به گزارش ایسنا، دکتر نسرین نورشاهی در میزگرد «دفاع از دانشگاه» که در همایش ملی «مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی، علم و فناوری» برگزار شد، با بیان اینکه یک اتهام دانشگاه در ایران این است که در خدمت جامعه نیست و در برج عاج خود مانده است، اظهار کرد: این صدا از درون دانشگاه بلند شده و ما باید دیدگاه و نگاهمان را به دانشگاه تغییر دهیم؛ موضوعی که اجتناب‌ناپذیر است.
وی در ادامه تصریح کرد: این موضوع نباید از بیرون دانشگاه تحمیل شود، بیرون حق ندارد به ما بگوید شما چرا در خدمت جامعه نیستید، خود دانشگاهیان می‌دانند که اگر نتوانند پاسخگو باشند، متهم می‌شوند.
رئیس موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی افزود: تغییر در دانشگاه نمی‌تواند دستوری و از بالا به پایین باشد، مثلا «کارآفرین شو، جامعه‌محور شو»، بلکه دانشگاه خود این نیاز را احساس کرده است.
به گفته نورشاهی، تصور این بود اگر دانشگاه با محیط اطراف سازگاری پیدا نمی‌کرد از بین می‌رفت. دانشگاه ممکن است دچار کش و قوس‌هایی شده باشد، اما از بین نرفته است.
رئیس موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی با بیان اینکه دانشگاه موجود عاقل و بالغی است، افزود: دانشگاه می‌تواند صلاح خود را برای بقا تشخیص دهد، پس این تنها سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان نیستند که دانشگاه باید متوجه آنها باشد، بلکه تمامی ذینفعان بیرون و افکار عمومی نیز باید متوجه دانشگاه باشند.
این پژوهشگر خاطر نشان کرد: البته قبلا اینگونه نبود، اما اکنون افکار عمومی و خانواده‌ها نسبت به دانشگاه حساسیت نشان می‌دهند، برای دانشگاه این موضوع مهم شده که بدانند فارغ‌التحصیلان چه سرنوشتی می‌یابند و یا محتوای درسی که ارائه می‌دهند، زائد است یا تا چه میزان طرح‌های پژوهشی دانشگاه مهم است؟ پس دانشگاه عاقل و بالغ است و در حال ایجاد تغییرات در خود است.
وی گفت: در حال حاضر دانشگاه احساس کرده فضا به گونه‌ای تغییر یافته که اگر به کف جامعه نیاید، دوام و بقایش به مخاطره می‌افتد و برای اینکه باقی بماند، باید تبدیل به هویت شهر شود.
در ادامه این همایش دکتر رضا صمیم، استادیار پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی نیز گفت: باید دانشگاه را کاوش بیشتری کرد و رویکردهای بیشتری نسبت به رویکردهای قبلی مطالعه به کار گرفت.
وی با بیان اینکه دولت، خانواده و فرزندان به دانشگاه نیاز دارند، افزود: دولت هنوز هم دانشگاه را می‌خواهد؛ زیرا تنها نهادی است که انسان‌هایی تربیت می‌کند تا در چرخه بوروکراتیک قرار گیرند.
به گفته استادیار پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، خانواده‌ها نیز همچنان برنامه‌ریزی عمیق و دقیقی برای دانشگاه انجام می‌دهند، با اینکه می‌دانند دانشگاه به طور ۱۰۰ درصد موجب ایجاد شغل برای فرزندان آنها نمی‌شود. برای قشر سوم یعنی فرزندان نیز دانشگاه مورد اقبال است.
وی اقبال خانواده‌ها به دانشگاه را اینگونه بیان کرد که دانشگاه تنها نهاد تولید منزلت است و جامعه ایرانی پرستیژ لازم است.
وی افزود: دانشگاه تنها نهاد نمادسازی است و خانواده ایرانی می‌خواهد به این نمادها مجهز شود.
این پژوهشگر اظهار کرد: حتی زمانی که دانشگاه نیز در ایران وجود نداشت، خانواده‌ها به دنبال نمادهای دیگری همچون حوزه و دربار بودند و تلاش می‌کردند فرزندان خود را برای کسب منزلت به حوزه یا دربار بفرستند.
استادیار پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم با تاکید بر اینکه باید برای یافتن راه مشروع دفاع از دانشگاه به سراغ گروه ذینفع سوم (فرزندان) رفت، خاطرنشان کرد: فرزندان با رفتن به دانشگاه حس استقلال و خودمختاری فردی و آزادی از نظارت خانواده را تجربه می‌کنند؛ موضوعی که در هیچ جای دیگر نمی‌توانند به آن دست یابند.
انتهای پیام
نظرات