«موسی شمسایی» با اشاره به عوامل انسانی تهدیدکننده گونه‌های جانوری، یکی از مهمترین این عوامل را راه‌سازی‌های نامناسب ذکر و در این باره تصریح کرد: هر ساله تعداد زیادی از گونه‌های حیات وحش به ویژه بعضی از حیوانات در معرض خطر انقراض، در جاده‌ها تلف می‌شوند به طوری که تنها در مورد تلف شدن یوز آسیایی در جاده‌های یزد تاکنون هفت مورد گزارش ثبت شده و این رقم وقتی فاجعه‌آمیزتر می‌شود که بدانیم کل جمعیت یوزپلنگ آسیایی در جهان کمتر از ۵۰ قلاده برآورد می‌شود.

وی می‌گوید: به راحتی با جانمایی درست و شناسایی کریدورهای حیات وحش و ایجاد پل‌های روگذر برای حیوانات می‌توان مانع چنین اتفاقات ناگوار شد چرا که در غیر این صورت می‌توانیم مسبب نابودی یک گونه مهم در حیات وحش برای  همیشه باشیم.

شمسایی علاوه بر ساخت جاده‌ها بدون مکان‌یابی زیست محیطی، عواملی مانند استقرار کارخانجات بدون در نظر گرفتن ملازمات زیست محیطی، فعالیت‌های معدن‌کاوی و شکار بی رویه را نیز از دیگر عوامل انسانی مخرب محیط زیست می‌خواند و عنوان می‌کند: این فعالیت‌ها و عوامل انسانی به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر تخریب زیستگاه‌ها، کاهش جمعیت و انقراض گونه‌های جانوری تاثیرگذار است.

این مسئول در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا تاثیر تخریب زیستگاه‌ها را گسترده‌تر از تاثیر شکار بی‌رویه بر گونه‌های جانوری می‌داند و می‌گوید: هر کدام از اجزای اکوسیستم مانند زیستگاه و گیاهان، جانوران و میکرواورگانیسم‌‎ها شبیه حلقه یک زنجیر به هم وابسته هستند و در صورتی که یکی از این حلقه‌ها دچار آسیب شود، این زنجیره کارایی اصلی خود را از دست می‌دهد لذا اگر زیستگاه به عنوان بستر حیات سایر موجودات تخریب شود، حیات کل موجودات به خطر می‌افتد.

وی با اشاره به تبعات بعضاً جبران ناپذیر دست‌کاری بشر در هر بخش از طبیعت و تاثیر آن در بر هم خوردن این نظم، خاطرنشان می‌کند: روزگاری دشت مهدی آباد در شهرستان مهریز یزد با پوشش گیاهی مناسب و سطح سفره آب زیرزمینی بالا، پذیرای بیش از دو هزار راس آهو بودیم چرا که پوشش گیاهی این دشت علاوه بر تامین علوفه آهوان، پناه مناسبی را برای آن‌ها فراهم می‌آورد تا از دید شکارچیان طبیعی و انسان‌ها در امان بمانند ولی پس از صدور مجوز حفر چاه‌های کشاورزی در منطقه، شاهد افت شدید سفره‌های آب زیرزمینی و کاهش پوشش گیاهی این دشت بودیم که با مزید علت شدن شکارهای بی‌رویه، این جمعیت امروز تنها  ۲۰۰ راس برآورد می‌شود.

شمسایی با بیان این که بسیاری از پرندگان ساکن در درختچه‌های دشت مهدی آباد مهریز نیز مجبور به مهاجرت شدند، می‌گوید: عواقب ناگوار برداشت بیش از اندازه آب‌های زیرزمینی به همین جا بسنده نکرد بلکه درندگانی مانند گرگ‌های منطقه که زمانی از آهوان تغذیه می‌کردند، با کمبود غذا مواجه و ناگزیر به سمت گوسفندان مردم محلی حمله‌ور شدند و هر از گاهی شاهد خسارت به دامداران منطقه نیز هستیم.

وی تاکید می‌کند: قطعاً این عواقب تا بر طرف شدن کامل عوامل مخرب محیط زیست، متوقف نخواهند شد و ممکن است این دشت خود به کانونی برای ایجاد ریزگردها نیز تبدیل شده و خساراتی فراتر از حال حاضر را به دنبال داشته باشد.

به گفته این کارشناس محیط زیست استان، البته عوامل طبیعی نیز تهدیدکننده گونه‌های جانوری هستند به طوری که در استان یزد خشکسالی، بیشترین و موثرترین این عوامل محسوب می‌شود و روی حیات گیاهی و جانوری تاثیر زیادی گذاشته است ولی این عامل در طول تاریخ تکاملی طبیعت استان وجود داشته و به مرور جانوران با آن سازگاری یافته‌اند.

شمسایی در پایان متذکر می‌شود: قطعاً برداشت بی‌رویه از منابع طبیعی، انفجارهای معادن، ایجاد جاده‌های خاکی و مصرف بیش از اندازه‌ی آب در صنایع، همه ابزارهای تخریب تدریجی زیستگاه‌ها به عنوان جزء اصلی یک اکوسیستم هستند و این در حالی است که انسان نیز به عنوان یکی از اجزاء این اکوسیستم، متاثر از تغییرات و شرایط به وجود آمده، قرار خواهد گرفت لذا اگر سلامت خودمان برایمان مهم است باید به فکر سلامت تمام اجزاء اکوسیستم باشیم.

انتهای پیام