به گزارش ایسنا، آخرین نظرسنجی‌ها، دورنمای سیاسی مبهمی را برای اسرائیل متصور هستند. ناظران معتقدند، اسرائیلی‌ها ۱۸ سپتامبر احتمالا با این کابوس برمی‌خیزند که باز هم نه جناح راست‌گرا و نه جناح چپ‌گرا هیچ یک اکثریت را برای تشکیل دولت به دست نیاورده‌اند و رقابت همچنان شانه به شانه است و این یعنی معضل مضاعف برای نتانیاهو جهت تشکیل ائتلاف دولتی.
به هرحال انگیزه اسرائیلی‌ها برای حضور در انتخابات بسیار پایین است و براساس گزارش رادیو و تلویزیون رژیم صهیونیستی، ده‌ها هزار اسرائیلی قصد دارند روز ۱۷ سپتامبر به سفرهای خارجی بروند و در رای‌گیری شرکت نکنند زیرا اعتماد خود را به حصول تغییر در انتخابات آتی از دست داده‌اند. از این رو نگرانی‌هایی درباره ریزش آرای مردمی در این دور از انتخابات به وجود آمده است.
رئیس رژیم صهیونیستی به تازگی نسبت به برگزاری سومین انتخابات کنست طی یک سال ابراز نگرانی کرده و گفته مثل اکثر شهروندان اسرائیلی به خطر بسیار زیاد امکان برگزاری انتخابات سوم طی یک سال می‌اندیشد. از این رو او گفته هر آنچه می‌تواند انجام می‌دهد تا مانع از تلاش نتانیاهو برای برگزاری انتخابات سوم در اسرائیل شود.
نتانیاهو در این بین به یک سری عوامل تبلیغاتی داخلی و خارجی متوسل شده است؛ او بعد از ۱۳ سال برای اولین بار به الخلیل و حرم ابراهیمی رفت. این سفر تحت تدابیر شدید امنیتی با انگیزه‌هایی نظیر یهودی‌سازی بخش قدیمی شهر الخلیل، مصادره بازار الجمله و اعطای آن به شهرک‌نشین‌ها با هدف جلب نظر راست‌گراهای افراطی انجام گرفت.
نتانیاهو همچنین اعلام کرد، در صورت پیروزی‌اش در انتخابات، غور اردن در کرانه باختری و شمال بحر المیت را تحت حاکمیت اسرائیل درخواهد آورد؛ مانوری که با واکنش شدید جهانی حتی عربستان و بحرین که اخیرا در جبهه اسرائیلی‌ها قرار گرفته‌اند، روبه‌رو شده است. هر چند بازی دو سویه دولت ترامپ و نتانیاهو فرصتی برای عملی شدن این مساله فراهم می‌کند اما فعلا آمریکا واکنشی خنثی در این باره داشته است. البته نتانیاهو شریک اصلی دولت آمریکا در به ثمر نشاندن "معامله قرن" قلمداد می‌شود و بعید نیست دولت ترامپ برای راضی کردن این شریک قدیمی باز هم پشت نتانیاهو بایستد، به هر حال معامله قرن درست مطابق میل نتانیاهو به شهرک‌سازی‌ها و الحاق اراضی فلسطینی به اسرائیل و مهاجرت می‌پردازد که همان شعارهای تبلیغاتی نتانیاهو هستند و در این راستا نتانیاهو به صراحت گفته که سودای سرزمین بزرگ اسرائیل را در سر می‌پروراند.
او در زمینه حملات سایبری و هکری هم وارد عمل شده و با هک تلفن‌های همراه ائتلاف "آبی سفید" بنی گانتس و یئیر لاپید (رهبران حزب رقیب) و اطلاع از مکالمات و اطلاعات محرمانه نشست ائتلاف مذکور سعی کرد رقیب را تضعیف کند و به برنامه‌های آنها دسترسی پیدا کند. این حمله هکری گویا علاوه بر گوشی‌های تلفن همراه، کامپیوترهای رهبران ائتلاف رقیب را نیز دربرگرفته بود. رسانه‌ها اشاره کردند روسیه در این عملیات هکری دست داشته درست مثل اتفاقی که برای انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا افتاد و روسیه به مداخله در این انتخابات متهم شده، به هر حال حزب رقیب پرونده را به دستگاه قضایی ارجاع داده است.
در عین حال حزب لیکود وابسته به نتانیاهو برای کاهش آرای اعراب دست به اقدام نژادپرستانه دیگری زد و خواستار کار گذاشتن دوربین‌ها در حوزه‌های اخذ رای در مناطق عرب نشین شد و فراخور این ابتکار عمل اکثریتی را هم در کنست برای تصویب "قانون دوربین‌ها" دست و پا کرد تا به این ترتیب ناظران نمایندگان احزاب در صندوق اخذ رای هرگونه شبهات ارتکاب تخلفات را مستند سازی کنند البته این لایحه در کمیسیون مربوطه شکست خورد و به بررسی اولیه در صحن علنی کنست نرسید.
نتانیاهو همچنین روی پرونده عادی سازی روابط با اعراب مانور داد، او گفته است: "اعراب دیگر اسرائیل را دشمن خود نمی‌دانند بلکه آن را دوستی که از آنها در برابر ایران حمایت می‌کند تصور می‌کنند". این بعد از اظهارات حمایت‌گرانه وزیر خارجه بحرین و مقامات امارات از رژیم صهیونیستی و دفاع از حملات این رژیم در منطقه و محکوم کردن پاسخ حزب‌الله لبنان به تجاوزات صهیونیست‌ها بود.
در چنین وضعیت مناسب منطقه‌ای، نتانیاهو عوامل خارجی را برای جلب نظر مردم از نظر دور نداشته و قوی‌تر و صریح‌تر از قبل در منطقه ظاهر شده است. اسرائیل که هر بار از هرگونه موضع گیری درباره حملاتش در منطقه اجتناب می‌کرد، به وضوح مسؤولیت حمله به مقر حزب‌الله لبنان در حومه دمشق که به شهادت دو رزمنده حزب‌الله لبنان انجامید، پذیرفت.
در واقع یکی از شعارهای انتخاباتی نتانیاهو تحقق امنیت برای اسرائیلی‌هاست که بیشتر به مذاق راست‌گراها خوش می‌آید اما آیا اقدامات ماجراجویانه و بدون فکر می‌تواند امنیت را به ارمغان بیاورد و آیا جبهه مقاومت در برابر اقدامات ماجراجویانه صهیونیست‌ها دست روی دست می‌گذارد؟ مسلما نه، همین بازدارندگی و بودن ابتکار عمل در دست مقاومت و اینکه این جبهه تعیین کننده قواعد درگیری و بازدارندگی است، بیش از گذشته این دولت عبری را در وضعیت متزلزل قرار می‌دهد. مضاف بر اینکه حمله به مقر حزب‌الله لبنان در سوریه و تجاوز پهپادهای رژیم صهیونیستی به ضاحیه جنوبی بیروت، مقاومت را بیش از پیش وادار به اقدام کرد، به طوریکه سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان تهدید کرد پاسخ این تجاوزات حتمی و قطعی است؛ تهدیدی که از همان بدو امر محافل سیاسی و افکار عمومی صهیونیست‌ها را برآشفت و همه با نگرانی شب را به صبح می‌رساندند، پناهگاه‌های اسرائیل به روی مردم باز شدند و نیروهای اسرائیل به حالت آماده باش کامل درآمده و سامانه گنبد آهنین نیز در طول مرزهای شمالی برای عملیات آماده باش بودند؛ بالاخره حزب‌الله لبنان پاسخ یکی از این حملات را داد، خودروی نظامی اسرائیلی در مرزهای شمالی هدف موشک‌های حزب‌الله لبنان قرار گرفت. در حالیکه حزب‌الله گفته همین حد ترس و نگرانی برای نشان دادن قدرت مقاومت کافی است و کار را تمام شده می‌داند اما ارتش رژیم صهیونیستی هنوز دچار ترس و وحشت بوده و کابوس پاسخ حزب‌الله لبنان به تجاوز پهپادها به ضاحیه جنوبی بیروت را می‌بیند.
به موازات این امر در سایه گسترش دایره مقاومت در منطقه، تجاوزات رژیم صهیونیستی نمی‌تواند بی‌عواقب باشد. چنین اقدامات بی‌محابایی تنها چیزی که برای اسرائیلی‌ها به ارمغان نخواهد آورد امنیت است. حشد شعبی به عنوان محور موفق مقاومت در منطقه در پاسخ به حملات به انبارهای تسلیحاتی‌اش در عراق که از دو ماه گذشته شدت یافته تاکید کرده است این اقدام اسرائیل اعلان جنگ بوده و منتظر اجازه دولت برای پاسخگویی است.
مقاومت فلسطین نیز این بار به صراحت اعلام کرده در کنار حزب‌الله لبنان به هرگونه اقدام جنگ‌طلبانه رژیم صهیونیستی پاسخ خواهد داد و به کمک مقاومت لبنان خواهد شتافت. از این رو در روزهای اخیر موازی با جبهه شمال، جبهه جنوب با غزه نیز پرتنش بود و موجی از حملات راکتی و پهپادی از غزه شهرک‌های صهیونیست‌نشین را نشانه رفته‌اند. در یک مورد شاهد حمله پهپادی نیروهای مقاومت فلسطین به خودروی نظامی اسرائیلی بودیم. با این اوصاف نتانیاهو این روزها که در دو جبهه، اسرائیل را آسیب‌پذیرتر کرده با شرمساری از شعار انتخاباتی‌اش یعنی امنیت صحبت می‌کند. درست است که جبهه راست‌گرای صهیونیستی با تنش‌های منطقه‌ای راضی می‌شود و این تنش‌های منطقه‌ای در جبهه شمالی و جنوبی برای نتانیاهو خوراک انتخاباتی دارند اما نتایج امر نتوانسته رای دهندگان را خیلی به نتانیاهو امیدوار سازد. شرایط منطقه‌ای شانس نتانیاهو را یکی پس از دیگری کم‌رنگ‌تر می‌کنند و او را در وضعیت بدتری قرار می‌دهند. در واقع حملات باعث شده‌اند جبهه داخلی اسرائیل بیش از پیش نگران‌تر شود و به توانایی ارتش این رژیم باور داشته باشد.
نتانیاهو که در جبهه نظامی و جنگ به اهداف خود نرسیده رو به دیدارهای بین‌المللی و دیپلماسی آورده است، در آستانه انتخابات بار سفر به مسکو بست تا شاید عکس‌های یادگاری او با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه که اکنون وزنه مهمی در میدان سوریه است بتواند به نجات او بیاید و آرای بیشتری را برایش بخرد. نتانیاهو خیلی امید داشت در این سفر معامله‌ای با پوتین درباره پرونده‌های سوریه و فلسطین بکند که بتواند بعدها آن را دستاوردی برای خود بنامد.
به هر حال نظرسنجی‌ها همچنان از رقابت شانه به شانه دو حزب اصلی انتخابات حکایت دارند و این یعنی تغییرات ریشه‌ای در آرای رقبا حاصل نمی‌شود و باز هم هیچ یک نخواهند توانست به صورت انفرادی دولت تشکیل دهند چراکه هیچ راه حلی برای مسائل حساس از جمله مذاکرات با فلسطینی‌ها یا چالش‌های امنیتی و تهدید محور مقاومت نیافته‌اند؛ در عین حال احزاب راست‌گرا همچنان با هم اختلاف دارند، این یعنی جبهه حامی نتانیاهو متزلزل است.
حال باید دید آرایش نتایج انتخابات روز سه‌شنبه چگونه خواهد بود و انتخابات به دور سوم کشیده می‌شود یا نه؟ به هر حال نتانیاهو با پرونده قطور فساد روبه‌رو است و تشکیل نشدن دولت آینده به منزله خداحافظی او با فعالیت سیاسی است. در ماه مه دادستان اسرائیل جلسه استماع نتانیاهو درباره شبهات فساد علیه او را به ابتدای اکتبر موکول کرد در حالیکه احتمال صدور لیست‌های اتهام علیه نتانیاهو زیاد است و این یعنی روال قضایی درست طی مرحله مذاکرات برای تشکیل دولت انجام خواهد گرفت و به رغم قانون اسرائیلی که نتانیاهو را حتی در صورت ارائه لیست‌های اتهامات مجبور به استعفا نمی‌کند اما درخواست‌های مردمی برای استعفای او افزایش خواهد یافت و در این صورت تشکیل ائتلاف دولتی تسهیل خواهد شد.
اینجاست که لیبرمن و رقیب سرسخت نتانیاهو یعنی بنی گانتس نقش‌شان پررنگ می‌شود و از منظر رسانه‌های رژیم صهیونیستی بدترین سناریو برای نتانیاهو ائتلاف گانتس با لیبرمن برای تشکیل دولت ائتلافی است. ائتلاف "آبی و سفید" برای شکست حزب حاکم لیکود (حزب نتانیاهو) در انتخابات کنست توافقی را با حزب "اسرائیل خانه ما" به ریاست آویگدور لیبرمن امضا کرد که براساس آن هر یک آرای مازاد خود را به یکدیگر منتقل می‌کنند. اهمیت این توافق در به دست آوردن یک صندلی اضافی توسط طرفین است و هر ائتلافی که این صندلی را کسب کند پیروز انتخابات خواهد بود، آنهم با توجه به اینکه در انتخابات قبلی نتانیاهو تنها به دلیل یک کرسی نتوانست ائتلاف تشکیل دهد.
روزنامه آبزرو در این باره نوشته است، آویگدور لیبرمن وزیر جنگ اسبق این رژیم برنده اصلی انتخابات دوم خواهد بود، او در نزاعش با رهبران دینی یهود به دلیل تلاشش برای دست یافتن به تضمین‌هایی جهت جذب دانشجویان متدین ارتدوکس در ارتش توانست بیشترین پایگاه مردمی را برای حزبش به دست آورد. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند احتمالا لیبرمن بتواند کرسی‌های کافی برای ایفای نقشش در تشکیل دولت آینده را به دست آورد. کارشناسان سیاسی اسرائیل نیز می‌گویند، لیبرمن اکنون نقش محوری در نقشه سیاسی اسرائیل دارد.
با تصور چنین وضعیتی نتانیاهو که هر چه زور داشته زده تا کارنامه‌ای درخشان‌تر از بقیه رقبا داشته باشد؛ کسی که از اقدامات نژادپرستانه و خرج کردن از سهم و حق فلسطینی‌ها گرفته تا تجاوزات مداوم و ممتد در منطقه از سوریه میدان همیشگی‌اش تا عراق و لبنان پیش رفته و به تنها چیزی که فکر کرده گسترش شعاع حمایت‌ها از حزب راست‌گرایش بوده اگر ببیند از دیگر رقبایش پیش نیفتاده بیش از دیگران سرخورده خواهد شد. او پیروزی در انتخابات را بهترین راه فرار از میله‌های زندان به دلیل پرونده‌های فسادش می‌داند، از این رو هر چه می‌توانست انجام داد تا رقبا را یکی پس از دیگری پست سر بگذارد و راه را برای پیروزی راست‌گراهای افراطی اسرائیل هموار کند اما پیش‌بینی‌ها چندان خوشایند نتانیاهو نیستند.
انتهای پیام
نظرات