به گزارش ایسنا، عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه رأی الیوم در مقاله‌ای نوشت: نشانه روشن و واضح این خطر تظاهراتی است که با حضور بیش از ۱۰ هزار تن از ساکنان ادلب مقابل گذرگاه باب الهوی در مرز ترکیه برگزار و به تلاشی برای یورش به گذرگاه و رفتن به عمق ترکیه به خاطر فرار از حملات روسیه و سوریه به این شهر و در اعتراض به کوتاهی نظامی و سیاسی ترکیه در توقف آن تبدیل شد.

پیامی که معترضان می‌خواستند به آنکارا و رجب طیب اردوغان بدهند مهم‌ترین عنوانش ایجاد شکاف بزرگ در روابط ترکیه و مخالفان سوری به عنوان هم‌پیمانانش است. این مخالفان در حساب باز کردن روی آنکارا و گروه دوستان سوریه به رهبری آمریکا برای تغییر نظام سوریه مثل لیبی و عراق، شکست خوردند.

خطر این اعتراضات در این است که همزمان با اعتراضات دیگری در برخی مناطق استانبول در اعتراض به اخراج اجباری آوارگان سوری برگزار شد.

مقامات ترکیه هرگز تسلیم خواسته‌های معترضان سوری نمی‌شوند و مرزهای خود را برای صدها هزار آواره نمی‌گشایند چراکه به خوبی می‌دانند که افراد مسلح تندرویی بین این‌ها هستند که در باطن خشم زیادی به ترکیه و اردوغان دارند و او را متهم می‌کنند که آن‌ها را رها کرده و هیچ حمایتی از آن‌ها نکرده است.

ترکیه دیگر گذرگاهی برای سوری‌ها نیست. هر آواره سوری یا غیرسوری که به مرزها یورش می‌برد به تجمعاتی می‌پیوندد که شامل ۳.۵ میلیون آواره است که بار سنگین امنیتی، اجتماعی و سیاسی بر دوش حزب عدالت و توسعه هستند.

مولود چاووش‌اوغلو، وزیر خارجه ترکیه گفت: ۲۰۰ هزار تن به مرزهای ترکیه کوچ کردند و اگر توافق آتش‌بس در ادلب نبود، چه بسا دو میلیون تن دیگر همین کار را می‌کردند و سیم‌های خاردار را با زور پایین می‌کشیدند.

ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه فورا به نجات هم‌پیمانش اردوغان شتافت و توافق آتش‌بس را اعلام کرد که دمشق با آن موافقت کرده بود. هنوز معلوم نیست این توافق موقت است یا دائمی.

مساله تأیید شده این است که این آتش‌بس موقت است تا به اردوغان فرصت دومی برای اجرای توافق‌هایی داده شود که در نشست مسکو به آن دست یافتند و عنوان اصلی آن نابودی گروه‌های تروریستی و هیئت تحریرالشام بود.

حمله هوایی که جنگنده‌های آمریکایی در حومه جنوبی استان ادلب انجام دادند تجمع رهبران تحریرالشام و حراس الدین را هدف قرار داد که چه بسا بهای فوری این آتش‌بس باشد که از جیب آمریکا و با توافق ترکیه پرداخت شده است تا طرف ترکیه‌ای از هرگونه تنگنایی به دور بماند و گام مقدماتی برای اجرای توافق منطقه امن در شرق فرات باشد.

همچنان معلوم نیست که ابومحمد الجولانی، رهبر جبهه النصره در این نشست و جزو ۴۰ فرد کشته شده بوده یا خیر.

سؤال مهم‌تر این است که چه طرفی اطلاعات را به ائتلاف آمریکا درباره مکان این نشست داده که موجب آسان شدن عملیات شده است. بعید نمی‌دانیم که یک طرف دوست این کار را کرده باشد چراکه چنین نشست‌هایی کاملا محرمانه صورت می‌گیرند.

مهم‌ترین نکته که در کنفرانس مطبوعاتی مشترک بعد از پایان نشست سران روسیه و ترکیه در مسکو بر زبان پوتین جاری شد این بود که بر توافق دو طرف برای از بین بردن نهایی گروه‌های تروریستی در ادلب تأکید کرد.

آیا این حمله هوایی آمریکا یا حمله موشکی به نشست رهبران جبهه النصره نقطه آغاز و هماهنگی با طرف روسی و ترکیه‌ای است و گام‌های بعدی ترکیه چیست؟ آیا هشداری به این گروه‌هاست که این دو گزینه را پیش رو دارند: تسلیم یا مرگ؟ آیا طرف روسی و سوری طی روزها و هفته‌های آینده در موضع تماشاگر خواهند بود و تا کی؟

طی روزهای آتی جواب این سؤالات مشخص خواهد شد. باید بر این نکته هم تأکید کرد که در حال حاضر پوتین هدایت اتفاقات و رخدادها را در دست دارد و دستورکارهایش را تحمیل می‌کند. اتفاق آتی بزرگتر خواهد بود.

انتهای پیام