به گزارش ایسنا، به گفته مقامات انگلیسی بیش از یک میلیون نفر در این کشور به نوعی از اختلالات تغذیه‌ای مبتلا هستند اما دسترسی به کمک‌های متخصصان اغلب برای آن‌ها بسیار دشوار است. این امر باعث می‌شود بیماران مجبور به مراجعه به پزشک‌های عمومی شوند که مهارت کافی برای کمک به آن‌ها را ندارند.

تاکنون پیشرفت‌هایی در  زمینه خدمات کودکان صورت گرفته است اما خدمات مراقبت از بزرگسالان در این زمینه با مشکلات بیشتری مواجه است.

تحقیقات نشان داده که مدت زمان انتظار برای برخی از خدمات تخصصی بیش از پنج ماه است که هشداردهنده است.

به گفته متخصصان، اختلالات تغذیه ای در میان بالاترین میزان‌ مرگ و میرهای ناشی از هر نوع اختلال روان قرار دارد و به رغم این آمار هشدار دهنده، شانس بهبودی افراد مبتلا به این اختلالات در انگلیس بسیار پایین آمده است.

برای مثال هانا دختر ۳۰ ساله‌ای از لندن که در اوایل ۲۰ سالگی خود به پرخوری مبتلا شده بود، به حدی با مشکلات مختلف روبه‌رو شد که چندین بار دست به خودکشی زده بود. اما تنها خدمات مراقبتی و درمانی که دریافت می‌کرد جلسات گروهی هفته‌ای یک مرتبه‌ای بود که برای آغاز آن هم چندین ماه در صف انتظار باقی مانده بود. 

درمان‌هایی که هانا دریافت می‌کرد به قدری ناکافی بود که نه تنها پرخوری‌اش درمان نشد بلکه به افسردگی نیز مبتلا شده بود. او در نهایت مجبور به مراجعه به مراکز خصوصی و خیریه‌ای شده بود که چنین مراقبت‌هایی را اراده می‌دادند، در صورتی که اگر زودتر درمان‌های لازم را دریافت می‌کرد با بسیاری از مشکلاتی که اکنون دست و پنجه نرم می‌کند، مواجه نمی‌شد.

متخصصان انگلیسی اعلام کرده‌اند که بیش از یک میلیون نفر در سراسر این کشور به اختلالات تغذیه‌ای مبتلا هستند و این در حالی است که بسیاری از فعالان این حوزه بر این باورند که شمار افراد مبتلا به این اختلالات بسیار بیشتر از آمارهای اعلام شده هستند.

حدود سه چهارم از این بیماران را زنان تشکیل داده و طیف این اختلالات بسیار گسترده هستند.

بی‌اشتهایی و پرخوری عصبی که در آن‌ برای جبران غذاهای بیش از حدی که خورده می‌شود فرد خود را وادار به استفراغ اجباری یا خوردن داروهای مسهل می‌کند، تقریبا نیمی از موارد ابتلا به اختلالات تغذیه‌ای را تشکیل می‌دهد.

بسیاری از موارد در دوره نوجوانی آغاز می‌شود اما از آن جایی که درمان آن سال‌ها به طول می‌انجامد، بیشتر بیماران در طول بزرگسالی نیز به حمایت نیاز دارند.

کمتر از نیمی از افراد مبتلا به بی‌اشتهایی و پرخوری عصبی به طور کامل بهبود می‌یابند.

بی‌اشتهایی، بالاترین میزان مرگ و میر را در میان تمامی بیماری‌های روان به خود اختصاص داده است به طوری که افراد مبتلا به این اختلال با خطر پنج برابری مرگ مرتبط با عوارضی از جمله سیستم ایمنی ضعیف و مشکلات قلبی مواجه‌اند.

پزشکان عمومی اولین موردی هستند که مبتلایان به این بیماری به آن مراجعه می‌کنند، این در حالی است که این پزشکان آموزش کافی برای ارائه خدمات درمانی به این بیماران را ندیده‌اند. این امر باعث می‌شود این پزشکان تنها به گرفتن شاخص توده بدنی (BMI) به عنوان شاخصی از این بیماری بسنده کنند.

اما پزشکان عمومی باید در مرحله بعدی بیماران را به متخصصان روان‌پزشک ارجاع دهند. درمان‌هایی که این متخصصان به بیماران مبتلا به اختلالات خوردن ارائه می‌دهند شامل برخی از انواع گفتاردرمانی است.

یکی دیگر از مشکلات پیش‌روی این بیماران در انگلیس، مدت زمان زیاد انتظار برای ملاقات با متخصصان است که بین دو هفته تا پنج ماه و نیم متغیر است و به علاوه زمانی که نوبت مراجعه به این متخصصان فرا می‌رسد نیز خدمات درمانی به دلیل کمبود قابل توجه پرسنل درمانی به خوبی صورت نمی‌گیرد.

بنا بر گزارش بی‌بی‌سی، با وجود آن که بررسی‌ها نشان می‌دهد پیشرفت دولت انگلیس در خدمت‌رسانی به بیماران مبتلا به اختلالات خوردن کافی نبوده است اما سرویس سلامت همگانی این کشور (NHS) با تاکید بر این که اقداماتی در این زمینه انجام داده است، اعلام کرده که در حال حاضر ۹۵ درصد از این بیماران که برای دریافت خدمات درمانی به مراکز مراقبت سلامت مراجعه می‌کنند، در صورت اورژانسی بودن وضعیت تا یک هفته و در صورت غیراورژانسی بودن تا ظرف چهار هفته باید از این خدمات بهره‌مند شوند.

انتهای پیام