‌به گزارش ایسنا- «اصفهان‌گرد» عنوان برنامه‌ای است که به همت اداره گردشگری سازمان فرهنگی، اجتماعی ورزشی شهرداری و موزه گرمابه علیقلی آقا برگزار می‌شود.

مهمان نخستین کارسوق این برنامه با موضوع «چگونه در شهر خودمان سفر کنیم؟» منصور ضابطیان بود. روزنامه‌نگار، کارگردان، مجری، تهیه‌کننده و سفرنامه نویسی که تا کنون به بیش از ۴۰ کشور جهان سفر کرده و در کتاب «مارک دو پلو» نوشته: «این را واقعاً می‌دانم که با سفر، مفهوم لذت از جهان هستی را بیشتر دریافته‌ام و احساس خوشبختی بیشتری کرده‌ام. این احساس خوشبختی به‌واسطه بخش خوش‌گذرانه سفر نیست که در حضر هم می‌توان خوش گذراند، اما احساس خوشبختی نکرد. این احساس، تنها با تجربه سبک زندگی مردم جهان است که پدید می‌آید.»

ضابطیان، از سال ۱۳۷۸ وارد تلویزیون شده اما ما او را با اجرا در برنامه‌های تلویزیونی پرمخاطبی مثل «مردم ایران سلام» و «رادیو هفت» به یاد می‌آوریم؛ با چهره‌ای آرام و اطلاعاتی وسیع که او را از دیگر مجریان جنجالی تلویزیون متمایز می‌کند. ضابطیان به‌عمد، هیچ‌گاه وارد این فضاهای پرهیاهو نشده و شاید همین ویژگی او بوده که باعث شده جای خود را در میان مخاطبانش باز کند، تا حدی که کم‌رنگ شدنش در تلویزیون نیز مانع ارتباط او با مردم نشود.

ضابطیان، در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا- به سؤالاتی درباره سفر کردن، پاسخ داده است:

چرا باید سفر کنیم و چطور سفر کردن را آغاز کردید؟

این یک امر بدیهی است. وقتی سفر می‌کنید دنیای شما بزرگ‌تر می‌شود. به نظر من زمانی که به دنیا می‌آییم یک هسته درونی و یک پوسته بیرونی داریم که محیط اطرافمان را تشکیل می‌دهد و فضای خالی بین این دو باعث می‌شود در دوران کودکی کینه نداشته باشیم، پشت سر کسی حرف نزنیم و سریع فراموش کنیم و کم‌کم این هسته آن‌قدر بزرگ می‌شود که به‌اندازه پوسته می‌رسد و دیگر کسی را در جهان خود راه نمی‌دهیم و چشم دیدن کسی را نداریم. اگر بخواهیم فضای دوره کودکی حفظ شود باید پوسته خود را گسترش دهیم که یکی از راه‌های آن سفر کردن است. کسانی که مسافرت می‌کنند راحت‌تر با مسائل کنار می‌آیند و آسان‌تر دیگران را می‌بخشند. لذت سفر و پاسخ به بی‌قراری درونی نیز یکی دیگر از دلایل سفر کردن من است.

درباره اینکه سفر را از کجا آغاز کردم، باید بگویم که من آدم بی‌قراری هستم و حتی در منزل، محل کار و حتی سینما نمی‌توانم بیشتر از ۲۰ دقیقه یک‌جا بنشینم و همیشه در سینما برای کسی که پشت سرم نشسته غصه می‌خورم. سفر کردن یکی از راه‌های پاسخ دادن به این بی‌قراری درونی من بود.

برای سفر کردن باید پولدار بود؟ شما آدم پولداری هستید؟

اگر پول نداشته باشید نمی‌توانید به سفر بروید ولی به این معنا نیست که سفر پول خیلی زیادی بخواهد. به‌هرحال در سفر می‌توانید در مواردی صرفه‌جویی کنید اما در برخی چیزها هم نمی‌توانید. من آدم بی‌پولی نیستم ولی پولدار هم نیستم. سفر یک مهارت است و در طول زمان کم‌کم یاد می‌گیرید چگونه باید سفر کنید و سفرها برای شما راحت‌تر و کم‌هزینه‌تر می‌شود. هرکس در زندگی رؤیایی دارد و رؤیای من هم سفر کردن بود و برای آن هزینه می‌کنم. برای رسیدن به این رؤیا تلاش کردم و شاید اگر هزینه سفرهایم را به چیزهای دیگر اختصاص می‌دادم الان خانه بزرگ‌تری داشتم، اما ندارم. درباره من کمی بی‌انصافی هم می‌کنند، درصورتی‌که هزینه‌هایی که باید صرف کارهای دیگر می‌کردم به سفر اختصاص دادم و ناراضی هم نیستم.

بسیاری از داستان‌های شهر اصفهان در مجموعه تخت فولاد نهفته است. چطور می‌توان مردم را به بازدید از این مکان ترغیب کرد؟

به چنین مکان‌هایی باید بیشتر رسیدگی شود تا برای گردشگر نکته‌ای برای سوال پرسیدن داشته باشد. بسیاری از قبرستان‌ها در ایران عادی است و هیچ جذابیت توریستی ندارد، اما قبرستانی در میلان هست که تنها سه روز نیاز است تا بتوانید مجسمه‌های آن را تماشا کنید.

خانم‌ها چطور با وجود دغدغه‌ها و برخی محدودیت‌ها جهانگردی کنند؟

برخی از این دغدغه‌ها درست و برخی هم کاذب است، مخصوصاً در سفرهای خارجی. برخی خانم‌ها تصور می‌کنند در سفرهای خارجی امنیت ندارند و ممکن است آن‌ها را بدزدند، درصورتی‌که اصلاً این‌طور نیست. درباره مسائل فرهنگی و خانوادگی نمی‌توانم قضاوت کنم، اما خانم‌هایی را می‌شناسم که در خانواده‌های بسیار سنتی بزرگ شده‌اند و الان جهانگرد حرفه‌ای هستند، اما برای آن جنگیده‌اند. اگر وارد این جنگ شوید ممکن است پیروز شوید، ولی اگر وارد این جنگ نشوید مطمئناً هیچ‌وقت پیروز نمی‌شوید.

چرا درباره شهرهای ایران سفرنامه ننوشته‌اید؟

به این دلیل که شاید برای مخاطبی که خودش به شهرهای ایران سفر کرده خواندن این سفرنامه جذابیت نداشته باشد و از طرف دیگر، تفاوت شهرهای مختلف در ایران شاید کمتر از ۲۰ درصد باشد.

انتهای پیام