به گزارش ایسنا، در مرحله مقدماتی جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد اسپانیا با تیم‌های اسکاتلند و سوئیس هم‌گروه بود. برنامه لاورخا این بود که هر دو بازی برابر سوئیس را با پیروزی به پایان برساند و مقابل اسکاتلند حداقل در خانه پیروز شود. اگر می‌توانست در خانه حریف تساوی یا برد کسب کند شرایط بهتر می‌شد. با حضور مهاجم‌هایی همچون میگل، کوبالا، دی استفانو و خنتو این کار بعید به نظر نمی‌رسید.

به همین خاطر بازیکنان بزرگی در ورزشگاه چامارتین حضور داشتند. با این حال همه چیز برخلاف پیش بینی‌ها پیش رفت. باران می‌بارید و شرایط چمن خوب نبود. هدایت سوئیس را کارل راپن بر عهده داشت که تیم‌هایش فوتبال خوبی را به نمایش می‌گذاشتند. او سیستم ۳-۲-۲-۳ را به کار برد و یکی از هافبک‌ها را برای تقویت دفاع در این خط قرار داد. به همین خاطر تیمش به نام "بتن" شناخته می‌شد. این روش باعث شد اسپانیا عصر تلخی را سپری کند.

شاید اسپانیا عملکرد بدی داشت. سوارس هافبک بود اما مئه‌نا او را در نوک خط حمله قرار داد چون کوبالا کمی به عقب آمده بود و دی استفانو به عنوان بازیکن آزاد در تمام زمین حرکت می‌کرد. به همین خاطر سوارس که مغز متفکر میانه میدان بود در زمان فرا رسیدن موقعیت‌ها نمی‌توانست خوب عمل کند. دی استفانو و کوبالا از این شرایط کلافه شده بودند. گل نخست را سوئیس به ثمر رساند اما لاروخا توانست بازی را ۲ بر یک کند. زمانی که اسپانیا برای افزایش تعداد گل‌هایش حمله‌های بی مورد می‌کرد در ضد حمله دروازه‌اش باز شد. بازی ۲ بر ۲ شد و به جای گل باران تنها یک امتیاز نصیب اسپانیا شد. این تیم سپس از اسکاتلند ۴ بر ۲ شکست خورد اما در بازی برگشت جبران کرد و ۴ بر یک پیروز شد. با این حال اسکاتلند توانست در هر دو بازی سوئیس را شکست دهد و اجازه صعود به اسپانیا ندهد. پیروزی لاروخا در دیدار برگشت مقابل سوئیس بی فایده بود.

اسپانیا هرگز مانند آن زمان از بازیکنان بزرگ برخوردار نبود یا شاید هم هرگز نداشت چون دی استفانو و کوبالا به ملیت اسپانیا درآمده بودند. با وجود اینکه دو بازیکن دو دوست محسوب می‌شدند اما هرگز در زمین در کنار هم نتوانستند خوب بازی کنند. آنها هرگز نتوانستند یک زوج گلزن را تشکیل دهند. آن نسل فوق‌العاده نتوانست به جام جهانی برود. دی استفانو در سال ۱۹۶۲ به همراه تیم ملی به جام جهانی شیلی صعود کرد اما از کمر آسیب دید و حتی نتوانست یک دقیقه هم در این رقابت‌ها بازی کند. او به خاطر آن تساوی شوم هرگز جام جهانی را تجربه نکرد.

انتهای پیام