«عفت رضایی» در گفتگو با ایسنا، اظهار کرد: متأسفانه بسیاری از مدرسان و اساتید درس عمومی زبان و ادبیات فارسی را جدی تلقی نمی‌کنند و آن را درسی بی‌اهمیت می‌دانند، برخی تدریس آن را دون شأن خود می‌بینند، برخی صرفاً برای پر شدن برنامه‌ی هفتگی خود به آن تن می‌دهند و برای تدریس آن هیچ برنامه و هدفی ندارند.

وی گفت: عده‌ای اعتقادی به ارزشمندی ادب معاصر ندارند و از روی ناچاری کتاب را تدریس می‌کنند و بعضی تدریس آئین نگارش و… را خسته کننده می‌یابند. اینها واقعیت‌هایی است که در پایین آمدن سطح کیفی کلاس‌های فارسی عمومی تأثیر بسیاری دارد.

مدرس مرکز علمی کاربردی جهاد دانشگاهی ایلام، تصریح کرد: بسیاری از کتاب‌هایی که به منظور تدریس فارسی عمومی در دانشگاه‌ها تألیف شده و شمار آنها به ۸۰ نسخه هم می‌رسد از کیفیت و کمیت مطلوبی برخوردار نیست و بعضی از مؤلفان محترم قضیه را آن چنان که باید جدی نگرفته‌اند و صرفاً خواسته‌اند کتابی تألیف کنند که در خوشبینانه‌ترین تلقی، تنها با این هدف بوده که دانشجو برای تهیه‌ی کتاب به زحمت نیفتد.

رضایی با بیان اینکه درس سه واحدی فارسی عمومی، تقریباً به یک مشکل عمومی در دانشگاه‌ها تبدیل شده است، ادامه داد: اسم این درس نوعی غیر ضرور و کم ارزش بودن را تداعی می‌کند تا برخی کتاب‌های پر اشکال که در این زمینه به عنوان متن درسی تدریس می‌شود تا مدرسان کم اطلاعی که در برخی دانشگاه‌ها به آموزش این درس گماشته می‌شوند و تا کلاس‌های پرجمعیت و نامنظمی که به این درس اختصاص می‌یابد و فقدان متولی و مدیریت مشخص برای آموزش‌های عمومی همه و همه خبر از نابسامانی در زمینه تدریس درس‌های عمومی زبان و ادبیات فارسی در مراکز دانشگاهی می‌دهند.

وی گفت: البته هستند کلاس‌های مفید و استادان صاحب نظری که درس فارسی عمومی آنها دلنشین است و خاطره کلاس‌هایشان تا سال‌ها در ذهن دانشجویان باقی می‌ماند و بر رغبت و آشنایی آنها به ادبیات دیروز و امروز می‌افزاید…اما متأسفانه تضییع عمر و استعداد استادان و دانشجویان و حتی ایجاد انزجار نسبت به ادبیات فارسی در قالب این درس هم کم اتفاق نمی‌افتد!

این مدرس دانشگاه درباره تأثیر فضای مجازی بر درست نویسی، اظهار کرد: شلخته‌نویسی در فضای مجازی به معنی نگارش کلمات به شکلی که تلفظ می‌شوند در واقع نوعی بی‌توجهی و تهدید جدی برای زبان و ادب فارسی به شمار می‌رود. از این رو باید با نگارش درست و اصولی در حفظ و پاسداشت این فرهنگ غنی کوشید تا از شکاف میان نسل‌ها و اختلال حافظه بصری خواننده جلوگیری شود.

رضایی تصریح کرد: بشر امروز در سیطره پیشرفت‌های چشمگیر در عرصه‌های مختلف به ویژه فناوری نوین اطلاعاتی و ارتباطی قرار گرفته که این موضوع تحولات فراوانی را در زندگی انسان به دنبال داشته است. در این میان دنیای مجازی از چنان جذابیتی برخوردار است که همه گروه‌های سنی را مجذوب خود کرده و اشتیاق آنان را برای بهره‌گیری و استفاده مداوم و مستمر دوچندان ساخته است.

وی گفت: آسیب شناسی فضای مجازی در ارتباط با زبان و ادبیات فارسی یک ضرورت غیر قابل انکار است زیرا همگان به ویژه ادیبان و نویسندگان خوب می‌دانند که زبان فارسی از اجزای اصلی هویت ملی است و باید با هر آنچه که باعث تخریب و از میان رفتن آن می‌شود، برخورد شود.

رضایی تصریح کرد: اکتفا کردن به مخاطبان محدود، غافل شدن از کیفیت متون ادبی، پیدا شدن غلط‌های املایی و نگارشی، ۲ برابر شدن تأثیر منفی متون ادبی مسموم و… از جمله موارد منفی تأثیر فضای مجازی در ادبیات به شمار می‌رود که برای رفع نگرانی‌هایی که در خصوص آسیب‌ها و تهدیدهای فضای مجازی برای زبان و ادبیات فارسی وجود دارد باید از این فضا به بهترین شکل ممکن برای توسعه و ترویج آن استفاده کرد. در واقع نباید شبکه‌های اجتماعی را تهدیدی برای زبان و ادبیات فارسی دانست بلکه باید زمینه‌ای را فراهم ساخت تا با استفاده درست و فرهنگ سازی بالندگی این زبان را رقم زد.

انتهای پیام