به گزارش ایسنا، در جلسه علنی دوشنبه هفته گذشته در مجلس شورای اسلامی سرانجام یک فوریت طرح تصویب مجازات اسید پاشی و حمایت از بزه‌دیدگان ناشی از آن با ۱۶۱ رأی موافق ۱۴ رأی مخالف و ۳ رأی ممتنع از مجموع ۱۹۹ نماینده حاضر در مجلس به تصویب رسید، تا پس از بررسی طرح در کمیسیون‌های مربوطه، قانون ۶۰ ساله مجازات اسیدپاشی در کشور اصلاح شود تا قانون جدید که به گفته طراحانش بازدارندگی بیشتری خود داشت و در عین حال مرتکبان را نیز با قاطعیت بیشتری مجازات خواهد کرد.
مرضیه ابراهیمی از قربانیان اسیدپاشی در اصفهان با استقبال از این طرح به ایسنا می‌گوید: «پس از شنیدن خبر تصویت یک فوریت این طرح خوشحال شدم و البته ای کاش دو فوریت آن تصویب می‌شد، اما امیدوارم هرچه زودتر این قانون در مجلس اصلاح و در کشور اجرایی شود.»
او با تاکید بر اینکه «قانون باید بازدارندگی داشته باشد»، می‌گوید: «گاهی همین که حرف از تشدید مجازات زده می‌شود، برخی انتقاد می‌کنند که ما می‌خواهیم انتقام بگیریم، این حرف اصلاً درست نیست، خود من حتی نمیدانم عامل اسیدپاشی روی صورتم چه کسی بود. هدف از افزایش مجازات‌ها بازدارندگی قانون است، ببینید وقتی یک نفر بداند مجازات اسیدپاشی قصاص یا حبس طولانی مدت و … است، دیگر سراغ چنین کاری نمی‌رود، اما اگر کسی بداند اگر اسید بپاشد می‌تواند دو سال بعد از زندان آزاد شود و قصاص هم نشود، آن‌وقت با کوچک‌ترین خشم دنبال چنین اقدامی می‌رود.»
مرضیه ابراهیمی ادامه می‌دهد: «اسیدپاشی عین قتل است، باور کنید زندگی فردی که مورد اسیدپاشی قرار می‌گیرد، کاملاً نابود می‌شود، اسید تا سال‌ها پوست و عضلات را می‌خورد و تا آخر عمر باید درمان ادامه داشته باشد. نمی‌توان برای این جنایت مجازات کمی درنظر گرفت.»
این قربانی اسیدپاشی می‌افزاید: «امیدوارم فکری هم به حال ممنوعیت خرید و فروش اسید بشود و مجلس قوانینی را تصویب کند که بر فروش و توزیع اسید نظارت باشد، مثلاً اگر فردی در جایی اسیدپاشی کرد، بتوان تشخیص داد که این اسید چطور تهیه شده است که من فکر می‌کنم با نظارت بر نحوه مصرف کارگاه‌ها و نهادها می‌توان این اقدام را انجام داد.»
او از رسانه‌ها نیز می‌خواهد که مجازات‌های مربوط به اسیدپاشی را بیشتر اطلاع رسانی کنند تا افراد بدانند که پس از این جنایت چه سرنوشتی در انتظارشان خواهد بود.
خسارات روحی و روانی فراموش نشود
سید محسن مرتضوی، قربانی اسیدپاشی که درپی کینه یکی از همکارانش دچار این حادثه شد نیز با اشاره به این طرح به ایسنا می‌گوید: «سال هاست که ما به دنبال اصلاح آن قانون ۶۰ ساله قدیمی در مورد مجازات اسیدپاشی هستیم و امیدوارم که در نهایت آنچه که از سوی نمایندگان مجلس تصویب شده و برای اجرا ابلاغ می‌شود هم یک قانون بازدارنده خوب باشد.»
این قربانی اسیدپاشی به ضرورت جبران خسارات روحی و روانی قربانیان اشاره می‌کند و می‌گوید: «در یک بخشی از این طرح به حمایت از بزه دیدگان و قربانیان اشاره شده است که نباید مورد غفلت قرار بگیرد. تشدید مجازات یک بخش لازم است، اما همانقدر حمایت از بزه دیدگان نیز مؤثر است، ببینید الان اکثر هزینه‌های درمانیمان تحت پوشش بیمه نیست. من نوعی که قربانی اسیدپاشی شده‌ام اگر بخواهم صورتم را جراحی کنم، جزو عمل‌های زیبایی محسوب می‌شود و بیمه پولی بابت آن پرداخت نمی‌کند، آیا واقعاً تفاوتی بین من که می‌خواهم رد اسید را از صورتم پاک کنم با کسی که می‌خواهد بینی اش را عروسکی عمل کند، وجود ندارد؟»
محسن مرتضوی ادامه می‌دهد: «حمایت های روانی هم بسیار مهم است، هزینه‌های درمان بسیار بالاست و همین فرد را ناامید می‌کند، از طرف دیگر تصور کنید، یک نفر در عرض چند ثانیه تمام زیبایی و جوانی اش را از دست می‌دهد، واقعاً فکر می‌کنید همچنین فردی افسرده نمی‌شود؟ افسردگی در مواقعی سراغ همه ما امده است و حتی بسیاری از قربانیان سال‌ها بعد آن جنایت نیز افسرده هستند، برخی وحشت دارند و هزار مساله و مشکل دیگر. شما باور نمی‌کنید اما در بین قربانیان کسانی هستند که آرزویشان عروس شدن و ازدواج کردن است.»
او می‌گوید: «به همین دلیل هم معتقدم که نباید از حمایت از قربانیان غفلت شود. باید هم از قربانی و هم از خانواده‌های آنان حمایت‌های روانی لازم صورت بگیرد و امیدوارم که این اقدام انجام شود، تا همه قربانیان بتوانند دوباره به جامعه بازگشته و خانه نشین نشوند.»
قانون در مورد قربانیان قبلی هم اجرا شود
معصومه عطایی از دیگر قربانیان اسید است که تلاش کرده تسلیم وضعیت خود پس از اسیدپاشی نشود، او از سوی پدرهمسر سابقش مورد اسیدپاشی قرار گرفته و در ازای پذیرش حضانت فرزندش حاضر به بخشیدن پدربزرگ اسیدپاش شده است. او که بینایی دو چشمش را از دست داده به ایسنا می‌گوید: «امیدوارم این طرح در مورد قربانیان قبلی هم مورد استفاده قرار گرفته و اصطلاحاً عطف ما سبق شود. مخصوصاً در مورد حمایت‌های درمانی و روانی.»
او می‌گوید: «دو سال است که درمانم را متوقف کرده‌ام، چون پولی نداشتم که آن را ادامه دهم، اما اگر بیمه‌ها بتوانند هزینه درمان را پرداخت کنند، قطعاً بسیاری از مشکلات حل می‌شود.»
معصومه عطایی با انتقاد از طولانی شدن روند رسیدگی به پرونده‌های اسیدپاشی نیز می‌گوید: «نباید رسیدگی به این پرونده‌ها انقدرطولانی شود. در پرونده‌های اسیدپاشی معمولاً باید حکم نهایی صادر شود تا بتوان دیه و … را گرفت. حالا تصور کنید که رسیدگی به یک پرونده سه سال طول بکشد، با کدام پول می‌توان هزینه‌های میلیونی عمل جراحی را پرداخت کرد؟ باید سریع‌تر به این پرونده‌ها رسیدگی شود. همچنین مجازات‌ها هم باید اصلاح شود. گاهی از دوستان دیگرمان که قربانی اسید شده‌اند شنیده‌ایم که در روند رسیدگی به پرونده و تا زمان صدور حکم اسیدپاش با قید وثیقه آزاد شده است، نمی‌دانید که این اقدام چقدر حال قربانیان را خراب می‌کند، درحالی که اگر با فوریت به این پرونده‌ها رسیدگی شود، دیگر چنین اتفاقی رخ نخواهد داد.»
طرح تشدید مجازات اسیدپاشی و حمایت از بزه دیدگان ناشی از آن در سال ۹۶ تنظیم شده و همانموقع برای بررسی در مجلس به صورت عادی اعلام وصول شد. این طرح مدتی بعد در کمیسیون حقوقی تصویب شد اما با گذشت حدود دو سال از اعلام وصول آن، حجم زیاد طرح‌ها سبب شد تا نوبت به رسیدگی به آن در صحن مجلس فراهم نشود تا هفته گذشته درخواست بررسی آن با قید یک فوریت مطرح شده و مورد موافقت نمایندگان مجلس قرار گرفت، به زودی بناست تعدادی از این قربانیان با حضور در صحن مجلس شورای اسلامی در این خصوص با نمایندگان نیز دیدار و گفت وگو کنند.
انتهای پیام
نظرات