به گزارش ایسنا، جاسیندا آردرن در این یادداشت برای نیویورک‌تایمز که با عنوان "چگونه می‌توان جلوی کشتار کرایست‌چرچ را گرفت"، منتشر شده، نوشته است: در ساعت یک و ۴۰ دقیقه ظهر روز جمعه در ۱۵ ماه مارس یک فرد مسلح وارد مسجدی در شهر کرایست‌چرچ شد و ۴۱ نفر را به هنگام عبادت کردن کشت.

سپس وی شش دقیقه بعد به مسجد دیگری رفت و در ساعت یک و ۵۲ دقیقه ظهر همان روز وارد این مسجد شد و جان ۷ نمازگزار دیگر را تنها در سه دقیقه گرفت. سه نفر دیگر از مجروحان نیز بعد از این حملات کشته شدند. برای نیوزیلند این اتفاق یک حمله تروریستی بی سابقه بود که کشور کوچک ما را نابود کرد.

در آن روز ۵۰ زن، مرد و کودک کشته شدند و ۳۹ نفر دیگر مجروح شدند و سپس یک نفر نیز هفته‌ها بعد در بیمارستان جان باخت. جراحت برخی از مجروحان هرگز قابل بهبود نیست. این حمله بخشی از یک ترند جدید وحشتناک است که به سرعت در حال گسترش در جهان است. این ترند بر اساس انتشار در اینترنت طراحی شده است. تمام این حادثه به صورت زنده به مدت ۱۶ دقیقه و ۵۵ ثانیه توسط همان تروریست در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. ویدئوی اول این کشتار زنده نزدیک به ۴ هزار بار پیش از حذفش در شبکه فیسبوک دیده شد. در طول ۲۴ ساعت اول ۱.۵ میلیون کپی از این ویدئو انجام گرفت و در هر ثانیه یک نفر در یوتیوب در ۲۴ ساعت اول این ویدئو را دانلود کرد.

میزان گسترش این ویدئوی وحشتناک سرسام آور بود. برای بسیاری از مردم به طور ناخودآگاه این ویدئو از سوی شبکه اجتماعی‌اش پخش می‌شد و آنها درک نمی‌کردند که چه اتفاقی افتاده است. من می‌دانم که دسترسی به این ویدئو بسیار گسترده بوده است.

اما ما می‌توانیم جلوی انتشار آنلاین چنین حملات تروریستی را بگیریم. ما در طول یک هفته و نیم اول نیز همین کار را انجام دادیم. بعد از این اتفاق بلافاصله ما برای تأمین امنیت تمامی نیوزیلندی‌ها و کمک به آنها وارد عمل شدیم. جهان با ما به سوگ نشست. اما ما تنها نمی‌خواهیم که به سوگواری بپردازیم بلکه ما خواهان اقدام هستیم.

اولین اقدام ما تصویب قانونی در مبارزه با استفاده از سلاح‌های نیمه اتوماتیک نظامی بود که توسط این تروریست استفاده شدند. همچنین دیگر سلاح تروریست پخش زنده حمله در شبکه اجتماعی بود تا به این شکل بتواند نفرت پراکنی و ترس در سراسر جهان را گسترش دهد. او می‌خواست با این اقدام اعتقاداتش را منتشر کرده و توجه دیگران را جلب کند. او از شبکه‌های اجتماعی به عنوان ابزار استفاده کرد. ما نیاز داریم که به این مسئله بپردازیم و تضمین کنیم دیگر این چنین حمله تروریستی در هیچ کجای دنیا اتفاق نمی‌افتد.

بر همین اساس من به همراه امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه روز چهارشنبه در پاریس با حضور دیگر سیاستمداران و رهبران جهان گرد هم می‌آییم و در میان ما رؤسای شرکتهای تکنولوژی نیز خواهند بود. ممکن است ما تفاوت دیدگاه‌هایی داشته باشیم اما هیچ یک از ما نمی‌خواهیم ببینم برنامه‌های دیجیتالی بستری برای تروریسم هستند. ممکن است هدف ما ساده نباشد اما ما بر این مسئله متمرکز شده‌ایم که تروریسم باید پایان یابد و خشونت و افراط گرایی به صورت آنلاین پخش و تکثیر نشود.

اگر ما همکاری نکنیم، نمی‌توانیم موفق شویم. بسیاری از رهبران جهان متعهد شده‌اند که به پاریس بیایند. صنعت فناوری نیز اعلام کرده است که برای همکاری نزدیک‌تر درباره این مسئله آماده است و من امیدوارم که آنها این کار را انجام دهند. این به معنای زیر سوال بردن یا اعمال محدودیت برای آزادی بیان نیست.

من نیز مانند همگان از فیسبوک، اینستاگرام و گاهی از توئیتر استفاده می‌کنم. قدرت این شبکه‌های اجتماعی و ارزش آنها غیرقابل انکار است. من هرگز فراموش نمی‌کنم که چند روز بعد از حمله ۱۵ مارس گروهی از دانش آموزان دبیرستانی به من گفتند که چگونه از شبکه‌های اجتماعی برای برنامه ریزی و سازماندهی مراسمی در یک پارک عمومی در کرایست‌چرچ در حمایت از دوستان هم‌مدرسه‌شان که تحت تأثیر این کشتار بودند، استفاده کردند.

شبکه‌های اجتماعی مردم را به یکدیگر متصل می‌کنند. بر همین اساس ما می‌خواهیم تلاش کنیم که مردم از طریق این شبکه‌ها دچار آسیب نشوند و حقوق موجود نباید باعث آزادی پخش تصاویر کشتار جمعی شود. نیوزیلند به نمایندگی از قربانیان کرایست‌چرچ از ملت‌ها و شرکتهای خصوصی می‌خواهد که با یکدیگر همکاری کرده و جلوی انتشار و تکثیر حملات تروریستی آنلاین را بگیرند و تضمین کنند که دیگر از شبکه‌های اجتماعی به عنوان وسیله‌ای برای انتشار حملات تروریستی استفاده نمی‌شود. ما امیدوار هستیم که سرمایه گذاری‌های بیشتری در حوزه تحقیقات و فناوری انجام گیرد تا این مسئله حل و فصل شود.

اگر ما اصلاحاتی انجام ندهیم ممکن است حمله تروریستی دیگری همانند کرایست‌چرچ اتفاق افتد. نیوزیلند قانون سلاح را تغییر داد. ما می‌توانیم بر نژاد پرستی و تبعیض غلبه کنیم و باید این کار را انجام دهیم. ما می‌توانیم قوانین اطلاعاتی و امنیتی خود را مورد بازنگری قرار دهیم و باید این کار را انجام دهیم. ما نمی‌توانیم پخش خشونت به صورت آنلاین را تنها به وسلیه خودمان حل کنیم، ما نیاز داریم که با دیگران همکاری کنیم، ما نیاز داریم که تضمین کنیم دیگر چنین حمله‌ای در کشور ما و در هیچ جای دنیا اتفاق نمی‌افتد.

انتهای پیام