به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: دوازدهم اردیبهشت به عنوان روز معلم نام‌گذاری شده است. مایلم به دوران کودکی بازگردم و دربارۀ «معلم خوب من» بنویسم. «معلم خوب من» اما با کارهایی که انجام نمی‌دهد «معلم خوب من» شده است. برخی از این کارها از این قرارند:
۱. معلم خوب من «درس» می‌دهد. «ترس»، تولید نمی‌کند. درس و ترس دو مقولۀ جدایند. معلم خوب من تنها درس را منتقل می‌کند. از کسر نمره و احضار والدین نمی‌ترساند.
۲. معلم خوب من کتاب درسی را تدریس می‌کند. کتاب کمک‌درسی را تبلیغ و معرفی نمی‌کند. حتی اگر در بیرون با مؤسسه‌ای همکاری داشته باشد با مدرسه نمی‌آمیزد.

۳. معلم خوب من، شغل خود را دوست دارد ولی اصرار نمی‌کند شغل من مقدس است. این که خودت را مقدس بدانی تا دیگران از سر احترام مقدس بخوانند نیز متفاوت است. او از سر تواضع معتقد است معلمی هم یک شغل خدماتی است. پلیس، خدمات امنیتی ارائه می‌دهد، پزشک، خدمات بهداشتی و معلم، خدمات آموزشی.
۴. معلم خوب من بچه‌ها را با هم مقایسه نمی‌کند. چون می‌داند هر یک از بچه‌ها استعداد خاص خود را دارند و هوش یک گونه نیست. به جای حس «رقابت»، «رغبت» را در بچه‌ها برمی‌انگیزاند.
۵. معلم خوب من تنها تدریس نمی‌کند. اهل مطالعه هم هست و نمی‌گوید من نه روزنامه می‌خوانم نه کتاب. نه به سایت‌ها سر می‌زنم. دوست دارد به روز باشد.
۶. معلم خوب من در عین استقلال فراموش نمی‌کند که کارمند وزارت آموزش و پرورش است و وقتی شورای عالی وزارتخانه و بخشنامه‌ها معرفی و تبلیغ و اتکا به کتاب کمک آموزشی را منع می‌کند یا بر مهارت آموزی تأکید می‌ورزد یا خواستار جدی گرفتن ورزش و هنر می‌شوند، او هم تبعیت می‌کند.
۷. معلم خوب من، می‌داند که در همه حال نمی‌تواند بیش از پدر و مادر کودک یا نوجوانی را دوست بدارد. بنابراین اصرار بیش از حد بر تربیت ندارد و کاسۀ داغ‌تر از آش نمی‌شود.
۸. معلم خوب من می‌داند که بچه‌ها با یک جست و جوی ساده می‌توانند به بسیاری از اطلاعات دست یابند. پس به جای تحمیل محفوظات، می‌کوشد مفاهیم را منتقل کند و تصور نمی‌کند الزاماً در همۀ زمینه‌ها اطلاعات بیشتری دارد.
۹. معلم خوب من، هنر زندگی کردن و لذت بردن را می‌آموزد و مدام نمی‌گوید زمان ما این گونه بود و آن گونه نبود. درس تاریخ می‌دهد و به عبرت از گذشته فرامی‌خواند اما در گذشته نمانده است.
۱۰. معلم خوب من به دانش آموز به چشم محصلی که پول داده یا نداده نگاه نمی‌کند. به چشم انسان‌هایی نگاه می‌کند که به امانت به او سپرده شده‌اند.

۱۱. معلم خوب من از طرح سوال استقبال می‌کند و دانش آموزان را به سوال و جواب‌های آماده سوق نمی‌دهد.
۱۲. معلم خوب من انعطاف دارد و اگر یک شیوه نتیجه بخش نبود شیوه‌های دیگر را می‌آزماید و به وسیله و روش اصالت نمی‌دهد. اگر دانش آموز خوب دریافت نکرد او را سرزنش نمی‌کند شیوۀ خود را تغییر می‌دهد. کار او سرزنش نیست. انتقال مفهوم است.
۱۳. معلم خوب من تعقل و خردورزی را تقویت می‌کند اما با احساسات هم بیگانه نیست و دانش آموزی را که اهل شعر و بیان احساس است به حاشیه نمی‌راند و از ابراز احساس خود ابا ندارد.
۱۴. معلم خوب من یک یک بچه‌ها را فرا می‌خواند و از هم کلاسی‌های او می‌خواهد یک صفت خوب را که در او سراغ دارند بیان کنند. اگر صفت خوب نیابند و نگویند بر محصل خرده نمی‌گیرد به آن که نیافته یادآور می‌شود صفت خوب نیافتی مشخصۀ خوب چطور؟ تا نگویند و نیابند رها نمی‌کند.
۱۵. معلم خوب من از این نکته‌ها نمی‌رنجد.

معلم خوب من! روزت مبارک…

انتهای پیام