به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: «دلیل نام‌گذاری دهم اردیبهشت اما این است که نیروهای پرتغالی از ۲۱ تا ۳۰ آوریل ۱۶۲۲ میلادی و قریب ۴۰۰ سال قبل سواحل جنوب ایران را پس از ۱۱۷ سال حضور یا اشغال ترک کردند. برخی ۲۱ و بعضی ۳۰ آوریل آورده‌اند اما روند ۹ روزه درست‌تر است.

شاه عباس در عهد صفویه و در سال ۱۶۲۱ هرمز را از چنگ پرتغالی‌ها درآورد و سال بعد در آوریل ۱۶۲۲ و در پی رشادت‌های لشکریان ایران به فرماندهی «امامقلی‌خان» خلیج فارس را ترک کردند.

شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز در سال‌های اخیر بر پایۀ همین تاریخچه دهم اردیبهشت را به عنوان روز ملی خلیج فارس نام‌گذاری کرده است.

بر اساس نوشته‌های مورخان یونانی (هرودوت، گزنفون و استرابن) یونانیان نخستین مردمانی بودند که به این دریا «پارس» یا «پارسه» گفتند.

در اسناد یونانی و از زبان مورخان نیز با تعبیر «پرسی‌کوس سینوس» به معنی «خلیج فارس» رو به رو می‌شویم.

خلیج فارس، سومین خلیج (شاخاب) بزرگ جهان است.

شاید این پرسش شکل گیرد که پس چرا و چگونه «خلیج ع ر ب ی» در برخی کشورهای عربی مرسوم شد؟ ریشۀ ماجرا را باید در به قدرت رسیدن «جمال عبدالناصر» در مصر و تلاش برای اتحاد عربی و تحریک و تهییج آنان دانست و اصرار بر این عنوان به جای خلیج فارس؛ خلیج همیشه فارس…»

انتهای پیام