به گزارش ایسنا، روزنامه فرامنطقه‌ای رأی الیوم در سرمقاله خود با پرداختن به تحولات اخیر سودان و برکناری عمر البشیر از منصب ریاست‌جمهوری این کشور نوشت: "عمر البشیر با یک کودتای نظامی به قدرت رسید و حالا به همین شیوه برکنار شد اما یک تفاوت اساسی میان این دو اتفاق وجود دارد و آن نیز این است که "انقلاب نجات" که البشیر با همکاری اخوان المسلمین آن را رهبری می‌کرد منجر به سقوط یک نظام دموکراسی، دچار شدن سودان به فقر، از دست دادن یک سوم از اراضی و بیش از ۷۵ درصد از ثروت نفتی این کشور شد و ارتش سودان را نیز به یک ارتش "مزدور" تبدیل کرد که برای به دست آوردن پول در یمن می‌جنگد.

عوض بن عوف، وزیر دفاع سودان و رهبر کودتا علیه عمر البشیر در بیانیه‌ اول خود پس از برکناری وی اعلام کرد که یک شورای انتقالی در این کشور تشکیل خواهد شد که در یک دوره انتقالی دو ساله اداره کشور را بر عهده می‌گیرد. وی همچنین قانون اساسی را ملغی اعلام کرد و شورای ملی و دولت‌های ایالت‌ها را منحل و به مدت سه ماه در سودان حالت فوق‌العاده اعلام کرد.

دیدگاه‌ها درباره دلایل کودتای نظامی سودان توسط ارتش این کشور که عامل تضمین کننده امنیت و ثبات در این کشور بوده متفاوت هستند. جمعیت شاغلین  سودان که از همان ابتدا تظاهرات این کشور را رهبری می‌کرد و خواستار کناره گیری البشیر از قدرت شده بود، بر این عقیده است که تظاهرات همچنان باید ادامه یابد، چراکه کودتای بن عوف یک نسخه نظامی جدید از نظام جبهه نجات است. در مقابل برخی دیگر نیز می‌گویند که بیشتر خواسته‌های مطرح شده در تظاهرات مردمی ازجمله برکناری عمر البشیر محقق شده است و باید متوقف شود و به دنبال آن فرصت نیز برای ایجاد تغییرات جدید فراهم شود.

هدف اصلی تظاهرات مردمی سودان؛ یعنی برکناری عمر البشیر از منصب ریاست‌جمهوری این کشور به شش دلیل زیر محقق شد:

۱ـ انقلاب مردمی سودان تقریبا مورد موافقت تمامی ملت این کشور قرار گرفت و همچنین یک انقلاب کاملا سودانی بود که از فساد، گرسنگی و محرومیت از مقابله با یک نظام دیکتاتوری جدا شده از مردم و آرمان‌های قانونی آنها نشأت گرفت.

۲ـ مسالمت‌آمیز بودن این انقلاب، عدم مداخله خارجی در آن و صبر ملت سودان همگی ازجمله عواملی بود که این انقلاب را از دیگر انقلاب‌های مشابه کنونی و گذشته متمایز می‌کرد.

۳ـ موفقیت‌آمیز بودن جنبش مردمی الجزایر در سرنگونی عبدالعزیز بوتفلیقه، رئیس‌جمهوری الجزایر، انگیزه قویی را در جنبش مردمی سودان و از سرگیری این فعالیت‌ها پس از کاهش شدت آن ایجاد کرد.

۴ ـ پیوستن ارتش به معترضان و حمایت از آنها و همچنین ممانعت آن از استفاده نیروهای امنیتی از زور علیه معترضان، از دیگر عوامل برکناری البشیر به شمار می‌رود و اخبار منتشر شده در رسانه‌ها حاکی از آن هستند که ارتش سودان حاضر به اجرای دستور البشیر برای سرکوب معترضان نشد.

۵ ـ ناتو بر خلاف اتفاقات لیبی در اعتراضات سودان مداخله نظامی نکرد و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا نیز به مانند سوریه ۹۰ میلیارد دلار صرف مسلح کردن انقلاب سودان نکرد و برنارد هنری لوی، "فیلسوف فرانسوی" هم نقش مهمی در ارائه نصیحت‌های صهیونیستی خود به انقلاب و معترضان این کشور ایفا نداشت.

۶- دلیل دیگر موفقیت‌آمیز بودن انقلاب ملت سودان نیز این است که شبکه‌های ماهواره‌ای عربی ازجمله "الجزیره" و "العربیه" همان نقش تحریک آمیزی که در جریان انقلاب‌های بهار عربی اول به ویژه سوریه، لیبی، مصر و یمن ایفا کردند را در انقلاب سودان ایفا نکردند و اینگونه به نظر می‌رسد که سفر البشیر به پایتخت شبکه‌های مذکور نقش مهمی در کاهش شدت تحریک داشته است.

تفاوت اصلی میان انقلاب سودان و الجزایر در این مسأله است که انقلاب الجزایر غیرنظامی باقی ماند و ارتش نقش ناظر را در آن ایفا کرد و حکومت را به دست نگرفت و احمد قاید صالح، رئیس ستاد مشترک ارتش این کشور همچنان به قانون اساسی کشورش پایبند ماند و هیچ‌گونه اقدامی در نقض این قانون انجام نداد اما ارتش سودان کاملا در مسیر مخالف همتای الجزایری خود گام برداشت و با ورود مستقیم به تظاهرات مردمی و بدون هیچ‌گونه فریبکاری حکومت را به دست گرفت.

پیش‌بینی تحولات آینده سودان دشوار است اما اعلام حالت فوق‌العاده به مدت سه‌ ماه توسط رهبران کودتای نظامی، ممنوعیت رفت و آمد و از طرف دیگر اجرای حکومت نظامی حاکی از آن است که آنها (رهبران کودتا) متوسل به "مشت آهنین" و متوقف شدن تظاهرات به هر هزینه‌ای خواهند شد.

ما به خاطر برکناری عمر البشیر و تیم فاسد وی تأسف نخواهیم خورد، چراکه ملت سودان در دوره حکومت البشیر که بیش از ۳۰ سال به طول انجامید با انواع سرکوب، محرومیت و نبود آزادی مواجه شدند. این پیروزی و سرنگونی یک نظام فاسد و همچنین رئیس‌جمهوری دیکتاتور آن، بر ملت سودان که به خاطر آن فداکاری‌های زیادی کردند، مبارک باد. همه ما معتقدیم که ملت و انضباط آن و همچنین استحکام صلابت جنبش آنها، ضامن حفظ دستاوردهای انقلاب سودان و ممانعت از وقوع هرگونه انحراف از مسیر آن و همچنین انتقال سودان به جایگاه منطقه‌ای و جهانی شایسته خود است.

انتهای پیام