به گزارش ایسنا، در این بررسی جدید نشان داده شده که چگونه آلودگی‌های ساخته دست بشر به روده جانورانی نفوذ پیدا کرده که در عمیق‌ترین نقاط اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند. هر سال بیش از ۳۰۰ میلیون تن ‌پلاستیک تولید می‌شود و حداقل پنج تریلیون قطعه پلاستیکی شناور در اقیانوس‌های سراسر جهان وجود دارند.

از آنجایی که بررسی دقیق اعماق دریاها کاری زمان‌بر و پرهزینه‌ای است بیشتر مطالعاتی که تاکنون در مورد آلودگی‌های پلاستیکی انجام گرفته بر بخش‌های سطحی اقیانوس‌ها متمرکز بوده که نشان دهنده سطح گسترده آلودگی پلاستیکی در ماهی‌ها، لاک‌پشت‌ها، وال‌ها و پرندگان دریایی است.

این‌بار گروهی از کارشناسان انگلیسی در بررسی‌های خود مواردی از بلع پلاستیک را در شماری از میگوهای کوچک در شش نمونه از عمیق‌ترین دراز گودال‌های اقیانوسی جهان مشاهده کردند. به طور مثال در «درازگودال ماریانا» که در شرق فیلیپین واقع است و عمیق‌ترین نقطه زمین به حساب می‌آید در سیستم گوارشی ۱۰۰ درصد موجودات مورد مطالعه فیبرهای پلاستیکی وجود داشته‌ است.

این گروه تحقیقاتی که در جستجوی گونه‌های جدید جانوری در اعماق اقیانوس‌ها هستند به گونه‌هایی از میگوهای کوچک دست پیدا کردند که در عمق ۶۰۰۰ تا ۱۱ هزار متری عمق آب زندگی می‌کنند و تصمیم گرفتند آلودگی پلاستیکی را در این بخش از اقیانوس‌ها مورد بررسی قرار دهند.

بنابر گزارش پایگاه اینترنتی چنل نیوز ایشیا، این محققان در بررسی‌های خود به آلودگی گسترده مواد پلاستیکی در اعماق منابع آبی پی بردند. به طور مثال در دراز گودال پرو-شیلی در جنوب شرق اقیانوس آرام که ۱۵ هزار کیلومتری دراز گودال ژاپن قرار دارد مواردی از آلودگی پلاستیکی مشاهده شده‌ است.

انتهای پیام