شاید این سوال را بارها از خودتان پرسیدید و پاسخ آن را دریافت نکردید اما به واقع، یکی از مهم‌ترین اصولی است که باید یک خریدار در ابتدا نسبت به آن آگاهی لازم را کسب کند.

احسان شعبان‌زاده، دانشجوی دکتری سازه صنعتی نوشیروانی بابل و رئیس موسسه آموزش عالی خزر محمودآباد در گفت‌وگو با ایسنا  با بیان اینکه باید نظارت در مراحل ساخت یک پروژه به بهترین شکل ممکن و به صورت دوره‌ای از سوی نظام مهندسی صورت گیرد، اظهار کرد: این نظارت باید آنقدر به بهترین شکل ممکن صورت گیرد تا خریدار نسبت به خرید یک ساختمان بی کیفیت، مطمئن باشد.

وی با اشاره به اینکه بسیاری از مصالح ساختمانی که در اسکلت و مسائل زیربنایی ساختمان استفاده می شود، قابل دیدن نیست و راهی برای پایش آن وجود ندارد، گفت: اگر بر روی بتن و کیفیت آن حساسیت وجود نداشته باشد، راهی برای سنجش آن در آینده وجود ندارد و این امر مشکلاتی را ایجاد می کند.

این کارشناس عمران با بیان اینکه پنجره، پکیج و رادیاتور با وجود اهمیت، قابل دیدن است و می توان بر روی آن، آزمایش‌های مورد نیاز را انجام داد اما مصالح استفاده شده در اسکلت ساختمان قابل پایش نیست، تصریح کرد: ناظر در پروژه های ساخت و ساز باید از ابتدا تا انتها در جریان مصالح استفاده شده در ساختمان و استحکام آن باشد و تایید و یا عدم تایید رعایت ضوابط مقررات نظام مهندسی و اداره مسکن بر عهده این فرد است.

شعبان‌زاده با اشاره به اینکه اگر ناظران بر اساس تعهد کاری خود، در یک پروژه از ابتدا تا انتها حضور داشته باشند، مهر نظام مهندسی بر روی پروانه های صادر شده، سندی بر کیفیت این ساختمان خواهد بود، گفت: ماده 100 شهرداری ها و دریافت جریمه به منظور صدور پروانه، یکی از اصلی‌ترین دلایل آگاهی نیافتن از کیفیت پروژه ساخته شده است؛ برخی افراد در شهرهای ساحلی، اراضی کشاورزی را با تغییر کاربری و بدون سند، به ساختمان و ویلا تبدیل می‌کنند و به دلیل اینکه سندی وجود ندارد، نمی توانند پروانه ساخت دریافت کنند.

عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی خزر افزود: به دلیل نداشتن سند و پروانه ساخت، یک ساختمان، به طور کامل بدون حضور مهندس ناظر، ساخته می شود اما برای دریافت پایان کار، فرد سازنده به نظام مهندسی مراجعه می‌کند و آنها باید این پروژه را تایید و یا رد کنند.

شعبان‌زاده گفت: متاسفانه یک ناظر، استحکام بنای پروژه‌ای را تایید می‌کند که حتی یک روز در جریان ساخت آن قرار نداشت و در واقع جز دور زدن قانون موضوع دیگری صورت نمی‌گیرد.

وی با بیان اینکه اخلاق، حلقه مفقودی جامعه مهندسی است، تصریح کرد: با وجود آنکه در دانشگاه درس‌های زیادی در خصوص اخلاق و رعایت اقتصاد مهندسی تدریس می‌شود اما متاسفانه شرکت‌ها و بسیاری از مهندسان نسبت به این موضوع پایبند نیستند و امضا زدن را کاری برای درآمدزایی خود می دانند. این در حالی است که با امضازدن، نسبت به عواقب این پروژه متعهد می شوند و باید پاسخگو باشند.

شعبان‌زاده با اشاره به اینکه نهادهای نظارتی، بر روی این عملکرد، نظارت نمی کنند، گفت: برخی از ناظران حتی آدرس پروژه تحت نظارت خود را نمی‌دانند و در پایان یک ساخت و ساز، فرد ناظر، آدرس را از متقاضی می خواهد که این امر جای تعجب دارد.

وی با بیان اینکه یک چالش بسیار جدی در این زمینه به دانشگاه ها بر می‌گردد و باید بتوانند نیروی کیفی و فعال تربیت کنند، تصریح کرد: وقتی مهندسی در طول ساخت و ساز یک پروژه، از آن غافل می شود به این معنی است که آن فرد، اعتماد به نفس کافی و سواد مطلوب را ندارد و پیمانکاران و می‌توانند به آسانی به آنها اطلاعات غلط بدهند.
انتهای پیام