محسن هادی طحان در گفت‌وگو با ایسنا در ادامه افزود: بنای چهارصفه به دوران قبل از اسلام برمی‌گردد که از چهارتاقی‌ها نشأت گرفته است.
وی ادامه داد: چهارتاقی‌ها که همان آتشکده های تاریخی است، هسته تشکیل دهنده چهارصفه های شهر زواره و روستای تلک آباد و دیگر روستاهای اطراف است.
این فعال میراث فرهنگی تصریح کرد: چهارتاقی بناهایی هستند که دارای قاعده مربع هستند و از چهار پایه۶ با چهار تاق تشکیل شده‌اند. چارتاقی تعریفی اختصاصی و عمومی دارد.
وی افزود: در تعریف اختصاصی چارتاقی های منفردی با عمر تقریبی ۲۰۰۰ تا ۱۵۰۰ سال را گویند که به عنوان آتشکده در نواحی گوناگون ایران دیده می‌شوند و با همین نام شناخته می‌گردند. این چارتاقی‌ها، بناهای بزرگ و مستقلی هستند که عناصر معماری دیگری در آنها بکار نرفته و حتی بدون دیوار محاطی و در یا پنجره هستند.
هادی طحان افزود: به نظر بنده می‌توان گفت به مرور زمان مردم زواره باستان که زرتشتی بوده‌اند، هسته اولیه خانه را به شکل چهارتاقی ساخته و چهار دهنه آن را گسترش داده و مسقف نموده‌اند.
وی گفت: بعضی از باستان شناسان عقیده دارند که چهارصفه های زواره قبل از چهارتاقی‌های باستانی وجود داشته است. عده‌ای دیگر نیز عقیده دارند که بنای چهارصفه‌ها هیچ ربطی به چهارتاقی‌های باستانی(آتشکده ها) ندارد که هر دو احتمال بسیار ضعیف است، چرا که دیرینه زواره، تلک آباد و امیران و... به قبل از اسلام برمی‌گردد؛ همان زمان که چهارتاقی آتشکده‌ها به وفور وجود داشته است.
این فعال میراث فرهنگی در خصوص کاربری سازه‌های چهارتاقی گفت: این سازه‌ها عموما در بسیاری از بناهای باستانی اعم از کاخ ها نیز دیده می‌شود و این سبک به تدریج مسجدها، امامزاده‌ها و نیایشگاه‌ها و حتی کلیساها را نیز تحت تاثیر قرار داده است، به طوری که در این بناها صحن اصلی و اتاق میانی با معماری چارتاقی طراحی و ساخته شده است.
انتهای پیام
نظرات