به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، به نظر می‌رسد احتمال اینکه در آینده نزدیک از ربات‌های کوچک خزنده و شناگر برای رساندن دارو به نقاط مختلف بدن و یا شستشوی رگ‌ها استفاده شود زیاد است. اما بدن انسان پر از محیط‌های کاملا متفاوت است. بنابراین هر رباتی که وارد بدن می‌شود باید بتواند از این محیط‌های مختلف عبور کند.

در حال حاضر محققان موسسه پلی‌تکنیک فدرال لوزان(EPFL) و موسسه فناوری فدرال زوریخ(ETH) ربات‌های کوچکی را ساخته‌اند که می‌توانند به طور خودکار در واکنش به محیط اطراف تغییر شکل دهند.

این میکروربات‌ها از لایه‌هایی از هیدروژل زیست‌سازگار تشکیل شده‌اند که مانند اوریگامی تا شده‌اند. این استراتژی در بسیاری از ربات‌های کوچک که برای استفاده در بدن طراحی شده‌اند، به کار گرفته می‌شود.

ذرات کوچک مغناطیسی در مواد تشکیل دهنده این ربات‌ها تزریق می‌شوند، بنابراین می‌توان آنها را از خارج از بدن با استفاده از یک میدان الکترومغناطیسی هدایت کرد.

اما ربات‌های جدید، دارای حالت تغییر شکل خودکار در هنگام حرکت نیز هستند. آنها شکل خود را بر اساس محیط اطراف خود تغییر می‌دهند و خود را به کارآمدترین شکل ممکن تبدیل می‌کنند.

تیم سازنده متوجه شد که بدنه لوله‌ای شکل و یک دم صاف برای پارو زدن و حرکت کردن بهترین طراحی ممکن برای حرکت این ربات از میان یک مایع با ویسکوزیته کم است، در حالی که طراحی مارپیچی برای عبور از مایعات چسبناک‌تر بهتر است.

بنابراین تیم سازنده کاری کرد تا این ربات‌ها در مواقع لازم و متناسب با محیط، به طور خودکار به هر کدام از این دو حالت که مناسب‌تر است، درآیند.

"سلمان ساکار" پژوهشگر ارشد این تحقیق می‌گوید: ربات‌های ما ساختار خاصی دارند که به آنها اجازه می‌دهد مناسب با ویژگی‌های مایع شناور در آن حرکت کنند. به عنوان مثال اگر آنها با تغییر غلظت مواجه شوند، برای حفظ سرعت و مانورپذیری خود تغییر شکل می‌دهند.

محققان این ربات‌ها را با لوله‌های شیشه‌ای باریک که حالت عروق خونی را شبیه‌سازی کنند با مایعات با ویسکوزیته‌های متفاوت و نرخ‌های متفاوت جریان آزمایش کردند. این کار به تیم کمک کرد تا مشخص شود کدامیک از شکل‌ها در کدام محیط بهتر عمل می‌کند.

این تیم چند سال است که در حال توسعه این میکروربات‌ها است و به نظر می‌رسد این پیشرفته‌ترین نمونه تا به امروز است.

این کار در آینده می‌تواند به توسعه ربات‌هایی منجر شود که دارو را مستقیما به قسمت‌هایی از بدن که به آنها نیاز دارند منتقل کند.

این تحقیق در مجله Science Advances منتشر شده است.

انتهای پیام