شینا انصاری در گفت‌وگو با ایسنا افزود: شاخص کیفیت هوا در محدوده بین ۵۱ تا ۱۰۰ به عنوان محدوده «سالم» تلقی می‌شود که معمولا نشان‌دهنده «مقدار مجاز آلاینده‌ها» طبق استانداردهای ملی است و این محدوده به عنوان نقطه‌ای برای حفاظت از سلامت عمومی تعیین شده است.

مدیر دفتر پایش فراگیر سازمان محیط زیست با اشاره به تغییر صورت گرفته در مورد شاخص‌های کیفیت هوا، تصریح کرد: در طبقه بندی EPA (آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده) محدوده «هوای سالم»، معادل moderate در نظر گرفته می‌شود، همچنین تعیین شاخص ۸۰  یا ۹۰ به عنوان هوای سالم، آسیب‌هایی برای برخی گروه‌های سنی به همراه دارد و در دامنه ۵۱ تا ۱۰۰ ممکن است برخی آلاینده‌ها برای تعداد بسیار کمی از افراد ملاحظات بهداشتی خاص به همراه داشته باشد. برای مثال کسانی که نسبت به آلاینده «ازن» حساسیت ویژه‌ای دارند ممکن است در شاخص بین ۵۱ تا ۱۰۰ یعنی محدوده‌ای که تاکنون به عنوان هوای سالم اطلاق می‌شود، علائم تنفسی از خود بروز دهند بنابراین لازم است که محدوده هوای سالم به هوای قابل قبول تغییر یابد.

وی ادامه داد: با تاکید وزارت بهداشت بر این موضوع و تصریح آن در تصویب‌نامه تبصره ٣ ماده ٣ قانون هوای پاک، به زودی در اطلاع رسانی‌ها چه از طریق رسمی و چه در سامانه ملی آلودگی هوای کشور شاخص «قابل قبول» جایگزین «سالم» خواهد شد و شاخص کیفیت هوا در دامنه ۵۱ تا ۱۰۰  به عنوان هوای قابل قبول شناخته می‌شود.

انصاری با بیان اینکه شاخص کیفیت هوا (AQI) عددی بدون واحد و شاخصی جهت تعیین وضعیت روزانه کیفیت هوا است، گفت: این شاخص مردم را از کیفیت هوا (پاک بودن یا آلوده بودن هوا) آگاه می‌کند. به عبارت دیگر شاخص کیفیت هوا، میزان تاثیر هوای آلوده بر سلامت انسان را نشان می‌دهد و درک وضعیت هوا را توسط عموم مردم آسان می‌سازد.

وی با بیان این نکته که محدوده شاخص کیفیت هوا بین صفر تا بالاتر از ۳۰۰ متغیر است، تصریح کرد: هر چه شاخص کیفیت هوا بالاتر باشد، هوا آلوده‌تر و اثرش بر سلامتی بیشتر است. شاخص صفر تا ۵۰ بیانگر هوای پاک است. مقادیر زیر ۱۰۰ معمولا قابل قبول فرض می‌شوند اما با عبور شاخص از ۱۰۰، کیفیت هوا ابتدا برای گروه‌های حساس سپس به‌تدریج برای همه افراد ناسالم خواهد شد، همچنین شاخص بالاتر از ۳۰۰ وضعیت هوای خطرناک را نشان می‌دهد.

انتهای پیام