به گزارش ایسنا، دکترسید محمد میرسندسی با بیان اینکه سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت یکی از مهم‌ترین اسنادی است که پس از انقلاب اسلامی ایران تهیه می‌شود، عنوان کرد: برای اینکه این الگو بتواند موفق باشد، باید به یک نهاد فراگیر تبدیل شود؛ نهادی که جامعه و اجزای گوناگون آن نیاز به آن را در خود احساس کنند، در این صورت می‌توان گفت که مرکز الگوی اسلامی پیشرفت عملکرد موفقی داشته است.
 
وی ادامه داد: اگر قرار باشد این الگو تنها در چارچوب سند مطرح شود، شدنی است، اما بر روی کاغذ؛ در صورتی که افزون بر آن باید به طریقی برنامه‌ریزی کرد و به امر توسعه نگریست که بتواند در واقعیت جامعه و سلول-سلول آن منجر به پیشرفت شود.
 
عضو اندیشکده امور اجتماعی مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در خصوص الگوهای رایج توسعه در جهان، ادامه داد: توسعه‌ای که در جهان اتفاق افتاده، یکپارچه نیست. درواقع می‌توان گفت روند توسعه در جهان امروز دوبخشی است، به این معنا که بعضی از کشورهای جهان در فرایند پیشرفت و توسعه نقش کانونی و فعالی داشته‌اند و برخی دیگر نیز به‌صورت پیرامونی و منفعل درگیر امر توسعه شدند؛ جامعه ایرانی طی چند صد سال اخیر جزو بخش دوم از این کشورها بوده است؛ یعنی بیشتر اوقات دنبال‌کننده منفعل مسیر توسعه‌ای بوده است که در سایر نقاط دنیا پدید آمده بود.
 
میرسندسی با تاکید بر این‌که امروز زمان آن فرارسیده که ایران نقش خود را از یک کشور دنباله‌رو -منفعل در توسعه تغییر دهد و با تکیه‌بر ایده‌ها و ظرفیت‌های خود در  مسیر فعال گام بردارد، تصریح کرد: مهمترین وجه الگوی پیشرفت این است که بتوانیم از موضع منفعلانه در توسعه به موضع فعال و کنشگر تغییر جهت دهیم که البته تحقق این امر با توجه به روندهای جهانی بسیار دشوار خواهد بود، اما ناممکن نیست، بلکه نیازمند تلاش و کوشش مضاعف است تا ریل حرکت خود را به سمت پیشرفت بر اساس خواسته‌ها، نیازها و ارزش‌های کشورمان سوق دهیم.
 
آرمان‌خواهی در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت مانع از توجه به واقعیت‌های جامعه شده است
 
وی تاکید کرد: الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت باید بیشتر به واقعیت‌های روز جامعه ایرانی توجه داشته باشد و بخش آرمان‌خواهی و ایده‌آل‌گرایی در این الگو ، مانع از توجه به واقعیت‌های اجتماعی نشود.
 
استادیار جامعه‌شناسی دانشگاه علامه طباطبایی با تاکید بر این‌که تحقق پیشرفت در کشور مستلزم توجه به واقعیت‌ها و اصلاحات در جامعه است، اضافه کرد: ما نباید در سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت بلندپروازی کنیم و مفاهیمی را به کار ببریم که برای هیچ یک از گره‌هایی که امروز مردم در زندگی خود با آن روبرو هستند، راه‌حلی نداشته باشیم، زیرا در این‌صورت این الگو مشابه سند چشم‌انداز و قانون اساسی خواهد شد که در بسیاری از زمینه‌ها در اجرا نتوانسته چهره واقعیت به خود بگیرد.
 
میرسندسی با اشاره به مشخصه‌های الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، اظهار کرد: یکی از شاخص‌های این الگو را می‌توان توجه به ظرفیت‌های داخلی در جامعه دانست که با ارتقاء و تکیه‌بر آن‌ها می‌توان موتور پیشرفت کشور را توانمندتر کرد و با سرعت بیشتری در این مسیر قرار داد.
 
وی خاطرنشان کرد: روندی که برای تدوین اسناد پایه این الگو طی کرده‌ایم، یک‌روند متن محور است و نکاتی که به آن وارد می‌شود، معطوف به آن متنی است که تهیه شده و در چارچوب آن صورت می‌گیرد که آن را می‌توان نقد جزئی به الگو نامید. در کنار آن نیز مسائلی وجود دارد که تحت عنوان نقد کلی یاد می‌شود، یعنی مواردی که اصلا در  متن تهیه‌شده وجود ندارد، اما برای پیشرفت باید به آن اشاره کرد؛ برای مثال در حال حاضر با این پرسش روبه‌رو هستیم که " آیا اندیشه‌ای که این الگو را به وجود آورده، در برگیرنده تمام اجزای جامعه بوده و یا  اینکه برآمده از اجماع نخبگانی جامعه ایرانی هست؟
 
عضو اندیشکده امور اجتماعی مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت با اشاره به اینکه طبیعتا زمانی که اجماع نخبگان در این الگو وجود نداشته باشد، تحقق آن در عمل با مشکل مواجه می‌شود، اضافه کرد: باید در کنار نقدهای جزئی و متن محوری که به الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت وارد می‌شود، یک الگوی جامع به‌عنوان نماینده جامعه ایرانی نیز از آن ایجاد کنیم، نه الگویی که نماینده بخشی از جامعه است. لذا اگر این الگو تنها نماینده بخشی از جامعه ایرانی باشد و به اندیشه‌های سایر مردم بی‌توجهی کند، عملاً در عرصه اجرا با مشکل روبرو خواهد شد، نمی‌تواند بر روی یک خط شیب‌دار مثبت ادامه حرکت دهد و همانند روندهای گذشته با فراز و نشیب مواجه خواهد شد.

انتهای پیام