سید رضا قزوینی غرابی در گفت‌وگو با ایسنا در مورد آخرین وضعیت روند تشکیل ائتلاف‌ها در عراق برای تعیین نخست‌وزیر آتی این کشور اظهار کرد: در حال حاضر دو محور عمده برای تشکیل ائتلاف بزرگ‌تر و به تبع آن تعیین نخست وزیر عراق به وجود آمده است ، احزابی همچون النصر، الحکمه، الوطنیه و سائرون با عنوان " نواة الکتلة الأکبر " با یکدیگر ائتلاف کرده‌اند و محور دیگر  متشکل از ائتلاف دولت قانون و الفتح است . تا این لحظه، هر دو محور وضعیت تقریبا مشابهی دارند . هر دوی آنها در حال گفت‌وگوهای سخت با دو حزب عمده کردی و المحور الوطنی (اهل سنت) هستند تا کفه ترازو  را به سود خود سنگین‌تر کنند و هر دو نیز در رسانه‌ها مدعی موفقیت خود در تشکیل این ائتلاف بزرگتر  هستند.

 وی با بیان این که هر دوی این محورها در حال انجام  رایزنی‌های سخت و فشرده برای تشکیل ائتلاف بزرگ‌تر هستند و نمی‌توان طرفی را به طور قطعی برنده دانست، ادامه داد: علاوه بر بازی امتیاز دهی و امتیاز گیری احزاب، نقش قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی مانند ایران و آمریکا در نهایی شدن این  معادلات نیز قابل توجه است.

 این کارشناس مسائل عراق  در پاسخ به این سوال که گرایش مردم عراق بیشتر به سمت کدام ائتلاف است ؟ تصریح کرد: مردم در این انتخابات به افراد مورد نظر خود رأی داده اند و رأی آنها الزاما به معنای تأیید حزب یا گروه متبوع آن منتخبان نیست. علاوه بر اینکه احزاب برنده نیز ممکن است در ائتلاف هایی حضور پیدا کنند که رأی دهندگان نسبت به آن ائتلاف پس از انتخابات، رضایت نداشته باشند.  از دیگر سو  باید به این نکته توجه کرد که در مجموع، مردم عراق به این روند به عنوان یک بازی قدرت و کشمکش سیاسی برای بهره برداری شخصی مقامات می نگرند و سهم محورها و ائتلاف ها در این بدبینی تقریبا یکی است.

 وی همچنین در مورد نوع نگاه کردها و احزاب اهل تسنن  عراق به رقابت های صورت گرفته بین گروه های شیعه جهت تشکیل ائتلاف بزرگتر، گفت : احزاب کردی عمده یعنی حزب دموکرات و اتحادیه میهنی و همچنین  احزاب سنی با شناخت از کشمکش و رقابت داخلی شدید شیعیان، تنها به دنبال امتیاز گیری بیشتر از دولتی هستند که بر سرکار خواهد آمد. بنابراین در این شرایط برای آنها چندان تفاوتی ندارد که چه ائتلاف یا محوری بر سر کار باشد. آنچه اهمیت دارد این است که کدام ائتلاف می تواند وعده های بیشتری برای تحقق اهداف آنها  بدهد. کردها نیز پیش از این در جریان مذاکرات گفته بودند هیچ محوری را وتو نخواهند کرد و با هر گروهی  که بیشترین منافع کردها را تأمین کند ائتلاف خواهند کرد.

قزوینی با بیان این که  چندان امیدی به تشکیل یک دولت قوی از سوی هیچ یک از دو محور وجود ندارد ،چراکه  اگر قرار باشد یکی از دو محور از صحنه  قدرت خارج بماند این موضوع می تواند به بروز تنش هایی که دولت را تضعیف کند  منجر شود  در  پاسخ به این پرسش که  نوع نگاه  هر کدام از این ائتلاف‌ها  به موضوع تعامل با  ایران و آمریکا  چگونه است؟ تاکید کرد : تردیدی نیست که ائتلاف نهایی باید امضای هر دو طرف آمریکایی و ایرانی را داشته باشد. یعنی هیچ یک از این دو محور، نه صد در صد آمریکایی و نه صد در صد ایرانی هستند. خود این ائتلاف ها نیز از اینکه به عنوان تابع یک محور منطقه ای یا بین المللی شناخته شوند ابا دارند ، لذا تلاش خواهند کرد تا روابط خود با ایران و آمریکا را در حالت توازن نگاه دارند. البته طبیعی است که  ناظران امور به دلایلی که شناخته شده است محور مالکی و العامری را به ایران نزدیک می دانند اما همانگونه که گفته شد تبعیت مطلق از یک کشور در اینجا معنا ندارد.

انتهای پیام