به گزارش خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان، طی چند سال اخیر که مهاجرت از روستا به شهر قوت گرفت توجه‌ها به ظرفیت‌های روستایی جلب شد و در نقاطی که از جاذبه منحصربه‌فردی برخوردار باشد از جذب توریست و گردشگر سخن گفته می‌شود، هرچند که گاها در عمل شاهد برداشت قدمی در این راه نیستیم.

شهرستان گلپایگان با دارا بودن آثار طبیعی و تاریخی، همواره موضوع جذب گردشگر و توریست در آن ورد زبان‌ها بوده، اما برای عملی شدن آن به چه اندازه تلاش شده است، در این مجال نمی‌گنجد.

در گلپایگان منطقه طبیعی تفریحی وجود داشت که اگر غریبه‌ای را با چشمان بسته به آن می‌بردیم تصور می‌کرد وارد مناطق سرسبز و پرآب شمال کشور شده است، اما این منطقه در حالی تخریب و نابود شد که نه‌تنها مردم روستای کوچری، همان پیرمردها و پیرزن‌هایی که ماه‌ها برای گرفتن حقوق حقه خود پله‌های ادارات را بالا و پایین می‌رفتند، بلکه کل مردم شهرستان مهر سکوت بر لب زدند تا با احداث و آبگیری سد کوچری و انتقال آب از سرشاخه‌های دز، کام هم‌وطنانشان در قم شیرین شود، نبش قبر نمی‌کنیم، اما سد کوچری قاتل جان تعداد زیادی از سنگ‌نگاره‌های چند هزارساله گلپایگان شد، سنگ‌نگاره‌ها به زیرآب رفت و عده‌ای معتقد بودند تبدیل به موزه‌ای در آب‌شده حال اینکه آیا آن حجم از آب در از بین بردن سنگ‌نگاره‌ها تأثیری دارد یا خیر را به اهل‌فن آن می‌سپاریم.

اکنون در گوشه‌ای دیگر از شهرستان گلپایگان به نام روستای غرقاب که در حاشیه رودخانه گلپایگان قرار دارد سنگ‌نگاره‌هایی وجود دارد که اگر بگوییم این منطقه متنوع‌ترین، زیباترین و فراوان‌ترین نقوش صخره‌ای ایران را در دل خود جای‌داده است بی‌شک اغراق نکرده‌ایم.

در این منطقه صخره‌هایی آکنده از نقش‌های زیبای حیوانات گوناگون، ارابه، گاوآهن، خطوط ایلامی، پهلوی، عربی و... وجود دارد، این صخره‌ها رازها و ناگفته‌های درون خود را با خط و نقش و نگار برای هر رهگذری بازگو می‌کند.

همین آثار تاریخی و با قدمت هستند که بخشی از پشتوانه فرهنگی و تاریخی یک منطقه محسوب می‌شوند، اما متأسفانه گاهی خواسته یا ناخواسته مورد تعرض قرار می‌گیرند. مدتی است موضوع سنگ‌نگاره‌های منطقه تاریخی غرقاب و مرز سیاسی بین دو شهرستان گلپایگان و خمین برای شهروندان گلپایگانی تبدیل به دغدغه شده است.

در همین باره مصطفی قانونی، مسئول نمایندگی میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری شهرستان گلپایگان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان گفت: گلپایگان سنگ‌نگاره‌های 7 هزارساله دارد، متأسفانه شهرهای مجاور در رابطه با قدمت سنگ‌نگاره‌ها صحبت‌های غلوآمیزی مبنی بر 40 یا 28 هزار سال دارند که واقعیت ندارد.

وی ادامه داد: سنگ‌نگاره‌های منطقه غرقاب گلپایگان در 25 اسفند 1387 به شماره 2619 ثبت فهرست آثار ملی شده است، اما اکنون مشکلی که وجود دارد مربوط به مرزهای سیاسی است، گرچه در رابطه با مرزهای ثبتی مشکلی نداریم. در مرز سیاسی اختلاف 3 هزار و 200 متری داریم که خمینی‌ها وارد گلپایگان شده‌اند و ادعا می‌کنند که متعلق به آن‌ها است، همین 3 کیلومتری که ادعا می‌کنند متعلق به خمین است با سنگ‌نگاره‌های ما تداخل می‌کند. کشاورزان ما از این 3 هزار و 200 متر سند دارند و جز منابع طبیعی گلپایگان است و اسناد آن نیز وجود دارد.

وی افزود: اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان اصفهان نامه‌نگاری‌هایی به دفتر تقسیمات کشوری انجام داده است و کارشناسان مربوطه بازدیدهایی را انجام داده‌اند. برخی می‌گویند چرا تعدادی از این سنگ‌نگاره‌ها ثبت‌نشده است که باید بگوییم وقتی می‌خواهیم آن‌ها را ثبت کنیم حدود سنگ‌نگاره استعلام می‌شود و زمانی که در استان مرکزی قرار گرفته باشد درخواست ثبت ما رد می‌شود.

قانونی خاطرنشان کرد: سنگ‌نگاره‌های منطقه "چَم اسبه" که تقریباً لب مرز کنونی وجود دارد ثبت ملی است، ضمن اینکه درصدد ثبت سنگ‌نگاره‌های "یان چشمه" نیز هستیم.

مسئول نمایندگی میراث فرهنگی شهرستان تصریح کرد: هرساله حدود 5 اثر تاریخی در کشور برای ثبت جهانی پیشنهاد می‌شود برای مثال سال گذشته پیشنهاد ثبت جهانی راه‌آهن شمال به جنوب مطرح شد که رد شد، همچنین خبری هم که مبنی بر پیشنهاد ثبت سنگ‌نگاره‌های استان مرکزی منتشرشده که در حد پیشنهاد است و به این معنا نیست که حتماً ثبت شود، همچنین بارزترین و شاخص‌ترین سنگ‌نگاره‌ها در منطقه چم اسبه قرار دارد که به نام گلپایگان ثبت است.
 

همچنین چندی پیش نیز نماینده گلپایگان و خوانسار در بخشی از صحبت های خود در جمع مردم رباطات گلپایگان گفت: بر اساس اسناد، خمین 3 هزار و 200 متر به سمت گلپایگان آمده است و حدود دو سال است که پیگیر مسئله مرزهای سیاسی شهرستان هستیم، در روزهای آتی کارشناسان برای بازدید در منطقه حضور و مستندات را مشاهده خواهند کرد و پس‌ازآن جلسه‌ای با مدیرکل تقسیمات کشوری تشکیل می‌شود.

علی بختیار افزود: این مسئله به تاریخ یک شهرستان مربوط می‌شود، در این 3 هزار و 200 متری که بین گلپایگان و خمین جابه‌جاشده بخش اعظم سنگ‌نگاره‌های گلپایگان با قدمتی حدود 7 هزار سال قرار دارد که متعلق به تاریخ گلپایگان است. با مدیرکل میراث استان صحبت شده است که مدیریت تمام سنگ‌نگاره‌های تیمره توسط استان اصفهان انجام شود.

به گزارش ایسنا؛ طی دو سه سال اخیر مسائل مختلفی مانند احقاق حق آبه کشاورزی و زیست‌محیطی شهرستان، مدیریت سد کوچری، زیرآب رفتن سنگ‌نگاره‌های منطقه کوچری و... مورد توجه مردم شهرستان قرار گرفت، اما اکنون اختلافات مرزهای سیاسی ازجمله مرز بین گلپایگان و خمین علاوه بر جدا شدن 3 هزار و 200 متر از شهرستان، سبب می‌شود برای بار دیگر سنگ‌نگاره‌های این شهرستان هر از چند گاهی یا تکه‌تکه و یا در دریای بی‌توجهی مسئولان غرق می‌شوند، اما این بار امیدواریم مسئولان مربوطه همت گمارند و از جدا شدن تکه‌ای از تاریخ و تمدن این شهرستان جلوگیری کنند که در غیر این صورت این روزها و دغدغه مردم بابت از دست دادن سنگ‌نگاره‌ها در تاریخ گلپایگان کهن ثبت خواهد شد که چه باید می‌کردند که نکردند!

گزارش از: فاطمه عبدلی خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان در گلپایگان