به گزارش ایسنا، مسعود دانشمند در ادامه یادداشت خود در «اعتماد» نوشت: در عین حال باید مسائل مربوط به تعمیرات و حتی پرداخت هزینه گازوییل و تعمیرات نیز برعهده خود راننده باشد در صورتی که در هیچ جای دنیا سیستم حمل و نقل جاده‌ای به صورت خودمالکی نیست و شرکت‌مالکی است و رانندگان تنها به عنوان حمل‌کننده بار مطرح هستند و خود شرکت‌ها همه فرآیند مربوط به بار را از صفر تا صد انجام می‌دهند.

در روش خودمالکی که در حال حاضر در کشور ما مرسوم است، به دلیل اینکه تمام فعالیت‌های مربوط به حمل و نقل توسط خود مالک یا همان راننده انجام می‌شود، پیمایش کامیون به حداقل رسیده و نهایتا به ٨٠ هزار کیلومتر در سال می‌رسد و با توجه به اینکه راننده نیز بر اساس پیمایش پول می‌گیرد موجب می‌شود همیشه رانندگان کامیون از این روال شاکی باشند. این در حالی است که حداقل پیمایش همین کامیون‌ها در اروپا ١٤٠ تا ١٦٠ هزار کیلومتر و در ترکیه ٢٠٠ هزار کیلومتر در سال است. عمده دلیل آن شرکت‌مالکی بودن شرکت‌های حمل و نقلی در این کشورهاست و شرکت‌ها مسئول ارائه خدمات به بار و کامیون از مبداء تا مقصد هستند و راننده تنها رانندگی می‌کند. در عین حال مسائل جنبی همچون بیمه و مالیات و ... که هم‌اکنون مورد اعتراض رانندگان ایرانی است نیز در روش شرکت‌مالکی بر عهده شرکت است و راننده خیال آسوده‌تری دارد و می‌داند سر ماه حقوق خود را دریافت می‌کند و نگرانی از بابت هزینه‌های زندگی خود ندارد. حتی در برخی مواقع نیز رانندگانی که سهامدار شرکت هستند هر سال از محل سود سهام شرکت متنفع می‌شوند.

در ایران چون تک‌مالکی هستیم راننده‌ای که از تهران به بندرعباس می‌رود هم در تهران و هم در بندرعباس باید به دنبال بار برای حمل بگردد، در فرآیند تخلیه و بارگیری هم شرکت کند و حتی تمام مسائل مربوط به بارنامه و ... را نیز باید خودش طی کند. این روال موجب می‌شود زمان تلف‌شده کامیون‌دار که هیچ بهایی در برابر آن دریافت نمی‌کند، افزایش یابد و به این جهت درآمد راننده کم می‌شود. این روال در مقابل افزایش هزینه‌های راننده موجب اعتراض‌هایی می‌شود که در روزهای اخیر شاهد بودیم. راننده نمی‌تواند با دریافت کرایه‌ای که سه سال پیش دریافت می‌کرده است هزینه‌های امروز را پرداخت کند.

شاید برای رفع این مسائل باید به فکر دو نوع راه‌حل کوتاه‌مدت و بلندمدت باشیم. در کوتاه‌مدت باید کرایه‌های حمل را افزایش دهیم و در بلندمدت به دنبال تغییر وضعیت کامیون‌ها از تک‌مالکی به شرکت‌مالکی باشیم. اگر این روال روی دهد شرکت‌ها مسئولیت می‌پذیرند و شروع می‌کنند به اینکه با افزایش پیمایش کامیون‌ها و کاهش زمان‌های هدر رفته بتوانند درآمد راننده‌ها را افزایش دهند.

فرض کنید اگر بتوانیم با این روش پیمایش کامیون‌ها را به سالانه ١٣٠ هزار کیلومتر برسانیم، میزان درآمد رانندگان کامیون بین ٣٠ تا ٣٥ درصد افزایش خواهد یافت که این افزایش درآمد باعث پوشش هزینه‌ها خواهد شد. طبیعی است زمانی که قیمت دلار از ٢٥٠٠ تومان سه سال پیش به ٤٢٠٠ تومان می‌رسد هزینه‌های قطعات و ملزومات کامیون افزایش می‌یابد و با این روال اگر بتوانیم پیمایش را افزایش دهیم می‌توانیم کمی از بار فشارهای وارده به کامیون‌داران بکاهیم گو اینکه افزایش ٢٠ درصدی که از سوی کامیون‌داران درخواست شده است در این شرایط نمی‌تواند مشکلات آنها را رفع کند و برای رفع مشکلاتشان حداقل باید ٣٥ الی ٤٠ درصد شاهد افزایش کرایه‌های حمل بار باشیم که به نظر می‌رسد این روال با شرکت مالکی‌شدن کامیون‌ها روال منطقی‌تر و بهتری را در پیش خواهد گرفت.

انتهای پیام