به گزارش ایسنا، زمانی که ژوسلینو کوبیچک ریاست جمهوری برزیل را در سال ۱۹۵۶ بر عهده گرفت عصر جدیدی آغاز شد که دوران پیشرفت و خوش‌بینی محسوب می‌شد. در این دوران یکسری اقدامات انجام شد که یکی از آن‌ها انتخاب برازیلیا به عنوان پایتخت فدرال بود. شعار این پروژه "۵۰ سال در پنج سال" بود. برزیلی‌ها به این هدف رسیدند یا نه بحثی است که حتی امروز درباره‌اش صحبت می‌کنند. با این حال در یک بخش یعنی فوتبال توانستند به آن دست یابند. در اواخر دهه ۵۰ پیشرفت برزیل به حدی بود که ۵۰ سال آن‌ها را پیش انداخت. این اتفاق در پنج سال رخ نداد بلکه تنها در پنج دقیقه از یک بازی به انجام رسید.

سلسائو پیش از دیدار با شوروی در هفته سوم مرحله گروهی جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد تنها یک تیم جذاب و با قدرت محسوب می‌شد. در آن روزها کسی از برزیل به عنوان قدرت جهانی یاد نمی‌کرد. تا آن روز بزرگ‌ترین ستاره‌های تاریخ فوتبال این کشور در مسابقات رسمی حاضر نشده بودند یعنی پله و گارینشا به میادین نرفته بودند. آن‌ها در پیروزی ۳ بر صفر مقابل اتریش و تساوی بدون گل برابر انگلیس نیمکت نشین بودند. پله و گارینشا ذخیره مازولا و ژوئل بودند. حضور هم‌زمان دو بازیکن در میدان، در بازی که با صدرنشینی در گروه همراه شد به یک اتفاق تاریخی تبدیل شد چون در این بازی برزیل واقعی به همه نشان داده شد.

زاگالو درباره آن دیدار به سایت فیفا گفت: بازی فوق العاده بود، به خصوص در دقایق نخست. در آن لحظات شاهد رد و بدل شدن توپ میان گارینشا، پله و دیدی بودم. این موضوع باعث شده بود بازیکنان شوروی گیج شوند.

نخستین حمله توسط گارینشا آغاز شد. او از کناره‌ها حرکت کرد و دروازه‌بان را کنار گذاشت اما ضربه‌اش به تیر دروازه برخورد کرد. در حمله بعدی پله نقش داشت که شوت او نیز به تیرک برخورد کرد. در ادامه حمله دیگری آغاز شد و "دیدی" توپ را برای "واوا" فرستاد. لو یاشین از دروازه خارج شد و واوا بازی را یک بر صفر کرد. تمام این اتفاق‌ها در سه دقیقه نخست رخ داد. کمی بعد واوا فرصت داشت گل دوم را نیز به ثمر برساند. ناگهان جهان فوتبال متوجه سه پدیده جدید به نام‌های پله، گارینشا و تیم ملی برزیل شد که تنها برای معرفی خود به پنج دقیقه نیاز داشتند.

تیم نایب قهرمان ۱۹۵۰ به گذشته تعلق داشت و بازیکنان کمی از آن تیم در جام جهانی ۱۹۵۴ حضور داشتند. سلسائو در حالی پا به این مسابقات گذاشت که نمی‌دانست خیلی از تیم چهار سال پیش بهتر عمل می‌کند. در این گروه شوروی بخت نخست بود و از ستارگانی مانند یاشین و نیکیتا سیمونیان بهره می‌برد که قهرمان المپیک ۱۹۵۶ ملبورن شده بودند. شوروی نیز برابر انگلیس به تساوی دست یافته بود و مقابل اتریش پیروز شد. در زمان جنگ سرد در شرق، شوروی فراتر از یک تیم بود و جملاتی مانند  "آن ها قوی هستند"، "تمریناتشان خاص است" و "مردان فوق العاده‌ای هستند" درباره بازیکنان این تیم گفته می‌شد. با این حال برزیل با مهاجم کناری که پاهای همسانی نداشت و بازیکن لاغری که شماره ۱۰ را بر تن کرده بود و جوان‌ترین بازیکن جام (۱۷ سال) محسوب می‌شد توانست برابر چنین قدرتی ایستادگی کند و حتی آن‌ها را شکست دهد.

۸۵ دقیقه دیگر پس از آن پنج دقیقه فراموش نکردنی باقی مانده بود. برزیل در ادامه باز هم برتری‌اش را حفظ کرد و در مقابل دروازه یاشین به خلق موقعیت پرداخت. در نیمه اول پله دو فرصت خوب داشت که از آن‌ها بهره نبرد. مهاجم برزیلی گفت: در نیمه دوم شوروی با توجه به قدرتی که داشت ما را تحت فشار قرار داد با این حال دفاع ما خوب کار کرد.

پله در مورد گل دوم برزیل اظهار کرد: پس از یک بازی فوق العاده از دیدی، واوا گل دوم را نیز توانست به ثمر برساند. این گل خیالمان را راحت کرد و آن را جشن گرفتیم. واوا آسیب دید و مجبور شد دقایقی بیرون از زمین باشد اما کار خود را انجام داده بودیم چون در یک چهارم نهایی حضور داشتیم.

انتهای پیام