به گزارش ایسنا، عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه رأی الیوم در گزارشی تحلیلی نوشت: بعد از سیطره ارتش ترکیه و مخالفان سوریه بر شهر عفرین و حدود ۲۰۰۰ کیلومتر از مناطق اطراف آن و خنثی کردن ۳۸۵۲ "تروریست" از نیروهای مدافع خلق کرد، اگر نیروهای ترکیه برای سیطره بر شهر منبج اقدام نکنند، باز هم این پیروزی‌ها کامل نیست چراکه گرفتن این شهر راه را به روی آن‌ها برای کنترل بر شهرهای دیگر مثل رقه، حسکه، قامشلی و کوبانی باز می‌کند.

حمله به منبج برای اردوغان و ارتشش که در جایگاه دوم در میان هم‌پیمانانش در ناتو قرار دارد، بزرگترین چالش خواهد بود چراکه آمریکا تا به این لحظه بر پیروزی نیروهای کرد مصمم بوده و مانع سیطره ارتش ترکیه بر این شهر می‌شود حتی اگر مجبور به مقابله نظامی شود.

آمریکا برای تأکید بر موضع جدی خود درباره حمایت از نیروهای سوریه دموکراتیک ۳۰۰ سرباز اضافی را به منبج همراه با ده‌ها تانک و خودروی زرهی و تجهیزات سنگین فرستاد. امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه نیز تهدید کرده که نیروهای فرانسوی را برای حمایت از نیروهای آمریکایی به منبج می‌فرستد.

ترکیه اکنون با دو قدرت بزرگ ناتو یعنی آمریکا و فرانسه در خاک سوریه مواجه شده است و هیچ گزینه‌ای جز جنگ ندارد. اردوغان پیشنهاد ماکرون برای مذاکرات میان ترکیه و کردها را رد کرده و این پیشنهاد را شرم‌آور دانسته است. اردوغان از همتای فرانسوی خود به دلیل استقبال از یک هیئت کرد به شدت انتقاد کرد و تاریخ استعمارگرانه فرانسه و کشتارهایش در الجزایر و دیگر کشورها را به وی یادآور شد.

نشست سه‌جانبه‌ای که قرار است فردا (چهارشنبه) در استانبول برگزار شود و رؤسای جمهوری ایران، روسیه و ترکیه در آن حضور دارند، نقشه درگیری‌ها در خاک سوریه در دوره آتی به ویژه جنگ منبج و چه بسا آینده روابط میان دمشق و آنکارا را مشخص کند.

ایرانی‌ها و هم‌پیمانان روسی و سوری خود به سه دلیل حمله ترکیه به عفرین را نادیده گرفتند:

اول: متمرکز شدن بر جنگ غوطه شرقی و پافشاری بر خروج تمامی گروه‌های مسلح و تأمین امنیت دمشق. این هدف با موفقیت زیاد محقق شده است.

دوم: اینکه ترکیه‌ای‌ها فرصت تشکیل برپایی نظام مستقل کرد در شمال سوریه با حمایت آمریکا و شاید اسرائیل را از بین ببرند به نفع ایران و دولت سوریه است. تا زمانی که ترکیه داوطلبانه اجرای این مأموریت را برعهده گرفته پس چه بهتر و خداوند پاداش خیر به او بدهد.

سوم: برخورد نظامی میان ترکیه و آمریکا و فرانسه در منبج یا دیگر شهرهای کردنشین به معنای خروج نهایی ترکیه از پیمان ناتو و ائتلاف غربی و پیوستن به محور روسیه و ایران و در آینده محور سوریه است چراکه این تنها گزینه پیش روی ترکیه است.

پیش‌بینی کردن حوادث دشوار است اما آنچه می‌توانیم بگوییم این است که اردوغان اکنون در حال و هوای جنگ به سر می‌برد و به خوبی می‌فهمد که نمی‌تواند در نیمه راه عملیات شاخه زیتون را رها کرده و بدون پیشروی به سمت منبج یا رقه و دیگر شهرها برای ریشه‌کن کردن رؤیای کردها برای استقلال به شهر عفرین اکتفا کند.

سؤالی که اینجا مطرح می‌شود این است که آیا دو شریک اردوغان یعنی روسیه و ایران در نشست استانبول از جنگ ترکیه در منبج حمایت سیاسی و نظامی به عمل می‌آورند و اگر این اتفاق بیفتد آیا ادلب و عفرین و شهرهایی مثل الباب و جرابلس به دولت سوریه تحویل داده می‌شوند؟

جواب این سؤال را به بعد از نشست استانبول و توافق‌هایی که در آن حاصل خواهد شد، واگذار می‌کنیم.

انتهای پیام