به گزارش ایسنا، به نقل از یاهونیوز، نظرسنجی صورت گرفته توسط موسسه تحقیقات مذهب عمومی (PRRI) درخصوص ارزش‌های آمریکایی نشان می‌دهد، بیش از نیمی از هواداران هر دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات‌، حزب مقابل را "تهدیدی جدی برای کشور" می‌دانند. هنری اولسون، یکی از مقامات ارشد مرکز سیاست‌های اخلاق و مردم در جلسه‌ بررسی نتایج این نظرسنجی گفت: ذهنیتی شبیه تفکر پیش از جنگ‌های داخلی آمریکا در میان شرکت‌کنندگان این نظرسنجی پدیدار شده است.

در بررسی نتایج این نظرسنجی، واژه "جنگ" بارها در رابطه با نگرش هواداران هر دو حزب که اکنون سیاست‌ را یک مبارزه بدون برنده می‌بینند، استفاده شد.

خبر خوب یا بد -که به طرز فکر هر شخص بستگی دارد- این است که شکاف‌ها میان دو حزب به طور عمده درباره سیاست نیست و به نمادگرایی برمی‌گردد.

رابرت جونز، رییس اجرایی موسسه PRR اظهار کرد: وقتی که در حال جنگ باشیم، اهمیت نمادها بیشتر می‌شود. بناهای تاریخی، پرچم‌ها و دیوارهای مرزی از جمله این نمادها هستند. اما اگر درباره سیاست صحبت می‌کنیم، آمریکایی‌ها عملگرا هستند.

وی یادآور شد که در نظرسنجی ارزش‌ها، طی هشت سال متوالی، در حدود نیمی از جمهوری‌خواهان از شهروندی مهاجران بدون اوراق هویت حمایت کرده‌اند و این با لفاظی‌های دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا درخصوص ساخت دیواری در مرز آمریکا و مکزیک در تضاد است.

جونز گفت: این نمادها هستند که بیش از مسائل سیاسی واقعی موجب تحریک مردم می‌شوند. هنگامی که از فضای نمادها خارج شویم و به سیاست برگردیم، قطب‌گرایی کمتری مشاهده می‌شود.

اعضای هیئت بررسی نتایج این نظرسنجی، از جمله اولسون محافظه‌کار، درخصوص اینکه ترامپ با تاکید بر ملتهب‌ترین مسائل اجتماعی  به این کشمکش دامن می‌زند، توافق داشتند.

اما سوال مهم‌تر این است که چرا آمریکایی‌ها در انتخاب و حمایت رهبران سیاسی به جای تمرکز بر مسائل واقعی تا این حد بر نمادها متمرکز هستند؟ آیا این یک پدیده تازه است که در عصر قرارگرفتن سرگرمی در مقابل اطلاعات، از زمان ظهور تلویزیون بر جهان تسلط یافته؟ یا اینکه این یک غریزه طبیعی انسانی است؟

جوی رید، یکی از اعضای این هیئت که مجری برنامه‌ای در شبکه MSNBC نیز است، اظهار کرد که انتخاب باراک اوباما، رییس جمهور پیشین آمریکا در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ برای بسیاری از سیاه‌پوستان آمریکا یک حرکت نمادین بود که رای دهندگان به ترامپ که بیشتر آن‌ها سفیدپوست بودند، در مقابله نمادین با آن شرکت کردند.

رید گفت: برای بسیاری از هوادارن سرسخت اوباما، "خودِ او" هدف بود و تصمیمات اقتصادی او اهمیت خاصی برای آنان نداشت. انتخاب او نمادی از حضور فردی رنگین‌پوست با ریشه‌های بین‌المللی در خانواده‌اش در این جایگاه بود که تغییر آمریکا را نشان می‌داد. برای بسیاری از هواداران ترامپ نیز شخص او مهم است و سیاست‌هایش و حتی اقدامات او برای هوادارانش هم برای آنان اهمیت چندانی ندارد.

وی ادامه داد، دموکرات‌هایی که می‌خواهند نظر هواداران ترامپ را تغییر دهند، هدف از دست رفته‌ای را دنبال می‌کنند. او دست‌کم از حمایت یک سوم مردم کشور برخوردار است که فکر نمی‌کنم چیزی بتواند آن را مخدوش کند.

اما در حالی که تحقیقات PRRI نشان می‌دهد، ۱۵ درصد از هواداران ترامپ معتقدند او به هیچ وجه حمایت آنان را از دست نمی‌دهد، ۳۳ درصد اعلام کرده‌اند که مخالف ترامپ هستند و نظر آن‌ها تغییر نخواهد کرد.

ای.جی دیون، نویسنده واشنگتن پست که در جمع اعضای هیئت بررسی نظرسنجی حضور داشت با نظر رید مخالف بود. وی با اشاره به آمار حامیان ترامپ که میانگین آن‌ در همه نظرسنجی‌های صورت‌ گرفته زیر ۳۹ درصد است و مقایسه آن با آمار ۵۶ درصدی مخالفان او، گفت: از نظر من این آمار و ارقام نشان می‌دهد که شمار قابل توجهی از رای‌دهندگان به ترامپ و یا هواداران او وجود دارند که می‌توان نظر آنان را تغییر داد و آن‌ها را متقاعد کرد.

دیون اظهار کرد: این سقوط چشمگیری در آمار هواداران ترامپ از زمان پیروزی در انتخابات ۲۰۱۶ است. یک سال قبل و درست بعد از انتخابات، آمار هواداران ترامپ ۴۴ درصد بود و ۵۰ درصد با وی مخالف بودند.

توضیح اولسن درخصوص پیروزی نمادگرایی بر حقایق و ظهور "ترامپیسم" بیشتر مربوط به چیزی است که جونز آن را "سلطه فرهنگی" همراه با آسیب‌پذیری اقتصادی برای برخی از هواداران رییس جمهور می‌داند.

اما وی در نادیده‌ گرفتن آنان احتیاط کرد و گفت، این تنها احتمال خشونت را افزایش خواهد داد.

اولسون افزود: اگر شما تحصیل کرده و ثروتمند باشید، ترجیح می‌دهید این واکنش‌ها را اقداماتی خام و ناامیدکننده، خارج از دسترس، نژادپرستانه، غیرمنطقی و در نتیجه درخور نادیده گرفتن بدانید. اگر واکنش این باشد، نباید از آنان انتظار داشت که موضع خود را رها کنند. اگر پاسخ، ساخت دیواری حول پوپولیسم باشد، کاری که می‌کنید ایجاد تنش و تعصب است و اگر پس از آن به سراغ برخی تغییرات اقتصادی بروید، تعداد بیشتری از مردم را ناامید کرده و امکان بروز واکنش‌هایی بسیار خطرناک‌تر را افزایش می‌دهید.

انتهای پیام