به گزارش ایسنا، طرح این مساله توسط رئیس مرکز تحقیقات راه و مسکن مبنی بر این‌که ایران در سال‌های آینده به واردکننده انرژی تبدیل خواهد شد یک بار دیگر هشدار هدررفت انرژی در واحدهای مسکونی را به صدا درآورد. طبق آمار در حال حاضر حدود ۴۱ درصد انرژی کشور در بخش ساختمانی مصرف می‌شود که بیشترین هدررفت انرژی در این بخش صورت می‌گیرد. مقایسه بهره وری بین دو کشور ایران و ترکیه نشان می‌دهد با وجودی که تولید ناخالص داخلی ترکیه ۲.۵ برابر  ایران و مصرف انرژی در این کشور نصف ایران است. بدین معنا که ترکیه پنج برابر ایران بازدهی سرمایه دارد.

به رغم نوسانات سالهای اخیر، درصد سهم مصرف انرژی در بخش خانگی و تجاری از ۳۰ درصد در سال ۱۳۶۹ به ۴۱.۴ درصد در سال ۱۳۸۸ و ۴۰.۷ درصد در سال ۱۳۸۹ افزایش یافت.

نه تنها بخش خانگی و تجاری سهم بالایی در مصرف انرژی کشور دارد بلکه میزان مصرف نسبی انرژی ساختمانها در ایران در مقایسه با دیگر کشورها و استانداردهای جهانی بالاست. بنابراین کاهش مصرف انرژی ساختمانها در ایران امری ضروری است؛ زیرا رشد سریع مصرف انرژی در دو دهه گذشته سبب شده تا امنیت عرضه داخلی انرژی با مشکلات جدی مواجه شود.

همچنین افزایش قیمت‌های بین المللی انرژی از یک سو و نیاز به واردات بنزین، گازوئیل، گاز طبیعی و برق نیز سبب شده تا بیش از هر زمان دیگر نیاز به صرفه جویی انرژی احساس شود.

امروزه بیشترین سهم مصرف انرژی کشور در گروه غیرصنعتی و بیش از ۳۰ درصد اتلاف انرژی در کشور مربوط به بخش خانگی و در صنعت ساختمان است که در این میان گاز طبیعی و انرژی الکتریکی به خاطر مزیتهایی که نسبت به سایر حاملهای انرژی دارند دارای بالاترین مصرف هستند.

از عوامل موثر بر مصرف انرژی مسکونی، ویژگیهای فیزیکی ساختمان و ویژگیهای جمعیتی خانوار است که در مطالعات بهره وری انرژی حائز اهمیت خاص است. اندازه گیری رفتار ساکنان واحدهای مسکونی بسیار پیچیده بوده و اغلب مطالعات در خصوص نقش رفتار و سبک زندگی بر مصرف انرژی خانوار به جای آنکه بیان کننده علت باشند، توصیفی هستند.

حسن قربانخانی ـ رئیس سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران ـ می‌گوید: در ۱۰۰ سال گذشته جمعیت کشور هشت برابر شده است؛ در حالی که منابع طبیعی به کمتر یک هشتم رسیده است.

بارها و بارها بر جلوگیری از عدم ورود سازندگان فاقد صلاحیت در بخش ساخت و ساز تاکید شده اما ظاهرا قرار نیست این مشکل به طور کامل برطرف شود. گفته می‌شود که در حال حاضر عمر مفید ساختمان ها در ایران به ۲۵ سال نمی‌رسد؛ در حالی که میانگین جهانی ۱۰۰ سال و حتی در برخی کشورهای صنعتی این عدد به بالای از ۱۰۰ سال می‌رسد.

از سوی دیگر بنا بر اعلام رئیس سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران اگر موفق شویم تنها یک سال به عمر مفید ساختمان ها در ایران اضافه کنیم سالیانه از هدررفت ۴۰۰۰ میلیارد تومان سرمایه‌های ملی جلوگیری کرده‌ایم. حال تصور کنید اگر موفق شویم این نرخ را به متوسط جهانی برسانیم چقدر به اقتصاد کشور کمک می‌شود.

انتهای پیام