به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری رویترز، میانمار و بنگلادش روز پنجشنبه توافقی را امضا کردند که در آن شرایط این فرآیند بازگشت مشخص شده است.

آنها قصد دارند در عرض دو ماه فرآیند بازگشت آوارگان روهینجایی را آغاز کنند تا از بار فشارها بر اردوگاه‌های اسکان آوارگان در بنگلادش بکاهند.

بیل فرلیک، مدیر بخش حقوق آوارگان در سازمان دیده‌بان حقوق بشر اظهار داشت: این ایده که اکنون برمه (میانمار) می‌خواهد از آنها در بازگشت به روستاهای نابود شده با آغاوش باز استقبال کند، خنده‌دار است.

وی اضافه کرد: جامعه بین‌الملل به جای اینکه شاهد امضای یک توافق تبلیغاتی باشد باید تصریح کند بازگشت این آوارگان نمی‌تواند بدون حضور ناظران بین‌المللی برای تضمین امنیت آنها، پایان دادن به استقرار آنها در کمپ‌ها و بازگرداندن اراضی و بازسازی خانه‌ها و روستاهایشان اتفاق بیفتد.

این در حالی است که بیش از ۶۰۰ هزار آواره روهینجایی از آغاز دور جدید خشونت‌ها علیه مسلمان روهینجا در ۲۵ اوت در میانمار به بنگلادش گریخته‌اند.

یادداشت تفاهمی که میانمار و بنگلادش روز پنجشنبه امضا کردند، تصریح کرده که یک کارگروه مشترک باید در عرض سه هفته تشکیل شود تا مسیر بازگشت آوارگان روهینجایی را هموار کند اما این توافق جزئیاتی درباره معیارهای بازگشت و نقش آژانس پناهندگان سازمان ملل در این فرآیند را مشخص نکرده است.

آندری ماهه چیچ، سخنگوی این آژانس اظهار داشت: استاندارد عملی در عملیات‌های داوطلبانه بازگشت آوارگان این است که آژانس پناهندگان سازمان ملل برای تضمین رعایت استانداردهای بین‌المللی دخیل باشد.

ناظران حقوق بشری می‌گویند در این توافق مسائلی نظیر محافظت از قوم روهینجا در مقابل خشونت بیشتر حل وضعیت قانونی آنها در میانمار و اجازه بازگشت آنها به خانه‌های خودشان ذکر نشده است.

شارمی محمد، مدیر بخش حقوق مهاجران و آوراگان در سازمان عفو بین‌الملل گفت: در این فرآیند جامعه بین‌الملل و سازمان بین‌الملل کاملا در حاشیه قرار گرفته‌اند و درحالی که جریان ورود آوارگان روهینجا به بنگلادش هنوز هم ادامه دارد، خیلی زود است که درباره بازگشت صحبت کنیم.

انتهای پیام