به گزارش ایسنا، دکتر سید محمد ساداتی نژاد هماهنگ کننده سابق راهبرد بین المللی  سازمان ملل متحد در خصوص کاهش سوانح ( UNISDR ) در تهران  و عضو موسسه ایرانی کاهش خطرپذیری سوانح در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داد، بر لزوم‌ توجه جدی به کاهش خطر پذیری لرزه ای به منظور افزایش تاب آوری جامعه ایرانی در برابر زلزله تاکید کرد.

در این یادداشت آمده است: « زلزله اخیر در استان کرمانشاه که توجه مردم و دولت را ظرف چند روز گذشته به خود مبذول داشته است، بار دیگر یادآور این نکته مهم برای همه مردم و مسئولین است که پیشگیری و کاهش ریسک های زلزله، مهمتر از پاسخگوئی و حتی ارزان قیمت تر از آن است.

نتیجه تحقیقات می گوید هر یک دلار که در بخش پیشگیری از سوانح هزینه شود، بین ۷ تا ۱۰ دلار از هزینه ها و خسارت‌ها در بخش پاسخگوئی می‌کاهد. در این میان، میزان آسیب پذیری کشورها نسبت  به مخاطرات مختلف، متفاوت است و ایران یکی از کشورهایی است که نسبت به مخاطره طبیعی زلزله بسیار آسیب پذیر است. به همین دلیل، لازم و ضروری است تا هم مسئولین و هم مردم همواره چه در انتخاب و خرید زمین برای ساخت خانه، کارخانه، مدرسه، بیمارستان و تاسیسات مهم و ‌در پروسه ساخت خانه و تاسیسات مهم و در همه مراحل طراحی و برنامه ریزی، به بحث کاهش ریسک لرزه ای توجه داشته باشند و گرنه آسیب های ناشی از زلزله، همچنان ادامه داشته و متاسفانه شاهد خسارت های مالی و جانی در کشورمان خواهیم بود.

در این میان، باید توجه داشت که ما چیزی به نام سوانح طبیعی نداریم بلکه مخاطرات طبیعی داریم. زلزله یک مخاطره طبیعی است، نه یک سانحه طبیعی. سوانح در واقع در اثر ترکیب اشتباهات  و کوتاهی های بشر با مخاطره ایجاد می کردد.

امروزه بشر با دانشی که در اختیار دارد، می‌تواند مانع خسارت های ناشی از زلزله به عنوان یک مخاطره طبیعی شود. در صورتی که در زمان ساخت و طراحی شهری و تاسیسات شهری، ارزیابی از ریسک های موجود انجام شود و قدرت تاب آوری و برگشت پذیری در برابر این ریسک ها  و کاهش آوار مخاطرات در نظر گرفته شود، میزان تلفات و خسارت ها قطعا کاهش خواهد یافت.

در این راستا، لازم است تا  به اسناد بین المللی موجود در حوزه کاهش خطرپذیری سوانح که بر اثر عقل جمعی و همفکری همه نخبگان بین المللی تهیه شده، توجه کرد و از رهنمودهای آن در سطح ملی و محلی بهره برد.  سند سندای که برای اقدام در فاصله سال های ۲۰۱۵-۲۰۳۰ تهیه شده است حاوی هفت هدف و چهار اولویت کاری است که همه کشورها باید در راستای تاب‌آور ساختن جوامع و کاهش خطرپذیری  سوانح در کشور خود آن را اجرا نمایند.
لازم است تا مسئولین مربوطه کشورمان، توجه جدی به این سند و اجرای آن در سطح محلی، ملی، زیر منطقه ای و منطقه ای داشته باشند. تنها راه چاره پیشگیری از سانحه از طریق اجرای رهنمودهایی است که بر اساس عقل جمعی تهیه شده است. در داخل کشور نیز ضروریست تا سازمان مدیریت بحران کشور به عنوان سازمان متولی حوزه کاهش خطرپذیری سوانح،  از همه ظرفیت موسسات ایرانی و نخبگان ایرانی که در حوزه کاهش خطرپذیری لرزه ای دارای تجربه و دانش هستند استفاده بیشتری نماید و کارگروه زلزله که در زیر مجموعه این سازمان قرار دارد، فعال تر و جدی تر موضوع کاهش خطر پریری لرزه ای را دنبال نماید.  
همچنین ضروری است تا مجمع ملی کاهش خطرپذیری لرزه ای که طبق سند هیوگو ( ۲۰۰۵-۲۰۱۵) به صورت غیر رسمی تاسیس و راه اندازی شد، با جدیت کار خود را تداوم بخشیده و به مسائل کاهش خطرپذیری لرزه ای بپردازد.
در پایان، مایلم اشاره نمایم که مرکز آسیائی کاهش خطرپذیری لرزه ای  ( ASRC ) که در سال ۱۳۸۶ در ایران تاسیس شد یک محمل مهمی برای تبادل تجربه در زمینه کاهش حطرپذیری لرزه ای در منطقه آسیا است. این مرکز که در سال ۸۶ با همکاری UNISDR,  و ایران برای قاره اقیانوسیه تاسیس شد، ظرفیت های زیادی دارد که آنگونه که باید مورد استفاده قرار نگرفت و مناسب است در کنار دیگر موسسات مهم ایرانی، به کمک سیستم کاهش ریسک لرزه ای در ایران بیاید.»

انتهای پیام