به گزارش ایسنا، پس از رضا یزدانی و حسن یزدانی حالا نام یک یزدانی دیگر در کشتی ایران بر سر زبانها افتاده اما "یزدانی سوم" یک دختر است. زهرا یزدانی همان دختر ۱۸ ساله مازندران است که اشک های او پس از نادواری ترکمن ها بر سکوی دومی بازی ها همه را تحت تاثیر قرار داد اما با اراده ای مثال زدنی در مسابقات آلیش دیگر اجازه حق خوری نداد و قهرمان شد تا کاری که مردان آلیش کار و کشتی های سنتی ایران نتوانستند انجام دهند را با قدرت به سرانجام برساند. زهرا یزدانی تنها ورزشکار ایران در بخش کشتی با کمربند و آلیش بازی های داخل سالن آسیا بود که توانست به مدال طلا برسد.

"یزدانی سوم"  خیلی ها را متوجه کرد که کشتی بانوان چند سالی است که جان گرفته است؛ دختر جوانی که ورزش را با تکواندو آغاز کرده بود،  اما چنان دل پری از بی مهری های تکواندو دارد که حاضر نیست هیچ گاه به تکواندو بازگردد حتی اگر کشتی آلیش المپیکی نشود.

زهرا یزدانی به همراه ملیحه فضلی قهرمان دو دوره ووشوی جهان که این روزها پس از آسیب دیدگی در کشتی آلیش به جرگه مربیگری پیوسته است میهمان ایسنا بودند. گفت و گوی آن ها را در ادامه می خوانیم:

*با توجه به تکواندو کار بودنش آمادگی جسمانی خوبی داشت

فضلی: در اردوهای آماده سازی تیم آلیش اعزامی به مسابقات جهانی، زهرا یزدانی به عنوان حریف تمرینی در اردو ها حضور داشت و با توجه به استعدادی که داشت سرمایه گذاری بر روی او آغاز شده بود.  با توجه به اینکه زهرا از ابتدا تکواندوکار بود آمادگی جسمانی خوبی داشت به همین دلیل تنها می‌خواستیم که به او تکنیک را تزریق کنیم و با توجه به استعداد و توجهی که داشت توانست نتیجه خوبی کسب کند. من نیز در آن دوران کشتی‌گیر و یکی از حریف‌های تمرینی او بودم. نسبت به جثه‌ای که دارد از قدرت بدنی بالایی برخوردار است.

*در مقابل مامانوا تنها کسی بود که توانست امتیاز بگیرد

فضلی: در آن دوران مامانوا از قرقیزستان به ایران آمده بود تا فنون آلیش را به دختران ایرانی آموزش دهد و زهرا تنها کسی بود که توانست از او امتیاز کسب کند. او بسیار برای رسیدن به این جایگاه تلاش کرد و من از نزدیک شاهد بودم که چقدر تمرین می‌کند. حتی گاهی اوقات به او می‌گفتم که از نظر علمی این همه تمرین کردن صحیح نیست و باید استراحت نیز داشته باشد اما بعد از اردوها به همراه پدرش تمریناتش را ادامه می‌داد و اعتقادی به استراحت نداشت. خانواده او نیز کشتی‌گیر هستند و از او نیز انتظار داشتند. در تکواندو باندبازی بسیار است و هر کسی از شاگرد خود استفاده می‌کند.

*بعد از مدال نقره، روحیه ام را ازدست دادم

زهرا یزدانی:  قرعه بسیار سختی در بازی‌های داخل سالن آسیا داشتم. حریف اولم ترکمنستان، حریف دوم از قزاقستان، سومی از ازبکستان و چهارم از ترکمنستان. در بازی مقابل حریف ترکمنستانی تایم به اتمام رسیده بود اما حریف با انجام یک فن چهار امتیاز کسب کرد در حالیکه در آلیش تکنیک چهار امتیازی نداریم. تا پیش از آن چهار امتیاز، برنده بازی بودم چرا که دو امتیاز آخر را کسب کرده بودم اما با این چهار امتیاز حق من خورده شد و به مدال نقره رسیدم. میزبانی بسیار تاثیرگذار بود. بعد از مدال نقره در دو مسابقه دیگر خود اصلا روحیه مناسبی نداشتم و به همین دلیل نتوانستم آنطور که باید کشتی بگیرم.

*حریف ترکمن از من عذرخواهی کرد

یزدانی: حتی حریف ترکمن من از من به خاطر ناداوری که در حقم صورت گرفت از من عذرخواهی کرد. علاوه بر آن داور بازی نیز از من عذرخواهی کرد. برای اهدای مدال نیز خانمی که مدال را بر گردنم انداخت به من گفت که می‌دانیم که حق با تو بود اما به همین مدال نقره نیز راضی باش، امروز حریفت طلا گرفت فردا نوبت توست و زمانی که روی سکو بودم مدام به من می‌گفت که بخند و باز هم در گوشم همان حرف‌های قبل را تکرار کرد.

*در اردوی جهانی بلاروس حضور داشتم

یزدانی: استارت اردوهای من از ۱۲ خرداد ماه سال گذشته زده شد. در اردوهای مسابقات جهانی بلاروس به صورت حریف تمرینی حضور داشتم. قرار نبود در آن اردو به مسابقات اعزام شوم اما در کنار تیم تمرینات خود را آغاز کرده بودم. رضا یزدانی پسر عمه من است. برادرم نایب قهرمان نوجوانان جهان است و در حال حاضر در اردوی تیم ملی به عنوان نفر دوم حضور دارد و دو سال از من کوچکتر است. (فضلی: یزدانی‌ها دنیا را گرفتند با خنده). تنها یک برادر دارم، پدرم نیز قبلا در کشتی فعالیت داشته اما نه به صورت حرفه‌ای و در حال حاضر نیز مدام تمرینات ما را پیگیری می‌کند.

*دلزدگی ام از تکواندو مرا به سمت کشتی آورد

یزدانی: زمانی که در تکواندو فعالیت داشتم کشتی زنان نیز وجود داشت اما زیر نظر فدراسیون کشتی نبود. دل‌زدگی من از تکواندو باعث شد تا بیشتر به سمت کشتی روی بیاورم. سه سال در اردوهای تیم ملی نوجوانان تکواندو حضور داشتم اما فرصت اعزام به من داده نمی‌شد تا خودم را نشان دهم. هر سال به بهانه نداشتن تجربه از تیم کنار گذاشته می‌شدم. از هشت سالگی تکواندو را آغاز کردم، ۱۰ سال در تکواندو حضور داشتم و دان چهار تکواندو را دارم. در آن زمان ندا زارع مربی تیم‌ ملی بود.

*بسیار دلم برای مبارزه کردن تنگ شده است

یزدانی: در آخرین سالی که در تکواندو حضور داشتم، انتخابی رده سنی بزرگسالان انتخابی مسابقات تکواندو و کشتی در یک روز بود و باید یکی را انتخاب می‌کردم که من تکواندو را کنار گذاشتم و در انتخابی کشتی شرکت کردم. شرایط سختی بود. بسیار برای مبارزه کردن دلم تنگ شده است. روزی که تکواندو را کنار گذاشتم تصمیم گرفتم تمام وسایل و لباس‌هایم را به کسی بدهم اما هیچ وقت دلم نیامد این کار را انجام دهم و ساکم را با تمام وسایلش در کمدم گذاشتم. پدرم هم دوست داشت تکواندو را ادامه دهم چرا که چندین سال برای این رشته زحمت کشیده بودم. از هشت سالگی تکواندو را شروع کرده بودم و خودم این رشته را انتخاب کرده بودم. روزی که می‌خواستم رشته ورزشی‌ام را انتخاب کنم به مجموعه ورزشی شهرم رفتم و در آن روز دو رشته ووشو و تکواندو بود. پدرم به من گفت خودت یکی از این رشته‌ها را انتخاب کن وقتی به تماشای ووشو رفتم بچه‌های تالو مشغول به فعالیت بودند و چون حرکات نمایشی بود و هیجانی در آن وجود نداشت رغبتی به آن نداشتم اما برعکس با تماشای تکواندو که دیدم همه در حال مبارزه کردن هستند بسیار علاقه‌مند شدم و در تکواندو ثبت‌نام کردم. شاید اگر آن روز بچه‌های ووشو مشغول ساندا بودند ووشو را نیز انتخاب می‌کردم.

*هر مدالی که در کشتی کسب کنم حسرت مدال تکواندو را دارم

یزدانی: روزی که کیمیا مدال برنز المپیک را کسب کرد خوشحال بودم اما یک حسرت در دلم وجود داشت. هر مدالی که در کشتی کسب کنم باز هم حسرت مدال تکواندو بر دلم باقی خواهد ماند. تمام مدال‌های کشوری و استانی را در تکواندو کسب کردم اما یک بار فرصت حضور در رقابت‌های بین‌المللی به من داده نشد. حق من حضور در یک رویداد بین‌المللی بود. رقابت‌های انتخابی باید در تکواندو نیز مشخص می‌بود همانطور که در کشتی رقابت‌های انتخابی مشخص است. من به همراه پریسا جوادی که در بازیهای داخل سالن مدال طلا را  کسب کرد هر دو در یک روز تکواندو را آغاز کردیم. او حتی در کشورهای اسلامی نیز اعزام شد و در یک تورنمنت بین‌المللی حضور داشت که مدالی کسب نکرد. این فرصت به او داده شد اما هیچ وقت چنین فرصتی به من و یا کسانی دیگر داده نمی‌شد و خیلی راحت به ما می‌گفتند شما بی‌تجربه هستید و به خانه‌هایتان بروید همین!

*در مسابقاتی که کیمیا علیزاده حضور داشت عنوان فنی ترین بازیکن را کسب کردم

یزذانی: در سه سال حضورم در اردوهای تیم ملی نوجوانان تکواندو حتی یک بار این فرصت به من داده نشد تا به اعزام شوم  در حالیکه به عنوان بازیکن فنی ایران شناخته شده بودم. در مسابقاتی که کیمیا علیزاده و ناهید کیانی در آن حضور داشتند و در بین چنین کسانی من عنوان فنی‌ترین بازیکن را کسب کرده بودم و خودم باور نمی‌کردم. محمد باقری معتمد دارنده نقره المپیک را به راحتی کنار گذاشتند و نتیجه بد تکواندو در المپیک ریو مشخص شد. از روزی که کشتی را آغاز کردم حتی یک روز از تمریناتم را به یاد نمی آورم که منظمی در آن حضور نداشته باشد اما در سه سال حضورم در اردوهای تیم ملی تکواندو تنها سه بار سروی را دیدم و آن هم آمد و یک سری زد و رفت و من اصلا او را نمی‌شناختم. در آن زمان شاگردان خود ندا زارع به مسابقات اعزام شدند و حتی در وزن‌ها دست زده می‌شد و بدون آنکه من بدانم وزنم تغییر می‌کرد. در قهرمانی کشور در وزن ۵۶- کیلوگرم قهرمان می‌شدم و در روز انتخابی به من می‌گفتند که در وزن ۵۲- کیلوگرم باید شرکت کنم.

*هیچ وقت حاضر نیستم به تکواندو برگردم

یزدانی: در حال حاضر چون چند سالی است که از تکواندو بیرون هستم نمی‌دانم که اگر در تکواندوم باقی می‌ماندم می‌توانستم در المپیک حضور داشته باشم یا خیر، اما تمام تلاش خود را می‌کردم. هیچ وقت حاضر نیستم به تکواندو بر گردم. من کشتی را دوست دارم. از مربیان مازندران در اردوهای کشتی حضور دارند اما در تکواندو با توجه به اینکه بیشتر تعداد اردونشینان از مازندران بودند(هشت بازیکن مازندران، هفتبازیکن  تهران، هفت بازیکن  کرج) اما یک مربی از مازندران در تیم حضور نداشت در حالیکه در کشتی اینطور نیست و مربیانی حضور دارند و از ما حمایت می‌کنند. خیلی دلم برای مبارزه کردن تنگ می‌شود اما هیچ وقت دوست ندارم به تکواندو برگردم.

*ووشو المپیکی بود حتما مدال کسب می کردم

فضلی: در بازی های داخل سالن آسیا زمانی که ملی پوشان تکواندو و ووشو را  در حال تمرین کردن تماشا می‌کردیم من و یزدانی دوست داشتیم که با آنها تمرین می‌کردیم و دوباره مبارزه می‌کردیم. من در گذشته در تکواندو نیز فعالیت داشتم و کمربند مشکی دارم. دو طلای جهانی ووشو دارم و اگر ووشو در المپیک حضور داشت ایرانی‌ها حتما می‌توانستند در المپیک نیز مدال‌آور باشند.

*فنون آلیش از کشتی آزاد لذت بخش تر است

یزدانی: خیلی با کشتی کلاسیک موافق نیستم و تمرینات آلیش را بیشتر دوست دارم. رقابت‌های آلیش در ترکمنستان بسیار جذاب بود. در این بازی‌ها من رقابت‌های کشتی آزاد را نیز تماشا کردم اما فنونی در که آلیش زده می‌شد بسیار هیجان‌انگیزتر بود و بسیار برای من جذاب‌تر از کشتی آزاد است. جودو در حال حاضر المپیکی است و آلیش نیز این پتانسیل را دارد که المپیکی شود و از جودو بسیار جذاب‌تر است. کشتی کلاسیک جذابیتی برای من ندارد.

*هیاهوی تماشاگران ترکمن را به نفع خودم تلقی می کردم

یزدانی: حضور در بازی های داخل سالن آسیا نخستین تجربه رسمی من بود. پیش از آن در جایزه بزرگ قرقیزستان شرکت کرده بودم و یک طلا و یک نقره کسب کردم. حدود یک سال و پنج ماه است که در کشتی حضور دارم. حریفی از ترکمنستان را که حدود ۱۲ سال عنوان قهرمانی جهان را دارد، ضربه فنی کردم.  استرس اصلا ندارم. باید مدالهای بهتری در این مسابقات کسب می کردیم چرا که مربیان زحمات بسیاری کشیدند اما استرس بر بچه‌ها غلبه می‌کرد و نمی‌توانستند آنطور که باید کشتی بگیرند. بچه‌های ما بیشتر نتیجه را به خودشان باختند چرا که به خودباوری هنوز دست پیدا نکرده بودند. زمانی که من به روی تشک می‌رفتم هیاهوی تماشاگران میزبان را به نفع خودم تلقی می‌کردم گویی که دارند مرا تشویق می‌کنند. میزبانی ترکمن‌ها عالی بود و حتی می‌توانند برای المپیک نیز میزبان باشند. جدا از بحث داوری که اصلا خوب نبود اما میزبانی در سطح عالی برگزار شد و هیچ نقصی را نمی‌توان بر آن گرفت. اصلا فرصت نشد تا بتوانیم شاهد رقابت سایر ورزشکاران ایرانی باشیم چرا که هر روز در سالن کشتی حضور داشتیم.

فضلی: نکته قابل توجه این بود که حتی تماشاگران ترکمن نیز زهرا را تشویق می‌کردند چرا که از تماشای بازی او لذت می‌بردند. میزبانی ترکمنستان بسیار عالی بود.

*به جودو و المپیک ۲۰۲۰ فکر می کنم

یزدانی: آرزو دارم که در رقابت‌های المپیک حضور داشته باشم. با توجه به اینکه آلیش در المپیک حضور ندارد اما من امید بسیاری به این موضوع دارم.  اگر یک روزی مطمئن شوم که آلیش هیچگاه المپیکی نخواهد شد شاید در یک رشته دیگر فعالیت کنم اما هیچگاه کشتی را به طور کامل رها نخواهم کرد و به تکواندو هم باز نخواهم گشت. شاید تنها دلیلم برای تغییر رشته، حضوردر المپیک باشد. با توجه به اینکه جودو به کشتی نزدیک‌تر است به جودو فکر کرده‌ام. جودوهم  در رقابت‌های جاکارتا و المپیک حضور دارد و ممکن است برای حضور در المپیک ۲۰۲۰ در جودو شرکت کنم چون خیلی دوست دارم در میدان المپیک حضور داشته باشم. طبق سوال‌هایی که از ملی‌پوشان جودو پرسیده‌ام با کسب یک طلای آسیا می‌توان سهمیه المپیک را به دست آورد.

*پدرم با ماشین مرا هل می داد تا مسیر را به پایان برسانم

یزدانی:  تا به حال کسی را ندیده‌ام که به اندازه خودم انگیزه برای ادامه کار داشته باشد. انگیزه از استعداد بسیار مهمتر است. شاید در ابتدا فکر نمی‌کردم بتوانم در مدت زمان یک سال به اندازه‌ای پیشرفت کنم که بتوانم قهرمانان جهان را شکست دهم اما بسیار برای رسیدن به این هدف تلاش کردم. حتی زمانی که در اردوهای تیم ملی حضور ندارم تمرینات خود را در شهرم ادامه می‌دهم. بارها پیش آمده که در تمرینات خودم به همراه پدر از شدت سختی تمرین اشک ریختم اما تمرینات تیم ملی برایم سنگین نبوده است. برای مثال در یکی از تمرینات دو و میدانی در کوه هشت کیلومتر را باید طی می‌کردم اما پس از طی چهار کیلومتر دیگر بریده بودم و نمی‌توانستم مسیر را ادامه دهم اما پدرم با ماشین مرا هل می‌داد تا مسیر را به پایان برسانم.

*با تمام موانعی که برای خادم ایجاد شد اما از تیم بانوان حمایت کرد

یزدانی: از روز نخست تنها هدفم این بود که طلا را کسب کنم. در فینال آخر در بازیهای داخل سالن آسیا زمانیکه مدال طلا را کسب کردم خیلی خوشحال نبودم برخلاف تصورم که فکر می‌کردم باید خیلی برایم هیجان‌انگیز باشد اما آتشم فروکش کرده بود. این مدال برایم باارزش بود چرا که خیلی‌ها از من انتظار کسب این مدال را داشتند. منظمی و خادم همه جوره تیم را حمایت کردند و من می‌دانم که چقدر برای خادم مانع ایجاد می‌شود اما همه جوره از تیم بانوان حمایت می‌کند. روزی که نقره بازیها را به دست آوردم پیغامی از خادم دریافت کردم که به من گفته بود باید طلا را به دست بیاورم و اینکه نتوانسته بودم این کار را انجام دهم بسیار برایم دردناک بود. هیچ نایب رییسی را همچون منظمی ندیدم که پا به پای ملی‌پوشان خود همراه باشد. حتی در موقع وزن کم کردن در سونا در کنار من بود تا به وزن مناسب برسم. او کارهایی برای من انجام داد که کمتر کسی انجام می‌داد. روزهای گذشته برای خودم به روی تشک می‌رفتم تا حسرت گذشته را از بین ببرم اما در روز آخر رقابت‌ها مخصوصا در بازی فینال فقط برای این به روی تشک رفتم تا دل منظمی را شاد کنم چون از نزدیک شاهد این بودم که چقدر برای من و تیم تلاش کرد. شاید در کشتی آخر کمی از استرسم به خاطر فشاری بود که بر خودم وارد می‌کردم تا مدال طلا را کسب کنم تا شرمنده منظمی و مربیان نشوم. زمانیکه رضا یزدانی به سالن مسابقات آمد شرایط بسیار برایم فرق کرد و باعث دلگرمیم شد و تا نزدیکی تشک با من صحبت می‌کرد که فقط آرام باش و تمرکز خود را بر روی کشتی بگذار.

*وزارت حمایت بیشتری از کشتی بانوان داشته باشد/حتی ورزشکاران ایرانی، تیم کشتی بانوان را نمی شناختند

یزدانی: نخستین انتظارم از وزارت ورزش این است ابتدا به قولی که داده‌اند عمل کنند و سکه‌های ما را زودتر پرداخت کنند و از کشتی نیز حمایت بیشتری به عمل آید، کشتی بانوان به حمایت بیشتری نیاز دارد. حتی در کاروان ایران بسیاری از ورزشکاران ما را نمی‌شناختند و برای آنها  عجیب بود که بانوان در بخش کشتی نیز نماینده دارند.  مسئولان با این دید  نگاه کنند که اگر ما نیز المپیکی بودیم مدال کسب می‌کردیم.

فضلی: رسانه‌ها بسیار می‌توانند به شناخته شدن کشتی بانوان کمک کنند.

*حاجی زاده ورزش جویبار را دگرگون کرد

یزدانی: جویبار شهر کوچکی است. در گذشته سختگیری‌هایی درباره ورزش زنان وجود داشت اما در حال حاضر دیدها بهتر شده است. پس از مهدی حاجی‌زاده شرایط بسیار تغییر کرد. از خانواده من دایی‌، عموهایم و رضا یزدانی که در کشتی فعالیت می‌کردند مدال حاجی‌زاده برای آنها انگیزه‌ای شد که آنها نیز می‌توانند مدال کسب کنند، که همانطور نیز شد و رضا یزدانی مدال‌های خوبی کسب کرد. الان هم حسن یزدانی که با او نیز نسبت فامیلی دوری داریم قهرمان جهان و المپیک شده است. در واقع حاجی زاده ورزش جویبار را دگرگون کرد. سن من به آن زمان نمی‌رسد اما تعریفِ تمرین‌هایش را شنیده‌ام که چقدر زحمت کشیده است.

*پس از لغو جام ارکینبایف تصادف بدی داشتیم

فضلی:  پیش از عید سال گذشته قرار بود در جام ارکینبایف قرقیزستان شرکت کنیم که به دلیل صادر نشدن ویزا اعزام لغو شد و به همین دلیل من به همراه یزدانی تصمیم گرفتیم به مازندران باز گردیم. در مسیر زهرا از لغو شدن مسابقات ناراحت بود که من به او دلداری می‌دادم که ناگهان در مسیر تصادف کردیم و ماشین چند ملق خورد که چون کمربند ایمنی را بسته بودیم مشکلی برای خودمان پیش نیامد. بعد از آن تصادف زهرا دیگر به همراه پدر در مسیر است اما من با وسیله شخصی خودم.

یزدانی: پدرم بسیار بر روی من حساس است و هیچگاه مرا به دست کسی نسپرده است. تنها یک بار این اتفاق افتاد که آن هم تصادف کردیم و دوباره شرایط مثل گذشته شد و پدرم شخصا مرا به اردوها می‌برد.(با خنده)

*اگر خادم نبود دختران کشتی‌گیر به آرزوی خود نمی رسیدند

فضلی: تشکر ویژه از خادم دارم چرا که اگر او نبود دختران کشتی‌گیر نمی‌توانستند به آرزوهای خود برسند. از کادرفنی، سرپرست تیم و همه تشکر می‌کنم که دست به دست هم دادند و چنین نتیجه‌ای به دست آمد. از امروز به بعد نیز مسئولان باید حمایت بیشتری داشته باشند تا به  امروز می‌گفتند که چه نتیجه‌ای را کسب کردیم اما الان با نتیجه‌ای که به دست آمد نشان دادیم که ما نیز می‌توانیم. منظمی چون خودش نیز ورزشکار بود ملی‌پوشان را به خوبی درک می‌کند.

یزدانی: در ابتدا از منظمی بسیار تشکر می‌کنم چرا که فراتر از وظایف یک نایب رییس زحمت کشید. در مسابقات نیز همراه ما بودند و فراتر از یک مسئول به ما کمک کردند. از خادم نیز تشکر می‌کنم و امیدوار هستم سال‌های سال در کشتی ایران بماند و همین‌طور حمایت خود را از بانوان داشته باشد و ما نیز بتوانیم جواب زحمات آنها را به خوبی بدهیم. از  فضلی که مثل مادرو مربی همه جوره در کنارم بوده است، از مبتدی مربی ارشد تیم که او نیز بسیار برای تیم زحمت کشیده اس، از خسروی، بابایی، زارعی و تمام کسانی که در این مدت در کنار ما بودند تشکر می‌کنم. از رضا یزدانی که به خاطر من این مسافت طولانی را طی کرد تا در سالن حضور داشته باشد و مرا حمایت کرد تشکر می‌کنم و امیدوار هستم در مسابقات بعدی نیز در کنارم باشد. این کار او برای من بسیار باارزش بود که در کنارم حضور داشت. رضا برای من تنها یک پسر عمه‌ نیست بلکه مانند یک برادر همیشه در کنارم است و از تجربیاتش استفاده می‌کنم. و خانواده‌ام که خیلی در کنار من حضور داشتند و بیشتر از یک پدر و مادر همراهیم کردند. بعد از هر مسابقه به صورت تصویری با هم صحبت می‌کردیم.

*انتظار بیشتری از ملی پوشان داشتیم/ روس ها از حریفان اصلی ما هستند

فضلی: مدالهایی که در بازی های داخل سالن آسیا کسب شد در رشته های مختلفی بود. در بخش آلیش آزاد انتظار بیشتری از ملی‌پوشان داشتیم چرا که از نظر تکنیکی چیزی کمتر نداشتند و تنها نتیجه را به خودشان باختند اما در کل نتیجه خوبی کسب شد. با توجه به نتیجه‌ای که ملی‌پوشان در این مسابقات کسب کردند تجربه خوبی را برای حضور در میدان‌های بزرگتر کسب کردند. شاید نتوان قول داد که در رقابت‌های جهانی عنوان قهرمانی را کسب کنیم اما بچه‌ها این پتانسیل را دارند که عنوان نایب قهرمانی را به دست آورند. روس‌ها از حریفان اصلی ما در جهان هستند چون آنها آلیش کار ندارند و از کشتی‌گیران فرنگی و آزاد خود در این مسابقات استفاده می‌کنند. در رقابت‌های جهانی سال گذشته همین اتفاق افتاد و روس‌ها از کشتی‌گیران المپیکی خود استفاده کردند.

*بسیاری گفتند اشک هایم برای خودنمایی بود

یزدانی:  حسرت مدال بر دل من بود. ۱۰ سال برای تکواندو زحمت کشیده بودم اما حتی یک تورنمنت شرکت نکردم و نتوانستم مدالی کسب کنم. روزی که در نخستین مسابقه خود حضور داشتم تنها می‌خواستم پرچم کشورم به اهتزاز در آید و زمانی که طلا را از دست دادم به تمام این چیزها فکر می‌کردم و اشک می‌ریختم. علاوه بر اینها صحبت‌هایی که از تیم و افراد کنارم شنیدم مرا بسیار ناراحت می‌کرد. صحبت‌هایی که گفته می‌شد برای خودنمایی گریه کردم در صورتیکه اینطور نبود و دل شکسته بودم. زمانی که مدالم را بر روی سکو از گردنم در آوردم قصدم بی‌احترامی به مسئولان برگزاری مسابقات نبود تنها نمی‌توانستم این مدال را بپذیرم.

ملیحه فضلی در پایان خاطره ای بیان کرد که نشان از توجه خانواده و نقش آنها در کسب پیروزی ها وجود دارد. فضلی بیان کرد: در روزی که زهرا نتوانست به فینال مسابقات راه یابد او گوشی همراهمش را تا شب خاموش کرد و پدر زهرا با او تماس گرفت تا از نحوه کشتی گرفتن زهرا شکایت کند که چرا نتوانسته است به فینال راه یابد و چون نمی توانسته توضیحی بدهد تماس را به بهانه نبود اینترنت قطع کرده است.

*ترکمن ها در هر بخش دو تیم اعزام کرده بودند

ملیحه فضلی: ترکمنستان در هر دو بخش مردان و زنان در هر سه بخش کشتی سنتی،  دو تیم را به بازی‌ها اعزام کرده بود به همین دلیل شانس کسب مدال بسیاری را داشتند و بسیار برای این مسابقات هزینه کرده بودند.  همچنین ناداوری‌های بسیاری رخ داد تا بتوانند در صدر جدول بازی ها قرار گیرند. زمانی که در دهکده بازی‌ها حضور داشتیم متوجه شدیم که برخی از کشورها دو تیم را روانه بازی‌ها کرده‌اند. ازبکستان، ترکمنستان، قرقیزستان و هند از جمله کشورهایی بودند که دو تیم داشتند. برعکس کشتی آزاد و فرنگی که رقابت در مسابقات جهانی سخت‌تر است اما در آلیش رقابت در بین تیم‌های آسیایی سخت‌تر است چرا که حریفان اصلی ما آسیایی هستند.

بخش هایی از صحبت های یزدانی و فضلی در ایسنا به همراه تمرینات یزدانی در شهر خودش به همراه پدر:

گفت‌وگو از خبرنگار ایسنا: ساناز سلیمان آبادی

انتهای پیام