محمد جلالیان  - کارشناس بانکداری الکترونیکی - در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این که زیرساخت‌های تکنولوژیکی برای تجمیع کارت‌های هوشمند در کشور وجود دارد، گفت: کارت‌های هوشمند قابلیت پذیرش اپلیکیشن‌های مختلف و متنوعی را دارند که می‌توان از آنها برای اهداف خاص استفاده کرد، اما آن چیزی که مانع از تجمیع کارت‌ها در یک کارت واحد در کشور می‌شود، بحث هماهنگی نهادها در کنترل یک کارت مخصوص است. چرا که بانک‌ها خود را ملزم به حراست و حفاظت از اعتبار و سپرده‌های افراد در نزد خود می‌دانند.

وی با اشاره به صحبت‌های اخیر وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات درباره ضرورت تجمیع همه کارت‌های جاری در کشور در قالب کارت ملی هوشمند گفت: اساسا در همه جای دنیا کارت‌های هویتی افراد مختص احراز هویت و مسائل و الزامات حاکمیتی و امنیتی است؛ در حالی که کارت‌های پرداخت یا کارت‌های بانکی مساله‌ جداگانه‌ای است. این دو مقوله جدا از هم است که هر یک بهتر است در جای خود قرار بگیرد.

او با بیان این که می‌توان تمهیداتی برای این‌که تنها یک نهاد صادرکننده کارت در کشور وجود داشته باشد، اظهار کرد: در عمل اما اتفاق نظری بین نهادها و شرکت‌های مختلف صادرکننده کارت‌ها وجود ندارد، چرا که هر صادرکننده خود را در قبال کارتی که ارائه کرده است مسئول می‌داند.

این کارشناس بانکداری الکترونیکی با اشاره به آخرین تکنولوژی‌های روز دنیا در فضای پرداخت آفلاین گفت: برخی از برنامه‌های اندرویدی روی تلفن همراه قابلیت نصب و ایجاد یک فضای امن برای پرداخت‌های خرد می‌کنند به گونه‌ای که یا تجمیع کارت‌ها در قالب یک برنامه واحد امکان ارائه خدمات همه بانک‌ها در قالب یک ابزار واحد را فراهم می‌آورند؛ هر چند در آن فضا نیز همه بانک‌ها خدمات خود را به صورت جداگانه صادر می‌کنند.

وی با اشاره به پرداختن بانک مرکزی در سال‌های گذشته به مساله کیف پول الکترونیکی در کشور، اظهار کرد: بانک مرکزی پیش از این طرح "سپاس" را ارائه کرد اما به خاطر تحولات تکنولوژیکی که همان برنامه‌های اندرویدی جدید است ایده کارت‌های هوشمند را به تاخیر انداخته است تا مجبور به هزینه دوباره در قبال خدمات پرداخت آفلاینی نباشد.

جلالیان در پایان با بیان این که در آینده شاهد تجمیع موج‌های پرداخت مختلف خواهیم بود گفت که قرار نیست ما از چند ابزار مختلف استفاده کنیم بلکه قرار است از یک ابزار یا سامانه پشتیبان پرداخت‌های آنلاین و آفلاین را مدیریت کنیم. پرداخت‌های خرد را می‌توان در یک بستر آفلاین انجام داد.

گسترش کارت‌های پلاستیکی در اوایل دهه ۵۰ میلادی آغاز شد. هزینه پایین این کارت‌ها که از جنس پلی وینیل کلراید (PVC) بودند باعث شد تا به سرعت جای کارت‌های کاغذی که تحمل تنش‌های فیزیکی و تغییرات آب و هوا را ندارند را بگیرند. اولین کارت پرداخت در سال ۱۹۵۰ توسط Diners Club به صورت محدود برای اعضای ویژه ساخته شد تا به جای پول نقد از آن استفاده کنند. در ادامه رستوران‌ها و هتل‌ها هم به استفاده از این نوع کارت‌ها اقدام کردند به خاطر همین در آن دوره از آنها به عنوان کارت سفر و سرگرمی یاد می‌شد اما امروزه کارت‌های هوشمند یا کارت‌های شهروندی با استفاده از همین فناوری طراحی و در شهرها به کار گرفته شدند. این کارت‌ها امکان پرداخت کلیه خدمات شهری را به صورت الکترونیکی و بدون نیاز به پرداخت پول نقد فراهم می‌آورند که هم در سرعت و هم هزینه‌ها موجب صرفه جویی می‌شوند.

انتهای پیام