به گزارش ایسنا، طی هفته‌های جاری اخبار و گمانه زنی‌ها پیرامون اعضای کابینه دوازدهم داغ بود و در این میان برای تصدی وزارت آموزش و پرورش گزینه‌های مختلفی مطرح شد از جواد اطاعت، شهیندخت مولاوردی، محمدعلی نجفی تا الهام امین‌زاده و زرافشان و ... ؛ اما در نهایت دکتر روحانی تصمیم گرفت تا با معرفی «سید محمد بطحائی» ـ که پیش از این معاون پشتیبانی و پس از استعفای فانی (وزیر سابق آموزش و پرورش) برای دوره‌ای کوتاه سرپرست وزارت آموزش و پرورش شد ـ از وی در دولت جدید استفاده کند. 

اگر «بطحائی» موفق به اخذ رای اعتماد از نمایندگان مجلس شورای اسلامی شود، چهاردهمین وزیری خواهد بود که مسئولیت سنگین آموزش و پرورش را که همواره مشکلات متعدد کمبود اعتبارات را یدک کشیده، بر عهده خواهد گرفت. قطعا وزیر جدید نه تنها باید پاسخگوی معلمان باشد بلکه باید برای ارتقای امر تعلیم و تربیت فرزندان ایران زمین نیز بکوشد.

در ادامه نگاهی خواهیم داشت به وزرایی که با ورود به آموزش و پرورش بر مسند وزارت تکیه زدند:

«غلامحسین شکوهی» نخستین وزیر آموزش و پرورش کشور پس از پیروزی انقلاب اسلامی بود که از سال۱۳۵۷ تا آبان ۱۳۵۸ در این مسئولیت باقی ماند. پس از او «شهید محمد علی رجایی» وارد آموزش و پرورش شد و تا سال ۱۳۵۹ عهده دار این مسئولیت بود. «شهید محمدجواد باهنر»  سومین وزیر آموزش و پرورش در سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۰ و  چهارمین وزیر آموزش و پرورش نیز مرحوم «علی اکبر پرورش» بود که از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۴ بر مسند وزیری  تکیه زد.

«سید کاظم اکرمی» پنجمین وزیر آموزش و پرورش از سال ۱۳۶۳ تا  ۱۳۶۷ بود و پس از او «محمدعلی نجفی» بر کرسی وزارت تکیه زد و از سال ۱۳۶۷تا ۱۳۷۶ فعالیت کرد. هفتمین وزیر آموزش و پرورش «حسین مظفر» بود که این مسئولیت را در سال ۱۳۷۶ به عهده گرفت. «مرتضی حاجی» هشتمین وزیر آموزش و پرورش  از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴ بود. وزیر بعدی این وزارتخانه «محمود فرشیدی» بود که دو سال در این مسئولیت باقی ماند  و پس از او «علیرضا علی احمدی» به عنوان دهمین وزیر آموزش و پرورش منصوب شد. «حمید رضا حاجی بابایی» نیز یازدهمین وزیری بود که طی سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲ سکان هدایت این وزارتخانه را بر عهده گرفت. 

با روی کار آمدن دولت یازدهم، دکتر روحانی محمدعلی نجفی را به عنوان وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی کرد، با عدم رای اعتماد نمایندگان مجلس به وی،  «علی اصغر فانی» به عنوان سرپرست وزارت آموزش و پرورش منصوب شد و مدتی بعد در سال ۹۲ به عنوان وزیر آموزش و پرورش از مجلس رای اعتماد گرفت اما اوایل آبان ماه سال گذشته از کابینه یازدهم خداحافظی کرد و وزارت آموزش و پرورش را به «فخرالدین احمدی دانش آشتیانی» سپرد.

به گزارش ایسنا، سید محمد بطحایی (متولد ۱۳۴۲ در تهران)٬ رئیس مرکز ملی نظارت راهبردی سازمان برنامه و بودجه کشور و سرپرست سابق وزارت آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران است.و پیش از این قائم مقام وزیر و معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش بوده است.

او سالها معاون دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش، مهم ترین نهاد قانون گذاری در وزارتخانه بوده و همچنین معاونت برنامه ریزی و نظارت در دفتر ستادی، مسئول آموزش در سرپرستی مدارس خارج از کشور، مدیریت واحدهای آموزشی، معلمی٬ دبیری و امور تربیتی را نیز در کارنامه خود دارد.

عضویت در کمیته‌های تخصصی در حوزه‌های برنامه‌ریزی درسی٬ برنامه‌های توسعه٬ پژوهش های آموزشی و مشارکت در ده‌ها طرح پژوهشی و مطالعاتی در حوزه آموزش و پرورش از دیگر سوابق وی است. همچنین او در کارنامه خود تدریس دروس روش تحقیق، مدیریت، سنجش و ارزشیابی در دوره‌های آموزش عالی را نیز دارد.

سید محمد بطحایی دارای مدرک کارشناسی برنامه ریزی آموزشی و کارشناسی ارشد مدیریت دولتی گرایش مدیریت مالی است.

لازم به ذکر است پس از استعفای علی اصغر فانی، وزیر سابق آموزش و پرورش که از سوی رئیس‌جمهور پذیرفته شد، سید محمد بطحائی که آن زمان (مهرماه 95) معاون توسعه، مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش بود، به عنوان سرپرست وزارت آموزش و پرورش منصوب شد.

وزارت آموزش و پرورش به عنوان بزرگ‌ترین دستگاه اجرایی کشور با برخورداری از یک میلیون پرسنل فرهنگی، امر تعلیم و تربیت بیش از 13 میلیون دانش‌آموز را بر عهده دارد.

انتهای پیام