به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، این فیلم که در ماه ژوئیه گرفته شده یکی از فعال‌ترین بخش‌های خورشید را نشان می‌دهد.

"AR2665" نام این بخش از خورشید است که در آن چندین چشمه گدازه خورشیدی، ذرات پرانرژی خورشیدی و فعالیت‌های شدید خورشیدی به چشم می‌خورد.

این فیلم فعالیت‌های خورشیدی را از تاریخ 5 ژوئیه تا 17 ژوئیه نمایش می‌دهد که توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا که در فضا مستقر است، تهیه شده است.

در این فیلم لکه‌های خورشیدی نیز دیده می‌شوند.

لکه خورشیدی ناحیه‌ای بر روی سطح خورشید است که به وسیله فعالیت‌های شدید مغناطیسی بوجود می‌آید که مانع از انتقال گرما می‌شوند، این ناحیه‌ها به علت کاهش درجه حرارت سطح به وجود می‌آیند.

 لکه‌ها می‌توانند بدون کمک تلسکوپ از روی زمین نیز دیده شوند. اگرچه این ناحیه‌ها درجه حرارتی در حدود ۳۰۰۰–۴۵۰۰ کلوین دارند، تضاد دمای این ناحیه با مواد پیرامون در حدود ۵۸۰۰ کلوین به آنها اجازه می‌دهد تا به وضوح به عنوان لکه‌های سیاه دیده بشوند، همچون بدنی که از شدت گرما سیاه شده باشد(تقریباً نزدیک فوتوسفر) این تابعی از عدد دما به توان چهار است.

اگر یک لکه خورشیدی از فوتوسفر جدا شود می‌تواند قوس الکتریکی درخشانی را بوجود بیاورد.

لکه خورشیدی، در حین ظاهر شدن از فعالیت‌های شدید مغناطیسی، میزبان آثار دیگری مانند تاج‌های خورشیدی و رخدادهای قطع ارتباط نیز هستند. بیشتر شراره‌های خورشیدی و پس‌زنی توده تاج سرچشمه در فعالیت‌های مغناطیسی پیرامون منطقه گروههای لکه قابل رویت خورشید است.

پدیده‌های مشابهی که به طور غیرمستقیم در ستاره‌ها رصد شده‌اند عموماً لکه‌های ستاره‌ای نامیده می‌شوند و در دو نوع روشن و تاریک اندازه‌گیری شده‌اند.

توزیع لکه‌های خورشیدی در عرض جغرافیایی خورشید به طریق به خصوصی در خلال چرخه ۱۱ ساله تعداد لکه خورشیدی تغییر می‌کند.

 لکه‌های خورشیدی در آغاز یک چرخه در عرض‌های جغرافیایی بالا (۳۵_+) درجه قرار می‌گیرند. بیشتر لکه‌ها در نزدیکی عرض ۱۵ _+ درجه در حالت بیشینه خود و چند لکه در انتهای چرخه خوشه نزدیک ۸۰ _+ درجه واقع می‌شوند.

تعداد کمی از لکه‌های خورشیدی را حتی می‌توان در عرض جغرافیایی بالاتر از ۴۵_+ درجه مشاهده کرد.

زمان حیات یک لک خورشیدی از چند روز(برای لکه‌های کوچک) تا چند ماه(برای لکه‌های بزرگ) طول می‌کشد. در حقیقت یک لکه خورشیدی در همان عرض جغرافیایی که متولد شده از بین می‌رود.

همان‌طور که چرخه پیشرفت می‌کند، لکه‌های جدید حتی در عرض‌های جغرافیایی پایین ظاهر می‌شوند. اولین لکه‌های عرض جغرافیایی بالا از یک چرخه حتی قبل از آخرین لکه‌های عرض جغرافیایی پایین‌تر از چرخه قبلی ظاهر می‌شوند.

در آمریکا مراکز پیش‌بینی آب‌وهوا به دقت این تغییرات را رصد می‌کنند تا درصورتی که حجم تابش‌های خورشید به حدی برسد که تهدیدی برای زمین باشند، هشدارهای لازم را اعلام کنند.

در تاریخ 9 ژوئیه یک انفجار شراره‌ای از لکه خورشیدی ایجاد شده در سطح خورشید رخ داد که شدت آن 10 برابر انفجارهای خورشیدی شدید بود. همچنین در تاریخ 14 ژوئیه یک انفجار دیگر با شدت دو برابر انفجار قبل در این ناحیه رخ داد.

این انفجار عمر بیشتری داشت و در ساعت 18:39 به وقت تهران در روز 14 ژوئیه اتفاق افتاد و به مدت دو ساعت ادامه داشت.

ذرات ناشی از این انفجارها با طی مسافت 101 میلیون کیلومتری به زمین می‌رسند و شفق‌های قطبی را ایجاد می‌کنند.

انتهای پیام