به گزارش ایسنا، متن این یادداشت به شرح زیر است:

برای شناسایی بهتر کاندیداها به چند پارامتر و یا معیار نیاز است:

۱-آشنایی با سوابق کاندیداها. اصولا این کار باید در مناظره اول صورت می پذیرفت که خیلی مجمل انجام گرفت.

۲-بررسی عملکرد که باز ناقص و منحصر بود به پاسخ به سوالات توسط آقایان دکتر روحانی و دکتر جهانگیری

۳-برنامه مدون انتخاباتی که این هم خلاصه و در چارچوب پاسخ گویی به سوالات بود. در صورتی که کاندیداها می باید حداقل محور های برنامه را توضیح دهند که اصلا انجام نگرفت.

۴-شعارهای انتخاباتی. هر کاندیدا می باید عصاره برنامه های خود را در قالب شعارهای انتخاباتی به مردم مطرح نماید.

علاوه بر ارایه برنامه، کاندیداها با رای دهندگان قول وقرار هایی را در میان می گذارند که دارای اهمیت است. دو مناظره گذشته از عهده معرفی و شناساندن کاندیداها بر نیامد. علاوه بر آن به دو مناظره گذشته و مخصوصا مناظره دوم حداقل ۳ ایراد مهم دیگر هم وارد است:

الف-وقت برای کاندیداها بسیار کم بود ولذا وقت برای توضیح سوالات نبود وپاسخ به ایرادات نیز خیلی مجمل ارایه می شد.

ب -سه نفر از کاندیداها مرتب به دولت می تاختند و در توضیحات اکثریت کاندیداها  ناخودگاه نظام مورد خطاب، ایراد و اشکال  واقع می گردید و متاسفانه به اشکالات وارده نیز  پاسخ داده نمی شد.‌

ج-کاندیداهایی هم فقط به مردم قول می دادند که مثلا یارانه ها را دو و نیم برابر می کنم، سالانه یک میلیون شغل ایجاد خواهم کرد، ظرفیت کارخانه‌ها تکمیل خواهد شد، دولت را در ویترین شفافیت قرار خواهم داد و ... .

برای انتخاب واقعی تر رای دهندگان می‌خواهم پیشنهادات جدی را مطرح نمایم.

اولا به تعداد مناظره ها افزوده شود و فرصت کافی نیز در اختیار نامزدها قرار گیرد. ثانیا آنهایی که به مردم قول می دهند لازم است هزینه مورد نیاز پروژه های خود را بر آورد کرده و توضیح دهند منابع تامین هزینه های مورد نیاز کدامند و چگونه  قابل تامین است تا رای دهندگان تجزیه تحلیل نموده و بتوانند تشخیص دهند که آیا وعده وعیدها قابل اجرا هست یا نیست و از این طریق به شناخت کاملتر کاندیداها دست یافته، تصمیم درست تری اتخاذ و رای آگاهان خود را به صندوق رای بیاندازند.

انتهای پیام