به گزارش ایسنا، آلوف بن، سردبیر روزنامه عبری زبان هاآرتص گفت، هر چقدر که اسرائیل بیشتر در طرح هسته‌ای خود پیش می‌رود آمریکا بیشتر به سمت تل‌آویو متمایل می‌شود و با کمک تسلیحاتی، کمک مالی و لجستیکی به آن موافقت می‌کند. در مقابل نیز اسرائیل از سال ۱۹۶۹ تعهد داده است که توانایی هسته‌ای خود را در هاله‌ای از ابهام نگه دارد و آزمایش هسته‌ای انجام ندهد. این سیاست از قبل شکل گرفته بود و در حال حاضر پایه و اساس روابط اسرائیل با ایالات متحده است.

طبق گزارش این روزنامه اسرائیلی، در یک سند آمریکایی که در تابستان ۱۹۷۴ برملا شد و به عنوان سندی بسیار محرمانه در آرشیو سیا رده بندی شده، آمده است: ما پیش بینی نمی‌کنیم که اسرائیلی‌ها این تردیدهای مطرح شده در مورد توانایی‌هایشان چه در زمینه آزمایش هسته‌ای یا چه در زمینه فعال‌سازی آن را تایید کنند چرا که خطر جدی درباره سرنوشت این دولت عبری زبان وجود داشته است.

در همین حال، مجله فارین پالسی از سندی پرده برداشت که آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا در اوایل دهه‌ هشتاد آن را تدوین کرد که شامل برآوردهایی می‌شود که احتمال وجود طرحی اسرائیلی برای توسعه و تولید سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی را تقویت می‌کند.

طبق این سند، اسرائیل تصمیم گرفت این دو نوع سلاح‌ را به عنوان یکی از راه‌های تحقیقاتی و راه نجات خود بعد از جنگ اکتبر سال ۱۹۷۳ و احساسش نسبت به خطر حمله عربی در آن زمان توسعه دهد.

این سند به این امر اشاره می‌کند که سازمان اطلاعات آمریکا بر این باور است که اسرائیل صدها کلاهک هسته‌ای و بمب‌های هیدروژنی دارد و عکس‌های ماهواره‌های آمریکایی به نظر می‌رسد توسعه و انبار گاز اعصاب را نشان می‌دهند. همچنین تاسیسات دیگری برای تولید سلاح شیمیایی در داخل صنایع شیمیایی اسرائیل وجود دارد.

این کارشناسان در سند سیا نوشته‌اند: نمی‌توانیم تایید کنیم که اسرائیلی‌ها دارای مواد شیمیایی کشنده بوده‌اند اما شواهدی هست که نشان می‌دهد آنها توانایی در اختیار داشتن گاز اعصاب از نوع کشنده و غیرکشنده، گاز خردل و انواع دیگر گازها از نوع سارین را برای خود ایجاد کرده‌اند.

یک مورخ معروف اسرائیلی به نام آفنیر کوهن در کتابش تحت عنوان "اسرائیل و بمب"‌ نوشته است، دیوید بن گوریون نخست وزیر وقت دستور مخفی ماندن توسعه سلاح‌های شیمیایی اسرائیل را در سال ۱۹۵۶ داد و سند سیا درباره شروع اسرائیل به توسعه این نوع سلاح در اواخر دهه ۶۰ و ابتدای دهه ۷۰ قرن گذشته صحبت کرده است.

انتهای پیام