امیرمحمود حریرچی در گفتوگو با ایسنا، در خصوص ادعای رئیس انجمن مددکاری ایران مبنی بر آنکه بر اساس تحقیق بینالمللی ایران پس از عراق دومین کشور غمگین جهان عنوان شده است، گفت: متاسفانه ایشان به عنوان رئیس انجمن مددکاری ایران اصلا متوجه نیستند که چه میگویند و تحلیلشان از نتایج این تحقیق بین المللی کاملا اشتباه است.
وی تصریح کرد: حتی در آن تحقیق وضعیت حدود 180 کشور مورد بررسی قرار گرفته و ایران حدودا در رده 110 قرار دارد. بنابراین نمیتوانیم مدعی باشیم که ما دومین کشور غمگین دنیا هستیم بلکه در نیمه راه بوده و جزء کشورهای میانی هستیم اما انگار مد شده است که در رسانهها مطرح کنیم آخرین کشور دنیا و غمگین ترین کشور دنیا و ... هستیم.
این جامعه شناس ادامه داد: معتقدم نباید به تحقیقهای اینچنینی اعتبار زیادی دهیم، زیرا این شاخصها در کشور ما بومی سازی نشده و اصلا با وضعیت کشور ما هماهنگ نیستند؛ به طوریکه برای مثال مسائل فرهنگی در تحقیقات اینچنینی اهمیت بسیار زیادی دارد و با وجود تفاوتهای فرهنگی میان ما و جوامع غربی نمیتوان نتایج این تحقیقات را معتبر دانست.
حریرچی تصریح کرد: باید این شاخصها بومی سازی شوند زیرا آنها برای جوامع دیگری تهیه شده و ما اگر توان آن را نداریم که خودمان ابزار سنجش ایجاد کنیم باید شاخصها را بومی سازی کنیم.
وی افزود: برخی محدودیتها بر اساس عقاید و اعتقادات ما ایرانیان در کشور وجود دارد که به همین دلیل نمیتوانیم در بسیاری از مواقع خود را با جوامع آزاد و بدون این اعتقادات مقایسه کنیم.
این جامعه شناس همچنین اظهار کرد: در تحقیقات اینچنینی شاخصهای جهانی چون میزان مشارکت مردم در انتخابات، نرخ بیکاری، امید به یافتن کار، تورم و ... به طور جهانی مورد بررسی قرار میگیرد و اینطور نیست که آنها بیایند و از نزدیک این شاخصها را در ایران مورد بررسی قرار دهند و به این ترتیب با کنار هم قرار دادن شاخصهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... کشورها را بر اساس میزان شاد بودن یا غمگین بودن طبقه بندی میکنند.
حریرچی ادامه داد: برای مثال بر اساس این شاخصها کشورهای اسکاندیناوی همواره جزء شادترین کشورهای دنیا هستند زیرا به لحاظ سیاسی آزادیهای بیشتری داشته و همچنین زمینههای اقتصادی و اجتماعی مطلوبتری را دارند و فساد اداری کمتری نیز در آن جوامع وجود دارد در نتیجه همواره جزء شادترین کشورهای دنیا محسوب میشوند.
وی ادامه داد: این در حالیست که ایران نیز در سالهای گذشته در بسیاری از شاخصها هیچ گاه افت نداشته بلکه همواره دارای سیر صعودی بوده است. برای مثال ایران پس از برجام بر اساس شاخص تورم در وضعیت مطلوبتری قرار گرفته، هر چند ممکن است این مسئله خیلی در زندگی مردم محسوس نباشد اما کشور پس از برجام از لحاظ اقتصادی و وضعیت بین المللی در شرایط بسیار بهتری قرار گرفته است.
این جامعه شناس در ادامه ضمن بیان آنکه متاسفانه باید بگویم که مردم ما خیلی «نق» میزنند گفت: اصلیترین و مهمترین شاخصی که در دنیا بر روی آن کار میشود شاخص «توسعه انسانی» است که در این شاخص ایران هم رشد بسیار خوبی را داشته است.
حریرچی تصریح کرد: هر چند که در شاخص توسعه انسانی جزء 20 کشور اول دنیا نیستیم؛ اما در حال حاضر رشد بسیار خوبی در این زمینه داریم. این در حالیست که زمانی جزء کشورهای پایین دنیا بودیم اما الان در نیمه راه بوده و از نرخ متوسط جهانی بالاتر هستیم.
وی تصریح کرد: در این شاخصها همواره عددی بین صفر و یک به دست میآید که چنانچه کشوری دارای نرخ پایینتر از 0.5 باشد در وضعیت نامطلوبی قرار داشته و اگر بالاتر از 0.9 باشد در وضعیت صعودی و بسیار مطلوب است که ایران در حال حاضر دارای شاخص 0.75 تا 0.76 است.
این جامعه شناس همچنین خاطرنشان کرد: یکی از شاخصههایی که در میزان شاد بودن مورد بررسی قرار میگیرد آزادیهای فردی از جمله نوع پوشش افراد است. در خصوص این شاخص کشورهایی که بر اساس فرهنگ و اعتقاداتشان دارای آزادیهایی هستند نمیتوان با کشور ایران که دارای اعتقاداتی در این زمینه و همچنین قوانین و مقررات است مقایسه کنیم.
وی در ادامه ضمن تاکید بر آنکه پوشش را امری فردی نمیدانم بلکه پوشش مسئلهای اجتماعی است گفت: حتی در همان جوامع آزاد هم که مردان آنها شلوار کوتاه میپوشند اگر روزی فرد با پیژامه بیرون آید پلیس با وی برخورد کرده و او را دستگیر خواهد کرد. این در حالیست که برخی از زنان ما از پوشش خود ناراضی هستند و مدعی اند که ما شاد نیستیم این در حالیست که شما میبینید که چطور لباس میپوشند و چطور قوانین کشور را زیر پا میگذارند.
این جامعه شناس ادامه داد: گرفتاریهای کشور ما از یک جنبه سوء مدیریت ماست اما از سوی دیگر گرفتاریها و مشکلاتی که همان کشورهایی که این شاخصها را برای ما میبرند و میدوزند برای ما ایجاد میکنند.
حریرچی خاطرنشان کرد: 10 سال تحریم چه وضعیتی را برای کشور درست کرد؟ بیکاری، تورم، ناامیدی و ... نتیجه همان تحریمهای ناحق بین المللی علیه ایران است و یا باید از همانها بپرسیم که ایران چه گناهی داشت که هشت سال جنگ را به آن تحمیل کردید. به همین دلیل باید به آنها یادآور شویم که اگر در شاخصهایی دچار مشکل و ضعف هستیم بخشی از علت آن در کنار سوء مدیریتها آن است که آنها نمیگذارند که ما روی پای خود بایستیم.
انتهای پیام
نظرات