حسین احمدی نیاز در گفت و گو با ایسنا با اشاره به ضرورت اصلاح برخورد با کودک آزاری، گفت: کودک آزاری های اخیر در مناطقی از کشور، این سوال را مطرح می کند که علیرغم جرم انگاری این امر پلید، چرا هنوز هر از چند گاهی شاهد کودک آزاری در کشور هستیم؟ چه زمانی قرار است این ستم از زندگی کودکان رخت بربندد؟ آیا کوتاهی نهادهای دولتی در تداوم آن موثر است؟ آیا ضعف قانون و اشتباه در برخورد با کودک آزاری باعث تداوم آن شده است؟

وی با بیان اینکه  کودک آزاری بi طور کامل در کنوانسیون حقوق کودک منع و محکوم شده و دولت ها ملزم و متعهد به برخورد با آن و تلاش برای ریشه کن کردن آن هستند، گفت: این کنوانسیون امروزه وفق ماده 9 قانون مدنی ایران در حکم قانون داخلی قابلیت استناد دارد و از دیگر سوء قوانین عادی کیفری ما به‌طور کامل کودک آزاری را ممنوع و جرم انگاری کرده‌اند، اما علیرغم این نص قانون هنوز شاهد بروز اشکال متفاوتی از آن در جامعه هستیم.

احمدی نیاز با بیان اینکه متاسفانه برخورد با کودک آزاری با تشکیل پرونده در مراجع قضایی و صدور حکم و بالاخره محکومیت کیفری حبس برای متهم یا متهمان است، در صورتی که این شیوه نتوانسته راهگشا و کافی باشد، گفت:  پدیده کودک آزاری معلول عوامل متعددی از جمله بیکاری، اعتیاد، رشد ناهنجاری های اجتماعی، سست شدن بنیاد خانواده، طلاق، عدم درک واقعیت کودکان، گرانی و تورم، بحران‌های سیاسی و اجتماعی، فقدان قانون نویسی خوب در عرصه  برخورد با کودک آزاری، سهل انگاری متولیان امر، فقدان آموزش به والدین و کودکان، ضعف نهادهای مدنی، کمبود نهادهای مدنی موثر ، فقدان اختیارات نهادهای مدنی، عدم اصلاح بعضی از قوانین، حق تنبیه بدنی برای والدین در قانون، عدم کارایی اورژانس اجتماعی، نبود تحلیل درست از علل کودک آزاری و بسیاری موارد دیگر است.

این وکیل دادگستری اضافه کرد: متاسفانه ما عادت به برخورد خشک و خشن با این پدیده های پلید داریم و کمتر کار کارشناسی و تحلیل علمی و آکادمیک با بزهکاران این جرایم داشته ایم. یک کودک حق بازی و شادی کودکانه دارد و کنوانسیون حقوق کودک استانداردهایی برای زیست درست کودکان تدوین و تنظیم کرده که باید شرایط و امکانات آن وجود داشته باشد و دولتها  ملزم به فراهم کردن این استانداردها برای کودکان هستند. از سوی دیگر بسیاری از والدین از بیماری‌های روانی کودکان آگاه نیستند و با کتک کاری کودک درصدد درمان آن هستند. هنوز آمار دقیقی از میزان بیش فعالی کودکان در دسترس نیست و یا اعلام نشده و متاسفانه در بسیاری موارد خانواده ها با کتک کاری این کودکان یا برخوردهای خشن و تنبیه در پی درمان بوده‌اند. این فرهنگ و عرف غلط شیوه  برخورد با کودکان بزرگ‌ترین سنگ‌بنای کودک‌آزاری در کشور است، اگرچه بسیاری از موارد کودک‌آزاری اعلان و منتشر نمی‌شود.

این فعال حقوق کودک در پایان با بیان اینکه واقعیت مساله این است تا زمانی که در کشور، خانواده‌ها تنبیه و کتک کاری کودکان را یک حق می پندارند، کودک آزاری تداوم خواهد داشت، گفت: باید نحوه و روش برخورد با کودک آزاری در ایران دگرگون شود و قوانین در این راستا اصلاح شوند و به حق و حقوق ذاتی کودکان احترام بگذاریم. ای کاش وزارت آموزش و پرورش از کلاس اول ابتدایی و در کتب درسی پایه  اول، کنوانسیون حقوق کودک را منتشر و آموزش می داد، بلاشک این اقدام تاثیر بسزایی در برون رفت از دیو دهشتناک کودک آزاری می داشت زیرا دولت ملزم و متعهد به رعایت استانداردهای کنوانسیون حقوق کودک برای کودکان این سرزمین است و الزاما باید اعتبارات و بودجه های خاص به آن اختصاص یابد. یادمان باشد این کودکان قرار است آینده  ایران را بسازند.

انتهای پیام