به گزارش ایسنا، پست ریاست جمهوری لبنان که سمتی مهم و تاثیرگذار در معادلات سیاسی این کشور کوچک اما استراتژیک خاورمیانه محسوب می‌شود، از زمان پایان دوره ریاست میشل سلیمان در 24 می 2014 تاکنون خالی مانده است و دلیل اصلی آن نیز اختلافات جریان‌های سیاسی داخلی و تقابل منافع قدرت‌های تاثیر گذار خارجی و عدم اجماع همه آنها بر شخص خاصی بوده است.

در این مدت پارلمان لبنان 45 بار تشکیل جلسه داده که هیچگاه به حد نصاب لازم برای رای گیری درباره تعیین رئیس جمهور آتی که باید شش سال زمام امور را به دست بگیرد، نرسیده است.

میشل عون و سلیمان فرنجیه دو گزینه اصلی هستند که امروز پس از مذاکرات سیاسی دو ساله و برخی بده-بستان‌های داخلی و خارجی به پارلمان لبنان می‌روند تا نمایندگان جریان‌های سیاسی مختلف یکی از آن دو را راهی کاخ بعبدا کنند: میشل عون؛ سرلشکر ارتش و رهبر حزب "جریان آزاد ملی" لبنان که با در اختیار داشتن 20 کرسی پارلمان، عضو  اصلی ائتلاف 8 مارس است. سلیمان فرنجیه، رهبر جریان المرده لبنان نیز با 4 کرسی همانند عون از اعضای ائتلاف 8 مارس است و سیاست، پیشه خانوادگی اصلی آنها از زمان استقلال لبنان در سال 1943 بوده است.

هر دو نامزدی که امروز به پارلمان لبنان معرفی شده‌اند از همپیمانان جریان مقاومت و حزب‌الله لبنان محسوب می‌شوند؛ گرچه در برخی مسائل مانند نزدیکی به دولت سوریه و موضع‌گیری درباره بحران این کشور فرنجیه مواضعی نزدیک‌تر به جریان مقاومت دارد. با این حال حزب‌الله در طول این دو سال همواره از عون حمایت کرده و گفته است در صورتی که عون از رقابت کناره‌گیری کند، گزینه بعدی مقاومت فرنجیه خواهد بود.

با حمایت جریان المستقبل از عون که به تنهایی 34 کرسی پارلمان را در اختیار دارد و با توجه به حمایت پیشین جریان مقاومت از او به نظر می‌رسد ژنرال عون با داشتن آرای دو جریان اصلی و قدرتمند پارلمان لبنان با مشکل زیادی در تکیه زدن بر کرسی ریاست جمهوری مواجه نشود.

پارلمان لبنان در مجموع 128 کرسی دارد که در مرحله اول رای گیری برای ریاست جمهوری، نامزد معرفی شده باید بتواند دو سوم آراء یعنی نظر موافق 86 نماینده پارلمان را به دست آورد. در صورتی که هیچ یک از کاندیداها نتوانند به حدنصاب دو سوم پارلمان دست یابند، بار دیگر رای گیری انجام می‌شود و این بار کسب آرای "نیم + یک" نمایندگان برای رفتن به کاخ بعبدا کافی خواهد بود.

اکنون دو جریان اصلی پارلمان یعنی جریان 14 مارس و جریان 8 مارس به تنهایی بیش از 100 کرسی پارلمان را در اختیار دارند. جریان 8 مارس که جریان نزدیک به مقاومت است 58 کرسی در پارلمان دارد و جریان 14 مارس نیز 48 کرسی و 21 نماینده نیز مستقل هستند و یک نماینده نیز درگذشته است.

مشکلی که میشل عون به عنوان شانس اول جلسه امروز با آن مواجه است دودستگی در ائتلاف هشت مارس به عنوان ائتلاف نیروهای حامی مقاومت است. هم عون و هم فرنجیه هر دو عضو این ائتلاف هستند و آرای اعضای آن میان دو نامزد تقسیم شده است. مهمترین فراکسیونی که در این ائتلاف اعلام کرده که به عون رای نمی‌دهد فراکسیون وابسته به نبیه بری، رئیس پارلمان لبنان با 12 کرسی است و جریان المرده با 4 رای هم که رهبری آن را فرنجیه برعهده دارد، یقینا به عون رای نمی‌دهد.

تاکنون 4 فراکسیون اصلی پارلمان یعنی، المستقبل (14 مارس) به رهبری حریری با 34 رای، فراکسیون اصلاح و تغییر (8 مارس) به رهبری میشل عون با 20 رای، فراکسیون وفا به مقاومت وابسته به حزب‌الله (8 مارس) با 13 کرسی، فراکسیون نیروهای لبنانی (14 مارس) به رهبری سمیر جعجع با 8 رای و فراکسیون دموکراسی (مستقل) به رهبری ولید جنبلاط با 7 نماینده اعلام کرده‌اند که از عون حمایت می‌کنند گرچه ممکن است برخی نمایندگان حاضر در فراکسیون‌های مذکور به دلایل حزبی و غیر حزبی به عون رای ندهند.

در مجموع باید گفت با توجه به توافقات سیاسی خارج از مرزهای لبنان و چگونگی توزیع کرسی‌های پارلمان این کشور میان جناح‌های مختلف در جلسه امروز فرنجیه حرفی برای گفتن مقابل میشل عون ندارد.

انتهای پیام