به گزارش ایسنا، فریبا وفی در دیدار با جمعی از علاقه مندان به حوزه ادبیات داستانی و جشن امضاء در شهر کتاب تبریز در جمع شماری از دوستداران ادبیات داستانی آذربایجان شرقی گفت: برای شکوفا شدن استعداد داستان نویسی‌ام مجبور به سکونت در پایتخت شدم و برای دستیابی به موفقیت حرفه‌ای‌ام ناگزیر از انتخاب زبان فارسی برای نوشته هایم بودم اما در حسرت خلق اثری به زبان مادری‌ام هستم و امیدوارم روزی این اتفاق خوب در زندگی کاری‌ام بیافتد.

وی توضیح داد: از دوران نوجوانی علاقه مند به حوزه داستان و قصه بودم ولی نقطه عطف، تکلیف معلمم برای نوشتن گزارشی از افتتاح دبیرستان تازه تاسیس‌مان بود که با حضور استاندار وقت مورد بهره برداری قرار می گرفت.

 نویسنده «پرنده من» افزود: نوشته های آماتورم سال ها بعد در قالب تکلیف درس انشاء و طرح ادامه یافت تا اینکه برای نخستین بار داستان کوتاه‌ام بدون نام و دو ماه بعدتر با نام اختصاری «ف. و» در مجله آدینه چاپ شد و از آن به بعد احساس کردم توانایی نوشتن را دارم.

وفی با بیان اینکه نوشته هایم در آن زمان، متاثر از آثار غلامحسین ساعدی و صمد بهرنگی بود، گفت: به تدریج داستان نویسی را با حضور منظم ماهانه یا دو ماه یکبار در محضر استادی در تهران ادامه دادم و حدود 5 سال دیگر، زمانی که احساس کردم بدون استاد توانایی نوشتن و نشر کتاب را دارم، نخستین مجموعه ام را توسط انتشارات چشمه به بازار ادبیات داستانی عرضه کردم.

وی با تاکید بر اینکه سال های سکونتش در تبریز شرایط آسانی نداشته و با آزردگی خاطر توام بوده است، اضافه کرد: با همه این اوصاف نمی توانم گذشته ام را از دست بدهم و حتی گذشته ام را دوست دارم و در بازگشت به تبریز با سپاسگزاری و رضایتمندی سفر کردم چون هر موفقیتی در آثارم وجود دارد مدیون تبریز و آدم های گمنام و سرشناس آن، محله ها، میدان ها، زنان و شهروندان تبریز است و منبع الهام من در زندگی حرفه ای ام همین جغرافیا و شهروندان آن بوده است.

برنده جایزه بهترین رمان سال 81 اضافه کرد: وقتی شهر کتاب از من برای دیدار با اهالی تبریز و جشن امضاء دعوت کرد احساس نوعی بازگشت به خودم را داشتم و همه آن چه که باعث شد من نویسنده شوم و بنویسم را در ذهنم تداعی کرد و بنابراین از همه و به ویژه مسئولان این مجموعه ممنونم.

 وفی در ادامه و در پاسخ به این سوال مجری کارشناس برنامه که در طراحی داستان هایش چه میزان دغدغه تکنیک را دارد، گفت: خیلی دغدغه مندم. البته در کنار محتوای خوب فرم مناسب نیز برای من پراهمیت است.

 وی که با معرفی سبک آثارش به شیوه «رئالیسم متکی بر جنبه های اجتماعی» از سوی مجری برنامه مواجه شده بود، تکرار یک رویکرد واحد به قصه ها را از جانب یک نویسنده اجتناب ناپذیر خواند و اظهار کرد: من همواره با طبقه بندی های اینچنینی مشکل داشته و دارم ولی در مورد تکرار سبک کاری ام باید بگویم که هر نویسنده ای در جاهایی ناگزیر از تکرار است، چون عملا امکان تغییر ماهیتش و نوع نگاهش را ندارد. با این حال هر نویسنده ای و از جمله من دوست دارم فرم های تازه و تجربه های جدیدی را تجربه کنم تا بیش از گذشته موفق شوم.

 وی توضیح داد: از همان اوائل، افراد زیادی از اقشار مختلف موضوعات گوناگونی برای دستمایه قرار دادن جهت خلق آثار پیشنهاد می کردند اما من هرگز در خلق چنین نوشته هایی موفق نبوده ام چون آن موضوعات دغدغه شخصی من نبوده است. در همین ارتباط تجربه زیستی نویسنده هم اهمیت دارد و اعتقاد دارم تا به موضوعی تسلط نداشته باشم نمی توانم آن را به ادبیات و داستان تبدیل کنم.

 به اعتقاد وفی، به تعداد نویسندگان دنیا روش های مختلفی برای خلق ادبیات داستانی وجود دارد و نمی توان برای نویسنده دغدغه تعریف کرد.

نویسنده «رویای تبت» در واکنش به این موضوع که چرا اغلب در نوشته‌هایش از زاویه دید شخص اول استفاده می کند که دست نویسنده را از حیث توصیف شایسته موقعیت و مکان می بندد، گفت: پرداختن از زاویه دید اول شخص لحن صمیمی تری را به دنبال دارد و ظرفیت بالایی برای نوشتن ایجاد می کند. برای من در قضه گویی اول شخص خیلی راحت تر است.

وی با تاکید بر ضرورت خوانش متون ادبی کلاسیک توسط نویسندگان جوان، اظهار کرد: این مهم به استحکام نثر نویسندگان کمک شایانی می کند و تجربه من می گوید بدون خوانش متون کهن، اثری که خلق می شود، اثری ضعیف خواهد بود و اگر ناشری دست به انتشار چنین نوشته هایی بزند باید اسم آن را داستان ژورنالیستی گذاشت.

 وفی گفت: خود من در تبریز بارها تاریخ بیهقی، قابوس نامه و ابوسعید ابوالخیر را خواندم و برای من به خصوص از این حیث که دو زبانه بودم، خوانش این متون بسیار سخت بود و این سختی را نویسندگان جوان باید تحمل کنند تا موفق باشند.

 به گفته وی، خوانش متون کلاسیک در تغذیه نثر یک نویسنده جوان و پرملات شدن اثرش تاثیر بسزایی دارد.

 در ادامه این برنامه، فریبا وفی به سوالات برخی از حاضران پاسخ گفت و با مشارکت حضار، جشن باشکوه امضاء برگزار شد.

 یک منتقد و نویسنده ادبیات داستانی در این مراسم با تمجید از آثار «فریبا وفی» گفت: هنر وفی تبدیل ماهرانه واقعیت های زندگی به زبان داستان است.

 عبدالمجید نجفی افزود: تبدیل واقعیت های زندگی به داستان می تواند به دستیابی به وحدت در برابر آشفتگی ها و تشتت های روزمره موثر باشد و فریبا وفی به خوبی از عهده این کار برآمده است.

 وی اضافه کرد: در بررسی آثار وفی می توان روح زنانگی، زاویه دید، بهره گیری از فاکتورهای اقلیمی و چگونگی پرداختن او به صنایعی مانند تشبیه را مورد بررسی قرار داد اما در یک جمله می توان گفت نثر این نویسنده توانمند، خوشایند است و تلفیق فضا به خوبی در نوشته های او دیده می شود.

انتهای پیام

 نجفی با تاکید بر اینکه بداعت خاصی در آثار وفی وجود دارد، اضافه کرد: برای بیان خصوصیات مجموعه داستان ها و رمان های وفی به ساعت های متمادی زمان نیاز داریم و این مساله ناشی از ابعاد وسیع تسلط او بر حوزه ادبیات داستانی است.

فریبا وفی که زاده 1341 تبریز است، تاکنون 11 جلد مجموعه داستان و رمان به رشته تحریر درآورده و رمان‌های «پرنده من» و «رویای تبت» از آثار وی، برنده چند جایزه ادبی معتبر کشورمان شده است.

 شماری از داستان‌های او به زبان‌های ایتالیایی، ترکی استانبولی، آلمانی، نروژی، فرانسوی، روسی، سوئدی، عربی، ژاپنی و انگلیسی ترجمه شده و به زودی ترجمه اسپانیولی یکی از آثارش روانه بازار نشر خواهد شد.