سیدمهدی حجتی در گفت و گو با ایسنا درباره حقوق کودکان در زمان جنگ گفت: کودکان در جریان مخاصمات مسلحانه، آسیب پذیرتر از سایرین هستند و به همین دلیل هم نیاز به حمایت بیشتری توسط دولتهای درگیر در جنگ و سازمان های بین المللی دارند؛ در واقع یکی از وظایف اساسی دولتها در زمان مخاصمات مسلحانه و پس از آن، باید حمایت از کودکان آسیب دیده از جنگ باشد و کودکان باید در زمان جنگ در اولویت حمایتی به لحاظ تأمین امنیت جسمی و روحی، تعلیم و تربیت متناسب و تغذیه و بهداشت مناسب قرار گیرند.

وی افزود:  بهترین راه حمایت از حقوق کودکان در مخاصمات مسلحانه، پیشگیری از وقوع این مخاصمات است ولی  در صورت بروز چنین مخاصماتی، حقوق کودکان و بویژه حقوق کودکان آواره و بی سرپرست باید رعایت شده و ناقضان این حقوق باید جوابگوی اعمال خود باشند. کودکان آسیب دیده از جنگ و مخاصمات مسلحانه، علاوه بر کودکانی که در اثر جنگ قربانی شده و جان و جسم آنها در معرض نابودی و آسیب قرار می گیرد، کودکان بی سرپرست و کودکان آواره را تشکیل می دهد که نیازمند حمایتهای مستقیم و غیر مستقیم دولتها و سازمان های بین المللی هستند.

این وکیل دادگستری تصریح کرد: کودکان آواره بطور غیرمستقیم تحت تأثیر جنگ قرار می گیرند و برای رهایی از مشکلات جنگ در کشور محل تولد خود جا به جا و یا به کشور های دیگر پناه می برند. کودکان آواره در سایر کشورها نسبت به کودکان جابجا شده در کشور متبوع خودشان بعضاً از حمایت‌های بشر دوستانه بیشتری برخوردارند؛ چرا که کمیساریای عالی پناهندگان وابسته به سازمان ملل متحد، امور این کودکان را پیگیری می کند. کودکان بی سرپرستی هم که  والدین خود را در طول جنگ از دست داده اند نیز گروه دیگری از کودکان آسیب دیده از جنگ هستند که نیاز به حمایت های ویژه دارند.

حجتی با بیان اینکه از نظر بین المللی، اسناد متعددی در رابطه با حمایت از حقوق کودکان آسیب دیده از جنگ تدوین و تصویب شده است، گفت: اولین سند حمایت از کودکان درگیر جنگ، اعلامیه 16 سپتامبر 1926 سازمان ملل است که تحت عنوان اعلامیه ژنو به تصویب رسید  و در مقدمه و پنج ماده آن به حمایت جسمی و روحی کودکان توجه زیاد به عمل آمد. سپس در ماده 14 اعلامیه جهانی حقوق بشر، حق پناهندگی برای همه و از جمله کودکان در کشورهای دیگر مورد پذیرش قرار گرفت.

این وکیل دادگستری ادامه داد: پس از آن کنوانسیون 1949 ژنو در مورد حقوق کودکان قربانی مخاصمات مسلحانه تدوین شد و در 20 نوامبر 1959 اعلامیه حقوق کودک تحت نظارت سازمان ملل تصویب شد و در سال 1995 شورای امنیت، طی قطعنامه شماره 1261 حمله به مراکز مورد حمایت بین المللی از جمله مکانهای تجمع کودکان مانند مدارس و بیمارستانها را محکوم کرد.  با این وجود و علی رغم وجود اسناد متعدد بین المللی در زمینه حمایت از حقوق کودکان درگیر در مخاصمات مسلحانه، همه روزه شاهد نقض مکرر حقوق کودکان در جنگ توسط طرفین درگیر هستیم و حمایت از حقوق کودکان در زمان مخاصمات مسلحانه، بیشتر از آنکه جنبه عینی و حقیقی به خود گیرد، بیشتر جنبه شعاری دارد.

وی خاطرنشان کرد: اساسنامه دیوان کیفری بین المللی رم که در سال 1998 به تصویب رسید در زمینه حمایت از حقوق کودکان واجد ضمانت اجراهایی است که نسبت به سایر اسناد بین المللی، یک قدم رو به جلو محسوب می شود. در این اساسنامه تأکید شده است که استفاده از کودکان در جنگ و نقض حقوق آنان می تواند به عنوان یکی از جرایم علیه بشریت محسوب و موجبات محاکمه و مجازات مرتکبان را فراهم آورد.

این مدرس دانشگاه تصریح کرد:  یونیسف برای فراهم‌کردن غذای اضطراری و خدمات بهداشتی - درمانی کودکان در کشورهایی که در اثر جنگ جهانی دوم تخریب شده بودند، در ۱۱ دسامبر ۱۹۴۶ به توصیه شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد و تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد ایجاد شد و به عنوان یک نهاد بین المللی فعال در زمینه حمایت از کودکان، باید نقشی محوری در حمایت از کودکان قربانی مخاصمات مسلحانه ایفا کند. کمک به اعطای پناهندگی، ایجاد امکان فرزندخواندگی، کمک‌های غذایی، دارویی و بهداشتی و کمکهای تحصیلی از جمله امکاناتی است که این سازمان‌ها باید برای کودکان جنگ زده فراهم کنند ولی این سازمان نیز در زمینه حمایت از حقوق کودکان درگیر مخاصمات مسلحانه توفیق زیادی حاصل نکرده است و در مواردی به واسطه مصلحت گرایی و بواسطه آنکه بودجه آن را کشورهای عضو تأمین می کنند، از ایفای نقش حمایتی خود از کودکان بازمانده است.

حجتی در پایان گفت: در کنار دولتها و سازمان های بین المللی، سازمان های غیر دولتی(NGO) نیز می توانند نقش مؤثری در حمایت از کودکان قربانی جنگ از طریق تأمین نیازهای مادی و معنوی آنان به عهده گیرند. سازمانهایی مانند «کمیته سازمانهای غیردولتی وابسته به یونیسف »،  «اتحاد برای توقف استفاده از کودکان سرباز» و «نجات کودکان » اقدامات مؤثری را تاکنون در مورد کودکان آواره ناشی از جنگ به انجام رسانده اند که البته هیچ یک از این اقدامات کافی نبوده و متأسفانه نقض حقوق کودکان در زمان جنگ، آمار رو به رشدی را پشت سر می گذارد.

انتهای پیام