جلالوندی با بیان اینکه آب شیرین‌کن‌ها می‌توانند به صورت جداگانه یا به عنوان جزئی از پروژه‌های انتقال آب مورد بررسی قرار گیرند، اظهار کرد: در صورتی که آب شیرین‌کن‌ها جزئی از پروژه‌های انتقال آب باشند به دلیل الزام این پروژه‌ها برای دریافت مجوز ارزیابی زیست محیطی، مشمول این فرآیند می‌شوند ولی در صورتی که به تنهایی مورد استفاده قرار گیرند تنها مشمول فرآیندهای بررسی کارشناسی سازمان قرار می‌گیرند.

مدیرکل دفتر ارزیابی زیست محیطی سازمان حفاظت محیط زیست عدم الزام قانونی برای دریافت مجوز ارزیابی زیست محیطی را به معنای عدم نیاز به تشکیل کمیته سه نفره ماده 2 با حضور نمایندگان سازمان حفاظت محیط زیست، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و دستگاه اجرایی مرتبط دانست و افزود: این به معنای خروج پروژه‌های آب شیرین‌کن از نظارت و مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست نیست.

به گفته وی، برای پروژه‌های مرتبط با آب‌ شیرین‌کن یک فرآیند کارشناسی با همان حساسیت دریافت مجوزهای ارزیابی محیط زیستی توسط سازمان حفاظت محیط زیست طی می‌شود و مجریان نمی‌توانند بدون نظر این سازمان و گرفتن استعلام کار خود را آغاز کنند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی محیط زیست (پام)، جلالوندی ضمن یادآوری این موضوع که در زمان تدوین قانون ارزیابی زیست محیطی، آب شیرین‌کن‌ها وجود نداشتند تا در زمره 51 عنوان پروژه‌ای که باید پیش از اجرایی شدن ارزیابی زیست محیطی داشته باشند، قرار بگیرند، خاطرنشان کرد: درخواست برای اصلاح فهرست عناوین پروژه‌های مشمول ارزیابی زیست محیطی در دست اقدام است.

انتهای پیام