به گزارش ایسنا، سایت تحلیلی نشنال اینترست در گزارشی به بررسی وضعیت سیاست‌های آمریکا در سوریه و ضرورت همکاری واشنگتن با مسکو در این کشور پرداخته است: «این خبر را اول از همه خبرنگار واشنگتن پست جاش راجین، منتشر کرد؛ خبرنگاری که از یک منبع ناشناس سند پیش نویس گروه اجرای مشترک را دریافت کرده بود. این سند روابط نزدیک‌تر بین نیروهای نظامی روسیه و آمریکا در حریم هوایی سوریه را افشا کرد.

براساس این سند، گروه اجرای مشترک مستقر در امان اردن خواهد بود و از نیروهای نظامی روسی و آمریکایی، مقامات اطلاعاتی، وکلا و نیروهای پشتیبانی تشکیل خواهد شد که اطلاعاتی را علیه مواضع داعش و جبهه النصره در سوریه جمع آوری می‌کنند. اطلاعات بین هر دو کشور مبادله خواهد شد و در صورت توافق واشنگتن و مسکو درباره اهمیت یک موضع برای حمله، اقدامی مشترک صورت خواهد گرفت.

در مقابل اقدامات هماهنگ‌تر علیه تروریست‌ها در سوریه، روسیه این تضمین را به آمریکا می‌دهد که جنگنده‌های ارتش سوریه در نقاط تعیین شده سراسر این کشور به پرواز در نمی‌آیند.

براساس این توافق تمامی عملیات ارتش سوریه خارج از این نقاط تعیین شده به گروه اجرای مشترک در امان گزارش می‌شود تا گروه مشترک روسیه ـ آمریکا این عملیات را نظارت و تاکید کند که بشار اسد مطابق با مفاد این توافق حمله می‌کند.

این در حالی است که جمهوری خواهان کنگره آمریکا قاطعانه می‌گویند با هرگونه همکاری و هماهنگی نظامی با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه که سوریه را به زمین بازی شخصی خود تبدیل کرده، به شدت مخالف هستند.

مقامات پنتاگون وزارت خارجه و جامعه اطلاعاتی آمریکا نیز به شدت با این طرح مخالفند.

این طرح همچنین در حالی افشا شده است که هرگونه تشریک اطلاعاتی با روس‌ها که ضرورت قطعی نداشته باشد و بخش بزرگی از دولت آمریکا نیز این ضرورت را تایید نمی‌کند، جایزه‌ای برای رفتار نامناسب روس‌ها در حملات هوایی‌شان تلقی خواهد شد؛ رفتاری که نتیجه آن قربانی شدن هزاران تن شده که در مجموعه جنایات جنگی دادگاه کیفری بین‌المللی قرار می‌گیرد.

در همین حال نباید فراموش شود که در وزارت خارجه آمریکا نیز درباره اقدامات کلی واشنگتن در سوریه انتقاداتی مطرح شده است.

واشنگتن پست گزارش داده است که تنها آژانسی که در بروکراسی امنیت ملی آمریکا از این طرح حمایت می‌کند شورای امنیت ملی است که در کاخ سفید به عنوان نهادی میان اداری فعالیت می‌کند و مشکلات خاص خود را با وزارت دفاع و خارجه دارد.

همچنان اما دلایل اندکی وجود دارد که چرا آمریکا نباید دست کم برای همکاری با روس‌ها تلاش کند. چه ما روند فعالیت مسکو در سوریه را دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم این حقیقت پابرجاست که روس‌ها در حال حاضر در این جنگ نفوذ بیشتری در دولت اسد دارند. باتوجه به عدم تمایل اوباما به مشارکت بیشتر آمریکا در این جنگ نژادی به علاوه این حقیقت که سقوط دولت اسد حوزه بیشتری به فعالیت‌های النصره و داعش می‌دهد، مخالفان سوری هرگز حمایت نظامی کافی برای داشتن قدرت در مذاکرات را نخواهند داشت. اگر این موضوع را با موضع قدرتمند روسیه ترکیب کنیم، هیچ جای تعجب نخواهد داشت که چرا اسد همچنان در قدرت است.

روس‌ها ممکن است بشار اسد را شخصا دوست نداشته باشند و فکر کنند او فردی است که قدرت را از پدرش به ارث برده اما با این وجود آنها اسد را به عنوان رهبر دولت و ارتشی که مانع پیشروی افراط گرایان در دمشق، حمص، حماة و سواحل سوریه شده به رسمیت می‌شناسند.

مانند بسیاری از برنامه‌ها با روسیه، طرح ارتش مشترک در سوریه نیز ممکن است راه به جایی نبرد. در حقیقت ممکن است این طرح با برخی ابداعات دیگر در مذاکرات جان کری، وزیر خارجه آمریکا و سرگئی لاوروف، همتای روسی‌اش جایگزین شود و تغییر کند. مسکو ممکن است تعهدات خودش را مانند وعده‌های قبلی‌اش زیر پا بگذارد اما این طرح باید دست کم در واشنگتن و نهادهای مختلف آن مورد بررسی قرار گیرد چرا که این طرح یک بار دیگر روس‌ها را در معرض توجه قرار داده است.

پوتین سال گذشته از اوباما خواست تا دو کشور مذاکرات بیشتری در مساله مبارزه با تروریسم در سوریه داشته باشند. اگر اوباما تصمیم بگیرد تا به درخواست پوتین پاسخ دهد ایجاد یک مرکز عملیاتی مشترک آخرین فرصت قضاوت واشنگتن نسبت به وفاداری روسیه خواهد بود، در حالی که باید این مساله را نیز در نظر گرفت که نادیده گرفتن مسکو قطعا به هیچ پیشرفتی منجر نخواهد شد.»

انتهای پیام