دکتر جعفر مهراد در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به نتایج رتبه‌بندی دانشگاه‌های آسیا در سال 2016 میلادی توسط پایگاه تایمز، اظهار کرد: در این رتبه بندی هیچ یک از دانشگاه‌های پاکستان در میان 100 دانشگاه برتر آسیا قرار ندارند که این امر نشان‌دهنده وضعیت ملال‌آور آموزش عالی در این کشور است.

وی در عین حال اضافه کرد: با وجود این برای نخستین‌بار در رتبه بندی تایمز تعداد دانشگاه‌های ممتاز از 100 دانشگاه به 200 دانشگاه گسترش یافته است که در این شرایط نام دو دانشگاه پاکستان در فهرست دانشگاه‌های برتر آسیا مشاهده می‌شود.

مهراد، دانشگاه «قائد اعظم» اسلام آباد و دانشگاه ملی «علوم و تکنولوژی» را دو دانشگاه پاکستان دانست که به ترتیب در جایگاه‌های 101 و 121 این رتبه قرار گرفته‌اند و ادامه داد: هندوستان در این رتبه بندی با 8 دانشگاه در میان 100 دانشگاه برتر شرایط بهتری را در آسیای جنوبی رقم زده است.

رییس علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه شیراز ادامه داد: در حالی که همسایگان این کشور یعنی پاکستان و بنگلادش دارای 3 دانشگاه ممتاز هستند و سنگاپور برای اولین بار دارای 2 دانشگاه برتر در میان کشورهای آسیای جنوبی است که شامل دانشگاه ملی سنگاپور بوده که در صدر جدول رتبه بندی تایمز قرار گرفته و دانشگاه فنی نانگ یانگ که مشترکا با دانشگاه پکن در جایگاه دوم قرار گرفته است.

وی با تاکید بر این که 55 دانشگاه چین در فهرست جدول رتبه‌بندی مشاهده می‌شود، خاطر نشان کرد: نام جمهوری اسلامی ایران در مقایسه با ترکیه با 11 دانشگاه، رژیم اشغالگر قدس با 6 دانشگاه، عربستان سعودی با 4 دانشگاه، مالزی با 24 دانشگاه و هنگ کنگ با 6 دانشگاه در بین دانشگاه‌های برتر آسیا مشاهده می‌شود.

این چهره ماندگار علمی کشور، افزود: رتبه دانشگاه صنعتی شریف مشترکا با دانشگاه متروپلیتن توکیو و دانشگاه اولسان کره جنوبی 52، دانشگاه علم و صنعت ایران 57، دانشگاه صنعتی اصفهان 61 و صنعتی امیرکبیر 76 است.

مهراد اضافه کرد: بر اساس رتبه‌بندی تایمز، رتبه دانشگاه علوم پزشکی تهران در فاصله 101 تا 110، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی بین 131 تا 140، دانشگاه تهران بین 141 تا 150 و دانشگاه شهید بهشتی بین 151 تا 160 قرار دارد.

رییس علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه شیراز با تاکید بر این که برای توسعه و ارتقای رتبه دانشگاه‌های آسیا نیاز به تلاش بیشتری است، در این باره توضیح داد: به عنوان مثال پاکستان در دهه 2010 میلادی اصلاحات مناسبی را در سطوح بالاتر از نظر تامین بودجه و سرمایه گذاری در آموزش عالی به عمل آورد؛ ولی متاسفانه بحران‌های سیاسی چند سال اخیر تاثیر منفی در بخش آموزش عالی گذاشته است.

وی خاطرنشان کرد: دانشگاه‌های آسیای جنوبی در حالی که استانداردهای آموزشی و نیز روش‌های اجبار بخشی را افزایش می‌دهند؛ ولی باید سیاست‌زدایی را در راس برنامه‌های خود قرار دهند.

به گفته مهراد، در سال 2013 میلادی هند و پاکستان در مقایسه با چین به ترتیب 17 هزار و 484 و 4 هزار و 278 مقاله تولید کردند؛ در حالی که تولیدات چین در این سال 71 هزار و 3 مقاله بوده است.

مهراد با بیان این که کشور پاکستان در رتبه بندی QS در سال 2016 میلادی فاقد دانشگاه برتر در میان دانشگاه‌های ممتاز آسیایی بوده است، گفت: این در حالی است که سایر کشورهای آسیایی مانند چین با 26 دانشگاه‌، مالزی با 5 دانشگاه، سنگاپور با 3 دانشگاه، کره جنوبی با 18 دانشگاه، اندونزی با 2 دانشگاه و تایوان با 12 دانشگاه در بین 100 دانشگاه برتر آسیا قرار دارند.

عضو هیات علمی دانشگاه شیراز یادآور شد: با این وجود 5 دانشگاه کشور پاکستان شامل «لاهور»، دانشگاه «ملی علوم و فناوری اسلام آباد»، دانشگاه قائد اعظم و انستیتو مهندسی و علوم پیشرفته مشترکا هر کدام با رتبه 149 و دانشگاه آقاخان با رتبه 183 در میان 200 دانشگاه ممتاز آسیا دیده می‌شوند.

مهراد تصریح کرد: در رتبه بندی QS در سال 2016 میلادی نظام آموزش عالی پاکستان در پایین جدول و با امتیاز 9.2 در مقایسه با چین با امتیاز 83.5، کره جنوبی با امتیار 80.1، هند با امتیاز 60.9، عربستان سعوی با امتیاز 36.7، ترکیه با امتیاز 26.1، قزاقستان با امتیاز 25.1، لبنان با امتیاز 19.8 و امارات متحده عربی با امتیاز 10.9 قرار دارد. 

انتهای پیام