معاون سابق رئیس جمهور مصر با اشاره به اینکه نمی‌خواهد به مساله مالکیت دو جزیره تیران و صنافیر بپردازد، درباره تعلق این دو جزیره به مصر گفت: زمانی که از واژه انگلیسی "occupation" (اشغالگری) حدود 34 سال قبل در مورد دو جزیره مذکور در مقاله‌ای استفاده شد، منظور از آن "مالکیت و کنترل" مصر بر آنها بود نه اشغالشان.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از لبنانی الدیار، محمد البرادعی، معاون سابق رئیس جمهوری مصر اخیرا در حساب کاربری خود در توئیتر نوشت: به مساله مالکیت این دو جزیره که طبق حقایق، اسناد تاریخی و توسل به قانون بین‌المللی حل می‌شود، نمی‌پردازم.
البرادعی در این توئیت با اشاره به اینکه تیران و صنافیر از سال 1950 تحت عنوان occupation به معنای مالکیت و کنترل مصر است اما عربستان همچنان ادعای مالکیت این دو جزیره را دارد.
وی در توئیت دیگری نوشت، باید پیش از هرگونه اظهارنظر از زبان و تاریخ اطلاعات داشت و از قوانین و اصطلاحات این حوزه مطلع بود، مشکلات نه با تحریف و عوام فریبی بلکه از طریق قوانین بین‌المللی قابل حل هستند.
پیش از این معاون سابق رئیس جمهوری مصر روز دوشنبه نیز توئیتی را در واکنش به آنچه روزنامه‌ها نوشته بودند، منتشر کرد اما آن توئیت کاملا واضح نبود.
مقاله‌ای که البرادعی در مجله آمریکایی قانون بین‌المللی در ژوئیه 1982 درباره تقسیم مناطق تحت حاکمیت میان قاهره و تل‌آویو منتشر کرد، از لفظ "occupation" که در برخی کاربردها دلالت بر "اشغالگری" و در برخی موارد دلالت بر "کنترل" دارد، استفاده کرد. این امر سوالاتی را در ذهن‌ها ایجاد کرد از جمله اینکه منظور دقیق البرادعی چه بوده است؟
روزنامه‌ها و فعالان مصری معتقدند که البرادعی می‌خواهد بگوید این دو جزیره از سال 1950 تحت اشغال مصر قرار دارند و به این ترتیب در واقع متعلق به عربستان هستند.
گروهی دیگر بر این باورند که البرادعی منظور دیگری داشته و می‌خواسته بگوید مصر بر این جزایر سیطره داشته و در واقع کنترل آنها را در دست دارد.
این چهره مصری در مقاله‌ای که به عنوان یک وکیل بین‌المللی درباره خلیج العقبه نوشت: در حالی که اراضی اشغالی و اردن در راس خلیج واقع شده و دو جزیره تیران و صنافیر در ورودی این خلیج قرار دارند و هر دو از سال 1950 تحت حاکمیت مصر هستند در حالی که عربستان مدعی است این دو جزیره جزئی از خاک این کشور هستند.
وی افزود: هم مصر و هم عربستان مدعی مالکیت 12 مایل از آب‌های منطقه‌ای این حوزه هستند و این در حقیقت بدان معناست که نه اسرائیل و نه اردن هیچ کدام نمی‌توانند بدون عبور از این آب‌ها چه متعلق به مصر باشد چه عربستان خود را به دریای سرخ برسانند.
انتهای پیام
نظرات