«فوتبال ایران این روزها در آستانه ضربه خوردن از یک اتفاق سیاسی است و چه عجیب است که این دو اتفاق در یک دولت رخ می‌دهد. دولتی که سخت‌ترین پرونده دیپلماتیک را به خاطر توانایی مردانش در حوزه سیاست به نتیجه رسانده از پس پرونده‌ای بسیار ساده‌تر در حوزه ورزشی به خاطر ضعف مردانش برنمی‌آید.»

به گزارش ایسنا، عصرایران نوشت: «حالا حدود یک هفته از صدور حکم یک طرفه کنفدراسیون فوتبال آسیا علیه ایران می‌گذرد و دیگر کمتر کسی در موردش حرف می‌زند. حکمی که در آن به ایران فرصت داده شده که رضایت طرف سعودی را بگیرد و بعید است که ایران بتواند کاری در این مسیر انجام دهد.

حکمی که اسدی، دبیرکل فدراسیون فوتبال آن را افتخار می‌داند و البته همه می‌دانند که بر خلاف نظر او، حکم صادر شده رضایت نسبی طرف عربستانی را تامین کرده است.

کنفدراسیون فوتبال آسیا حکم داده که ایران و عربستان باید مشکلاتشان را تا 25 اسفند حل کنند وگرنه بازی‌هایشان در زمین بی‌طرف برگزار می‌شود. حکمی که در نهایت منجر به اجرای درخواست عربستان از سوی AFC خواهد شد. عربستان از کنفدراسیون فوتبال آسیا خواسته بود که بازی نمایندگانش با نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا در زمین بی‌طرف برگزار شود. حالا کنفدراسیون فوتبال آسیا برای اجرای درخواست عربستان علیه ایران دو ماه به فدراسیون فوتبال ایران فرصت داده تا نظر طرف سعودی را جلب کند.

حکم یک طرفه صادر شده توسط AFC نه تنها نظر عربستان را جلب کرده که می‌تواند در یک ماه آینده منجر به تحقیر فدراسیون فوتبال ایران برابر عربستان نیز بشود. چون ایران نیاز دارد که نظر عربستان را جلب کند و در شرایط سیاسی فعلی بعید است که به راحتی بتواند چنین کاری را انجام دهد.

در اصل عربستانی‌ها توانسته‌اند در ماجرای سفارت بر خلاف سیاست به موفقیتی نسبی در ورزش برسند. این در شرایطی است که عربستانی‌ها در سیاست مجبور شدند میلیون‌ها دلار هزینه کنند تا مثلا روابط ایران با سودان و جیبوتی و بحرین را تحت تاثیر قرار دهند و در نهایت به خاطر روابط فرامنطقه‌ای ایران موفقیت چندانی نداشتند اما در فوتبال موفق شدند از یک مجمع بین‌المللی حکمی علیه فوتبال ایران بگیرند.

شرایطی بسیار طعنه‌انگیز. سفارت یک کشور به آتش کشیده شده و تبعات سیاسی زیادی هم داشته اما از آنجایی که موضع‌گیری درست دیپلماتیک در موردش انجام شده است به صدور حکم بین‌المللی علیه ایران منجر نشده. اما در ورزش جایی که دخالت سیاست جرم به حساب می‌آید و محرومیت به همراه خواهد داشت، دیپلماسی این قدر غلط بوده که حکمی منفی با فرصت 50 روز صادر شده. آن هم مهلتی که بیش از این که به سود ایران باشد به شیخ سلمان، رییس کنفدراسیون فوتبال آسیا فرصت می‌دهد که به راحتی رای‌هایش را برای انتخابات فیفا جمع کند.

مرد بحرینی که نامزد انتخابات فیفا شده برای صدور حکم در هفته قبل یا باید رای ایران را در انتخابات فیفا از دست می‌داد یا عربستان اما با ایجاد تعویق در بازی‌ها و تعویق در اجرای حکم عملا انتخابات اسفند ماه را به سلامت و با رای دو کشور ایران و عربستان به پایان خواهند رساند. در اصل او با صدور این حکم همه چیز را به پس از انتخابات فیفا موکول کرده است. که رای AFC هر چه بود، منجر به کم شدن سبدآرایش در انتخابات نشود.

حالا سوال این است که عربستان چطور موفق شده کنفدراسیون فوتبال آسیا را با خود همراه کند؟ و ایران چطور هیچ موفقیتی در این زمینه نداشته؟ مرور اتفاقاتی که منجر به صدور حکم شده همه چیز را مشخص می‌کند.

حکم اخیر در کمیته مسابقات لیگ قهرمانان آسیا صادر و توسط کمیته اجرایی تایید شده است. کمیته‌ای که یک عضو ایرانی و یک عضو عربستانی دارد. عضو ایرانی این کمیته علیرضا اسدی است. مردی که در کمتر از دو سال گذشته به فدراسیون فوتبال تزریق شد. مردی که تجربه لازم برای حضور به عنوان نفر اول اجرایی فدراسیون فوتبال را نداشت و قاعدتا هیچ تجربه ای برای حضور در مجامع بین‌المللی و دفاع از حق ایران هم ندارد. او دبیرکل فدراسیون فوتبال است. کسی که گزینه مورد نظر وزارت ورزش در فدراسیون فوتبال نامیده می‌شود و البته مواضعش در مسائل مختلف بیش از رییس فدراسیون به وزیر ورزش نزدیک است؛ مردی که گفته می‌شود با دبیرکل شدندش خیال وزارت ورزش را تا حدودی راحت کرده است.

اسدی در کمیته مسابقات کنفدراسیون فوتبال آسیا حضور داشته و حکمی این چنینی علیه ایران صادر شده. البته که اسدی پیش از نایب رییسی کفاشیان در AFC همین پست را هم نداشته اما قرار گرفتن یک مدیر بی‌تجربه در صندلی اشتباه جلوی کسب نتیجه درست برای ایران را گرفته است. مردی که نتوانسته از حق ایران دفاع کند و البته همچنان هم فکر می‌کند که در این حکم موفقیت‌هایی برای ایران حاصل شده است. مدیری که در مذاکرات ورزشی نتیجه‌ای کاملا عکس مذاکرات سیاسی ایران به دست آورده است.

علیرضا اسدی در حالی موفق به مجاب کردن اعضای کمیته مسابقات نشده که ایران بزرگ‌ترین بازار مصرف خاورمیانه را دارد و یکی از بهترین بازار برای اسپانسرهای کنفدراسیون فوتبال است. در اصل بیش از ایران این اسپانسرهای AFC هستند که به حضور در ایران نیاز دارند و یک مذاکره کننده خوب باید می‌توانست قبل از حضور در این جلسه از پتانسیل اسپانسرها استفاده کند. یا حتی تعداد بالای تماشاگران ایرانی که آبروی کنفدراسیون فوتبال آسیا و لیگ قهرمانان آسیاست، می‌توانست به اهرمی برای ایران تبدیل شود. هر سال تماشاگران ایرانی هستند که جور استادیوم‌های خالی کشورهای عربی را می‌کشند و آمارهای کنفدراسیون فوتبال آسیا را بالامی‌برند اما ایران نمی‌تواند از این پتانسیل استفاده کند، به خاطر این که یک مدیر به شکل اشتباه در جایگاه اشتباهی قرار گرفته است. مردی که مشکلش پاکی یا شرافت یا داشتن عکس با شورت ورزشی نیست. مدیری که مرد خوبی است فقط توانایی گرفتن حق ایران را ندارد.

فوتبال ایران این روزها در آستانه ضربه خوردن از یک اتفاق سیاسی است...و چه عجیب است که این دو اتفاق در یک دولت رخ می‌دهد. دولتی که سخت‌ترین پرونده دیپلماتیک را به خاطر توانایی مردانش در حوزه سیاست به نتیجه رسانده اما از پس پرونده‌ای بسیار ساده‌تر در حوزه ورزشی به خاطر ضعف مردانش برنمی‌آید.»

انتهای پیام