یکی از فعالان زیست محیطی و عضو هیئت علمی دانشگاه شهیدبهشتی درباره پس روی آب دریای خزر هشدار داد.

عطاءالله قبادیان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه مازندران با اشاره به این که ایران از چهار سو با بیابان محصور شده است و میزان نزولات جوی کشور از حد سرانه جهانی بسیار کمتر است، بیان کرد: ما با جهل خود در حال تخریب و نابودی بسیاری از عرصه‌های زیستی و کلیدی خود هستیم.

وی گفت: بیش از نیمی از ایران زیر پوشش کویری و خشک قرار دارد و شمال ایران خصوصا مازندران که کمربند سبز کشور محسوب می‌شود در حال نابودی است و پیامد این فاجعه بسیار سنگین خواهد بود.

قبادیان تصریح کرد: با تخریب جنگل‌ها و منابع طبیعی گازهای گلخانه‌ای افزایش می‌یابد و همچنین با افزایش بی‌رویه منابع آبی در کشوری که سطح نزولات جوی آن از سرانه جهانی بسیار پایین‌تراست کم کم شرایط جوی گرم و خشک در سراسر ایران نفوذ خواهد کرد.

این فعال زیست محیطی با اشاره به توسعه کویر در ایران افزود: هم اکنون ما شاهد مرگ دریاچه ارومیه و نوسانات سطح آب دریاچه مازندران هستیم که نتیجه این نوسانات عقب نشینی آب دریاچه مازندران و افزایش دامنه خشکی در مازندران است.

عضو هیئت علمی دانشگاه شهیدبهشتی گفت: عقب نشینی دریاچه مازندران به معنی افزایش کویرنمک در شرق مازندران است.

وی عنوان کرد: بی‌توجهی مسئولان سبب شده است تنها پوشش غنی گیاهی کشور که در مازندران شاهد آن هستیم و حکم موتور تولیدکننده اکسیژن را دارد تنک شود؛ امروز ما از ریشه گون تا تنه درختان قطور به جان جنگل‌ها افتاده‌ایم و در حال نابودی تمامی عرصه‌های زیستی هستیم.

عضو دانشگاه شهید بهشتی تصریح کرد: اگر جنگل‌ها نابود شوند رودخانه‌ها نیز از بین می‌روند و در نتیجه نزولات جوی کاهش می‌یابد، هوا گرمتر و آلودگی زیستی کشور را فرا می‌گیرد.

وی با اشاره به این امر که ما نباید به هیچ عنوان به جنگل‌ها نزدیک شویم، بیان کرد: نهضت جنگل‌کاری تنها راه نجات مازندران و در بعد بزرگ‌تر کل ایران است.

قبادیان گفت: باید مردم و مسئولان استان در دامنه‌های البرز شروع به نهالکاری و احیاء بافت جنگلی کنند.

وی تاکید کرد: مازندران برای نجات از خشکسالی باید زیر پوشش سبز برود که نتیجه آن تقویت کشاورزی و باغداری خواهد بود.

این فعال زیست محیطی خاطرنشان کرد: باید از درختانی که با منطقه سازگاری دارند در تمامی مسیرهای ساحلی؛ رودخانه‌ها نیز استفاده و یک دیوار جنگلی برای جلوگیری از رشد بیابان‌ها ایجاد شود.

انتهای پیام