پس از انجام دو هفته مذاکرات فشرده توسط نمایندگانی از حدود 200 کشور جهان در نشست تغییرات آب و هوایی پاریس، توافق اقلیمی تاریخی میان آنان به دست آمد.

به گزارش سرویس محیط زیست خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روزنامه تلگراف به معرفی اجمالیِ بخش‌های کلیدی این توافق که به عنوان «پایان عصر سوخت‌های فسیلی» مورد استقبال قرار گرفت، عصری که همچون یک فاجعه محکوم شد، پرداخته است:

1- تعیین هدف بلند مدت برای محدود کردن افزایش گرمای جهانی کمتر از 2 درجه و در صورت امکان 1.5 درجه سانتیگراد

این توافق به دنبال آن است تا افزایش متوسط دمای جهانی را به کمتر از 2 درجه سانتیگراد برساند. همچنین بر آن است تا اقدامات لازم برای محدود کردن افزایش دما به 1.5 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح پیش از عصر صنعتی شدن را دنبال کند. به منظور محدود کردن افزایش دما، هدف آن است تا تعادلی بین انتشار مواد آلاینده و حذف این آلاینده‌ها از طریق جذب گازهای گلخانه‌ای در نیمه دوم این قرن بوجود آید.

2- تعهدات ملی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در دهه 2020

پیش از نشست پاریس و حتی در طول برگزاری آن، کشورها نامه‌های خود برای محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای را در طول دهه 2020 ارائه کردند که این برنامه‌ها و تعهدات زمانی که هر یک از کشورها توافق را تایید کردند به مشارکت‌های تعیین شده ملی تبدیل می‌شود و توافق به دست آمده، کشورها را متعهد می‌کند تا اقدامات لازم برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را با هدف دستیابی به اهداف مدنظر دنبال کنند.

3- برنامه‌ای برای متعهد کردن کشورها جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در آینده

کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای که تاکنون کشورها به انجام آن تعهد داشتند، افزایش 2.7 درجه سانتیگرادی را در این قرن در نظر گرفته بود. بخش کلیدی توافق جدید در حال حاضر مکانیزیمی است تا کشورها برای کاهش بیشتر تولید گازهای گلخانه‌ای در آینده متعهد شوند.

4- کمک مالی کشورهای ثروتمند به ملل فقیر

این توافق ملزم می‌سازد که کشورهای توسعه یافته به کمک‌های خود به کشورهای در حال توسعه و کم‌درآمد به منظور تامین هزینه‌های سبز بودن و مقابله با پیامدهای تغییرات اقلیمی ادامه دهند. در حال حاضر در این توافق عنوان شده که کشورهای ثروتمند 100 میلیارد دلار در سال به کشورهای فقیر کمک کنند و سپس در سال 2025 تصمیم جدید اتخاذ شود.

5- برنامه‌ای برای نظارت بر پیشرفت و پاسخگو بودن کشورها در قبال تعهداتشان

قرار است در سال 2023 یک ارزیابی انجام شود و پس از آن هر پنج سال پیشرفت‌های به دست آمده در مسیر تحقق اهداف این توافق بررسی گردد و حتی کشورها به اجرای تعهدات ژرف‌تر تشویق شوند.

انتهای پیام