دبیرکل سازمان ملل در یادداشتی در آستانه اجلاس سران در مورد تغییرات اقلیمی که قرار است 9 آذر ماه (30 نوامبر 2015) جاری در پاریس با حضور بیش از 120 تن از سران دولت‌ها و کشورهای جهان برگزار شود به بررسی چالش‌های حال حاضر محیط زیستی در دنیا پرداخته است.

به گزارش سرویس محیط زیست خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بان کی‌مون با اشاره به حرکت سریع و رو به جلوی کاهش انتشار آلاینده‌های زیست محیطی و گازهای گلخانه‌ای در سطح جهان تاکید کرده است که باید بتوان افزایش دمای جهانی را به زیر دو درجه سلسیوس رساند.

وی گفته است که اقدام سریع‌تر به منفعتی بیشتر برای همه از جمله ثبات و امنیت افزون‌تر، رشد اقتصادی قوی‌تر و پایدارتر، تاب‌آوری تقویت شده در برابر آسیب‌ها، آب و هوای پاک‌تر و ارتقای سلامت منجر می‌شود.

دبیرکل سازمان ملل خاطر نشان کرد: طی نزدیک به 9 سال که دبیرکل سازمان ملل متحد بوده‌ام به نقاطی از جهان سفر کردم که با تغییرات اقلیمی رو به رو است و همواره درباره نیاز به پاسخ جهانی فوری به این مساله با رهبران جهان، مسئولان تجاری و شهروندان صحبت کرده‌ام.

وی افزود: نخست، مانند هر پدربزرگی می‌خواهم نوه‌هایم از زیبایی و نعمت سیاره‌ای سالم بهره‌مند شوند و مانند هر انسانی از بدتر شدن سیل، خشکسالی، آتش‌سوزی (جنگل‌ها)، محو کشورهای جزیره‌ای و انقراض گونه‌های متفاوت غمگین می‌شوم. همان‌گونه که رهبران مذهبی به ما یادآور شده‌اند، ما مسئولیتی اخلاقی در قبال اقدام در همبستگی با فقرا و آسیب پذیرترین افرادی داریم که کمترین اقدام برای تغییرات اقلیمی را انجام داده‌اند و قبل و بدتر از دیگران از عواقب آن رنج خواهند برد.

بان کی مون ادامه داد: دوم، به عنوان رئیس سازمان ملل متحد، اینجانب به دلیل اینکه هیچ کشوری به تنهایی نمی‌تواند با چالش تغییرات اقلیمی روبه رو شود، آن را در اولویت قرار داده‌ام. تغییرات اقلیمی گذرنامه حمل نمی‌کند؛ انتشار آلاینده‌های زیست محیطی و گازهای گلخانه‌ای در هرجا به این مشکل می‌افزاید. تهدیدی علیه زندگی و معیشت در همه جا است. ثبات اقتصادی و امنیت ملت‌ها در تهدید هستند. تنها از راه سازمان ملل متحد می‌توانیم پاسخی دسته‌جمعی به این مشکل جهانی بدهیم.

وی یادآور شد: فرآیند مذاکرات، آهسته و طاقت فرسا بوده اما شاهد نتایج هستیم. در پاسخ به فراخوان سازمان ملل متحد، بیش از 166 کشور که روی هم رفته اشاعه‌دهنده بیش از 90 درصد از آلاینده‌ها هستند، هم اکنون برنامه‌های ملی با اهداف مشخص ارائه داده‌اند. اگر این برنامه‌های ملی با موفقیت اجرا شوند، منحنی انتشار آلاینده‌های زیست محیطی و گازهای گلخانه‌ای را رو به پایین می‌آورد که پیش‌بینی شده منجر به افزایش تقریبی دمای جهانی تا سه درجه سلسیوس تا پایان قرن شود.

دبیرکل سازمان ملل تاکید کرد: این پیشرفتی چشمگیری است اما هنوز کافی نیست. چالش حال حاضر حرکت سریع و رو به جلو برای کاهش انتشار آلاینده‌های زیست محیطی و گازهای گلخانه‌ای در سطح جهان است تا بتوانیم افزایش دمای جهانی را به زیر دو درجه سلسیوس برسانیم. در عین حال، باید ازکشورها برای سازگاری با عواقب اجتناب ناپذیر پیش رویمان حمایت کنیم. اقدام سریع‌تر به منفعتی بیشتر برای همه از جمله ثبات و امنیت افزون‌تر، رشد اقتصادی قوی تر و پایدارتر، تاب آوری تقویت شده در برابر آسیب‌ها، آب و هوای پاکتر و ارتقای سلامت منجر می‌شود.

وی با تاکید بر اینکه یک شبه به این اهداف نخواهیم رسید متذکر شد: کنفرانس تغییرات اقلیمی پاریس نقطه پایان نیست و باید حداقل خواسته‌هایمان را نشانه بگیرد. این کنفرانس باید نقطه عطفی به سوی انتشار کمتر آلاینده‌ها و آینده تاب آور اقلیمی باشد. در سرار جهان، حرکتی پرشتاب در حال شکل‌گیری است. شهرها، بخش تجاری و سرمایه‌گزاران، رهبران مذهبی و شهروندان در حال اقدام برای جلوگیری از انتشار آلاینده‌های زیست محیطی و گازهای گلخانه‌ای و ایجاد تاب آوری هستند. حال مسئولیت متوجه دولت‌ها است تا توافقی معنادار و الزام‌آور در پاریس منعقد کنند که مقررات روشن در مسیر تقویت بلندپروازنه جهانی را فراهم آورد. بدین منظور، مذاکره‌کنندگان نیازمند راهنمایی روشن از سوی مقامات ارشد هستند.

وی گفت: معتقدم این امر در شرف وقوع است. رهبران گروه 20 که پیش تر در این ماه در آنتالیای ترکیه ملاقات داشتند، تعهد راسخ نسبت به اقدام اقلیمی نشان دادند و با وجود ملاحظات تشدید شده امنیتی به دنبال حملات تروریستی، بیش از 120 تن از رؤسای کشورها و دولت ها شرکت خود در کنفرانس پاریس را قطعی کردند. اینجانب چهار عامل پایداری، انعطاف پذیری، همبستگی و اعتبار را برای موفقیت نشست پاریس در نظر دارم. عامل نخست پایداری است. پاریس باید دیدگاهی طولانی مدت مطابق با مسیر کمتر از دو درجه (سلسیوس) ارائه و به بازارها این پیام را ارسال کند که دگرگونی اقتصاد جهانی به اقتصادی کم‌کربن اجتناب‌ناپذیر، پرمنفعت و از قبل در دست اقدام است. دوم، توافق پاریس باید انعطاف‌پذیری ارائه دهد تا نیاز به ادامه مذاکرات نباشد. باید بتواند تغییرات در اقتصاد جهانی را در خود لحاظ و بین نقش رهبری کشورهای توسعه یافته و مسئولیت فزاینده کشورهای در حال توسعه توازن ایجاد کند. سوم، این توافق باید نشان‌دهنده همبستگی، شامل تامین بودجه و انتقال فن‌آوری به کشورهای در حال توسعه باشد. کشورهای توسعه یافته باید تعهد خود نسبت به ارائه 100 میلیارد دلار تا 2020 برای تعدیل و کاهش آلاینده‌ها به تساوی را حفظ کنند. چهارم، توافق باید اعتبار در پاسخ به اثرات فزاینده تغییرات اقلیمی را نشان دهد. باید شامل دوره‌های پنج ساله منظم برای دولت‌ها جهت ارزیابی و تقویت برنامه‌های ملی اقلیمی در راستای مقتضیات علمی باشد. هم‌چنین توافق پاریس باید شامل ساز و کارهای قوی و شفاف برای پایش، نظارت، و گزارش پیشرفت باشد.

وی اظهار داشت: سازمان ملل متحد برای حمایت از کشورها در اجرای چنین توافقی کاملا آماده است. توافق معنادار اقلیمی در پاریس، امروز و فردای بهتری ایجاد و به خاتمه فقر کمک می‌کند. هوای مان را پاک و از اقیانوس هایمان حفاظت کنیم. سلامت عمومی را بهبود بخشیم. مشاغل جدید ایجاد کنیم و ابتکارهای سبز ارائه دهیم. این توافق پیشرفت به سوی آرمان های توسعه پایدار را سرعت می‌بخشد. به این دلیل اینجانب عمیقا به تغییرات اقلیمی اهمیت می‌دهم.

وی در پایان تاکید کرد: پیام من به رهبران جهان روشن است. موفقیت در پاریس به شما بستگی دارد. حال زمان برای حس مشترک، مصالحه و اجماع فرا رسیده است. زمان آن است تا فراتر از افق‌های ملی بنگریم و به منافع مشترک اولویت دهیم. مردم جهان و نسل‌های آتی بر نگرش و شجاعت شما برای استفاده از این لحظه تاریخی حساب می‌کنند.

انتهای پیام