این نخستین باری نیست که سیب‌زمینی وارد عرصه سیاست شده است. یک بار به دلیل توزیع رایگان سیب‌زمینی میان مردم، این ماده غذایی خبرساز شد و باری دیگر به دلیل امحا.
به گزارش ایسنا به نقل از «اعتماد»، این دومین باری است که سیب‌زمینی با انتخابات گره خورده است. به نظر می‌رسد سال ١٣٨٨، توزیع رایگان سیب‌زمینی قرار بود آرا را تحت تاثیر قرار دهد و امسال امحای سیب‌زمینی‌ها قرار است نتیجه آرا را تغییر دهد.
حالا از میان سیاستمداران هم قربانی گرفته است. یک نماینده مجلس در اعتراض به اقدام صورت‌گرفته استعفا داده است. پای سیب‌زمینی به تمام جلسات مهم دولتی و خصوصی باز شده است. هم سخنگوی دولت مجبور است در جلسات هفتگی‌اش درباره سیب‌زمینی توضیح دهد، هم رئیس کمیسیون کشاورزی در نشست شورای گفت‌وگوی دولتی و خصوصی. کمتر مقام رسمی است که چند روز اخیر درباره‌اش حرف نزده باشد.
این‌چنین است که سیب‌زمینی صدرنشین اخبار شده و بخشی از فضای رسانه‌ها را به خود اختصاص داده است. این دومین باری است که در هفت سال اخیر سیب‌زمینی صدرنشین خبرها می‌شود. سال ١٣٨٨ بود که سیب‌زمینی‌های خبرساز، فضای سیاسی کشور را تحت تاثیر خود قرار دادند. درست در روزهایی که دولت درباره سهام عدالت و بردن پول نفت سر سفره‌های مردم حرف می‌زد، گونی‌های سیب‌زمینی رایگان کنار جاده‌ها به مردم تحویل داده می‌شد. می‌گفتند توزیع سیب‌زمینی‌های رایگان همزمان با سفر یکی از شخصیت‌های سیاسی کشور صورت می‌گرفت، با هدف کمرنگ‌کردن استقبال مردمی از وی. هر چه بود پای سیب‌زمینی به شعارهای سیاسی نیز باز شد و برخی آن را استراتژی و تاکتیک دولت برای کسب دوباره آرا ارزیابی کردند.
امروز اما منتقدان دولت داستانی دیگر را در این عرصه آغاز کرده‌اند. چرا سیب‌زمینی‌ها امحا شده است؟ اظهارات کوچک‌زاده، نماینده منتسب به جبهه پایداری حالا هم دولت را تحت‌الشعاع سیب‌زمینی قرار داده است و هم مجلس را.
هر چند جنجال خبری بر سر سیب‌زمینی برای دومین بار در یک دهه اخیر بالا گرفته اما بررسی فضای خبری نشان می‌دهد سیب‌زمینی تنها ماده غذایی سیاسی در ایران نیست.
سیب‌زمینی‌های انتخاباتی تنها بخشی از اخبار مواد غذایی سیاسی را به خود اختصاص داده‌اند. هنوز جمله رئیس دولت پیشین در خصوص قیمت بالای گوجه فرنگی در خاطر بسیاری باقی است. وقتی از وی درباره چرایی نرخ بالای تورم سوال شد و قیمت گوجه‌فرنگی شاهد مدعا شد، وی با طمانینه پاسخ داد: گوجه را از محل ما بخرید، ارزان‌تر است.
این جمله جرقه‌ای بود که پای گوجه فرنگی را به تعبیرها و تفسیرهای سیاسی باز کرد. در سال‌های گذشته پای چای و برنج نیز همپای مسکن به عرصه سیاست باز شد. گرانی توام با نایابی برنج در سال‌های قبل سبب شد برخی سیاستمداران نیز وارد گود شوند و درباره امنیت غذایی هشدار دهند. بازار ایران پیش از این با گرانی توام با نایابی چای نیز روبه‌رو شده است.
با این حال شاید نان را بتوان سیاسی‌ترین خوراکی ایرانی نامید. نان‌خورترین ملت جهان چنان با حساسیت اخبار مربوط به قیمت نان را دنبال می‌کنند که گرانی نان همواره برای دولت‌ها مساله‌ساز شده است. نان هر چند این روزها دیگر ماده غذایی چندان ارزانی نیست اما هنوز از یارانه‌های دولتی سهمی بالا می‌برد.
انتهای پیام
نظرات