"زرخاتون عظیمی: بانوی هنرمند بلوچ اهل ایرندگان خاش که دارنده مهر اصالت یونسکو بوده در انتظار توجه و حمایت‌های ویژه مسئولان است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)- منطقه سیستان و بلوچستان، این سوزن دوز بلوچ با نخ و سوزن بر چهره پارچه نقش‌های زیبا خلق می‌کند که آثاری ماندگار و در شأن قوم اصیل و تاریخی و تمدن ساز بلوچ هستند.

حضور و زندگی در جامعه سنتی همواره آمیخته از عشق و تدبیر بوده و هنر سنتی از خلاقیت و عواطف انسانی و اندیشه بشری لبریز و از کار کردهای زندگی اجتماعی بشر سرشار محسوب می‌شود.

بلوچی دوزی یا سوزن دوزی اصیل بلوچ که روزگاری تنها نوع سوزن دوزی در کشور بوده است، از جمله هنرهای از یاد رفته ایران است که منبع درآمد خوبی برای بسیاری از خانواده‌های بلوچ به حساب می‌آمده است.

به همین منظور سری زدیم به یکی از بانوان هنرمند ایرندگان در زمینه‌ی سوزن دوزی که دارنده مهر اصالت یونسکو است.

"زرخاتون عظیمی" هنرمند شصت ساله اهل روستای گنز بخش ایرندگان از توابع شهرستان خاش و دارای دو فرزند دختر است.

او با توجه به موقعیت خاص منطقه از اوان کودکی شروع به سوزن دوزی کرده است، زرخاتون کار خود را از سال‌های قبل از انقلاب با تهیه پارچه و نخ و عرضه این لوازم به دختران و زنان روستا آغاز کرده است.

زرخاتون عظیمی از ملی شدن نمونه هنرش و شرکت در نمایشگاه‌ها در گفت‌وگو با ایسنا اینگونه می‌گوید: با شرکت در نمایشگاه‌های داخلی و حضور در نمایشگاهی که در کشور پاکستان برگزار شد لوح‌های تقدیر متعددی دریافت کردم و به عنوان هنرمند درجه یک نمونه آثارم ثبت ملی شد و مهر اصالت از سازمان یونسکو دریافت کردم.

وی اظهار می‌کند: پس از انقلاب صنایع دستی با توجه به تقاضاهایی که هنرهای دستی داشت و تا چند سال پیش چند کامیون پارچه برای دوخت می‌آوردند و هر دو سه ماه پارچه دوخته شده تحویل می‌گرفتند.

عظیمی ادامه می‌دهد: اما آن زمان گذشت و با واردات صنایع پاکستانی دیگر سفارشی به زنان روستای ما داده نشد، اکنون به‌صورت شخصی و در حجم کمتر به کارم ادامه می‌دهم.

وقتی از او درباره مشکلاتش می‌پرسم، می‌گوید: در حال حاضر حقوق آنچنانی ندارم، در آغاز کار بیمه بودم اما بعد از اینکه کار خود را تعطیل کردم به من گفتند آیا ادامه (به کار) می‌دهید؟ و بعدا متوجه شدم که شش سال و شش۶ ماه دیگر بازنشسته می‌شوم، برای ۱۰ روز بیمه مبلغ ۵۳۰۰۰ تومان به (بیمه تامین اجتماعی ) واریز می‌کردم (اما بیمه ما از سازمان زاهدان قطع شد و اکنون متحمل جریمه از تامین اجتماعی هستم).

زرخاتون در پاسخ به این سوال که بازار کار سوزن دوزی چگونه است، اظهار می‌کند: شکر خدا بد نیست اما دستمزد پایین افغان‌های مقیم ایران در سوزن دوزی بلوچی باعث کساد شدن بازار زنان بلوچ شده است.

وقتی از این زن هنرمند درباره‌ی اینکه این حرفه را از کجا یاد گرفته می‌پرسم، می‌گوید: کوچک بودم، مادربزرگم سوزن دوزی می‌کرد و خانواده‌ام مرا برای این کار تشویق می‌کردند.

سوزن دوزی، حرفه و کار رایج روستای ما بود، و می‌شود گفت آن زمان همه زنان و دختران روستا سوزن‌دوزی می‌کردند، این حرفه نسل به نسل منتقل شده است.

وقتی از او می‌پرسم آیا این حرفه را آموزش می‌دهد، اظهار می‌کند: بله به ۴۰ روستای ایرندگان رفته‌ام و به دختران این روستاها آموزش داده‌ام و از رضایت آنها احساس خرسندی می‌کنم.

این زن هنرمند در آخر می‌گوید: حرف آخرم با مسئولان است، از آنها تقاضا دارم که به این هنر بیشتر اهمیت بدهند زیرا که این هنر معرف قدمت و هویت سیستان و بلوچستان و به‌خصوص ایرندگان است.

انتهای پیام