شاید نخست وزیر ترکیه در ارزیابی سفر بشار اسد به روسیه وقتی که گفت، آرزو می‌کند بشار اسد در مسکو بماند و به دمشق بازنگردد بیشترین میزان مخالفت جبهه مخالفان بشار اسد را نشان داد اما آروز یک چیز است و آنچه در واقعیت اتفاق می‌افتد چیز دیگر.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، عبدالباری عطوان، تحلیلگر معروف عرب در مقاله‌ای در روزنامه رای الیوم با اشاره به سفر بشار اسد به روسیه نوشت: سفر بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه به مسکو و دیدار وی با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه با حضور مقامات ارشد این کشور پیامی برای چند جبهه منطقه‌ای و بین‌المللی به همراه داشت. نه به خاطر اینکه اولین سفر وی از این نوع به خارج از کشور بعد از تقریبا پنج اتفاق افتاد بلکه به این خاطر که در شرایطی که برخی گروه‌ها خواهان براندازی وی هستند نوعی اعتماد به وی داد که به آن نیاز داشت.

برداشتی که پیش از این سفر حاکم بود این است که رئیس جمهوری سوریه می‌ترسید دمشق را ترک کند و باز نگردد زیرا مخالفانش علیه وی انقلاب می‌کنند. اما سفر وی به مسکو و به دعوت شخصی پوتین بر عدم دقت این برداشت‌ها و دروغین بودن آن‌ها تاکید دارد.

چه بسا برخی در این خصوص مجادله می‌کنند که رئیس جمهوری سوریه از زمان آغاز بحران در کشورش هیچ دعوتی از سوی کشورهای عربی و غربی دریافت نکرده است و حتی اگر دریافت می‌کرد از ترس رهگیری یا سرنگونی هواپیمایش در سایه تسلط آمریکا بر جهان، کشورش را ترک نمی‌کرد. چه کشوری غیر از روسیه است که می‌تواند دولت آمریکا را به چالش بکشد و از رئیس جمهوری سوریه حمایت کند.

برخی گمانه زنی‌ها در خصوص این سفر و مسائلی که در جریان مذاکرات میان رئیس جمهوری روسیه و مهمان سوری وی بررسی می‌شود، وجود دارد؛ از جمله آینده دولت سوریه، ماهیت مرحله انتقالی پیشنهادی، نقش بشار اسد در آن و غیره. اما در واقع به نظر ما این "سفر" یک هدف است و اهمیت آن در زمان انجام آن است و پیام‌هایی که برای گروه‌های منطقه‌ای و جهانی دارد.

رئیس جمهوری روسیه از طریق این سفر می‌خواهد میزان پایبندی محکم خود را به حمایت از رئیس جمهوری سوریه و دولتش و همچنین آمادگی خود را برای ادامه درگیری و مواجهه با تمامی گروه‌های مخالف سوریه و کشورهای حامی آن که خواهان سرنگونی نظام این کشور هستند، اعلام کند کما اینکه رئیس جمهوری روسیه با این دعوت می‌خواهد پیامی دوگانه به ملت و ارتش سوریه بدهد مبنی بر اینکه در خصوص این بحران نسنجیده رفتار نمی‌کند.

به نظر نمی‌رسد دشمنان اسد از این سفر که شوک بزرگی برای آن‌ها است خوشحال شوند. بویژه اینکه بعد از اظهارات رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه و استقبال وی از ابقای بشار اسد در مرحله انتقالی پیشنهادی به مدت شش ماه صورت می‌گیرد. همین اظهارات را عادل جبیر، وزیر خارجه عربستان نیز تکرار کرده است.

نمی‌دانیم چرا اردوغان چنین اظهاراتی را بیان و چرا مدت شش ماه را برای ابقای بشار اسد در قدرت تعیین کرده است و در این زمینه به چه دلایلی استناد کرده است. اما امیدواریم همان دلایل یا مشابه آنی نباشد که پنج سال پیش و با جدیت گفت که دوران ریاست اسد کم است و وی به زودی در مسجد اموی نماز خواهد خواند.

پنج سال تمام با وجود محاصره سیاسی و حمایت‌های مالی و نظامی فرصتی برای رئیس جمهوری ترکیه و هم‌پیمانان عرب و غربی وی برای براندازی دولت سوریه فراهم شده بود. اما هیچ کدام موفق به انجام این ماموریت نشدند و به نظر نمی‌رسد الان که رئیس جمهوری روسیه از دولت سوریه و رئیس جمهوری آن حمایت نظامی و سیاسی می‌کند انجام این ماموریت آسان‌تر باشد.

هیچ کس نمی‌تواند بگوید که نقشه درگیری در سوریه و منطقه در ماه‌ها و سال‌های آینده چگونه خواهد بود و همانطور که مخالفان مسلح و حامیان آن دست برتر را در آغاز بحران داشتند امروز اوضاع برعکس می‌شود و معادلات در زمین و در میادین درگیری‌های نظامی تغییر می‌کند. پایبندی روسیه به حمایت از هم‌پیمان سوری خود محکم‌تر و جدی‌تر از هم‌پیمانان مخالفان مسلح از عرب و آمریکاست. روسیه آماده است که تلفات انسانی به نفع برادران سوری خود بدهد اما آمریکا حاضر نیست حتی یک سرباز هم قربانی کند زیرا تیم‌های خود را در عراق و افغانستان مستقر کرده است.

شاید احمد داود اوغلو نخست وزیر ترکیه صریح‌ترین اظهار نظر را از جبهه مخالفان رئیس جمهوری سوریه مطرح کرده باشد هنگامی که در واکنش به سفر اسد به مسکو آرزو می‌کند که آنجا بماند و به دمشق باز نگردد. اما آرزوها یک چیز است و آنچه در واقعیت رخ می‌دهد چیز دیگری است.

اسد به دمشق بازگشت و طعم تلخی را در گلوی دشمنانش برجای گذاشت و با سفر غیرمنتظره خود ورق‌ها را بر هم زد و این دستاورد سیاسی بزرگی است پس از یک دوره قحطی که چند سال به طول انجامید محقق می‌شود.

سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که دومین پایتختی که رئیس جمهوری سوریه به آن سفر خواهد کرد کجاست. اما به هر حال فکر نمی‌کنیم مقصد ریاض یا آنکارا باشد. اما در منطقه ما که پر از اتفاقات ناگهانی است هیچ چیز بعید نیست.

انتهای پیام